itiraf sayfası. [yarı texting]

89

ÖNEMLİ BİR DUYURUDUR!

Arkadaşlar hesaplarımda bazı çok ciddi güvenlik sıkıntılarım var. Her an her şey olabilir. Bana ulaşamazsanız yedek hesabımı   aleynaozgul2 takip edin. Oradan yazın. Eğerki oradan da ulaşamazsanız kuzenimin hesabı metheela mutlaka ekleyin.

Wattpadden hiçbir şekilde iletişime geçemezsek instagram üzerinden @itirafsayfasıwattpad ve @aleynaozgul1 , twitterde @aleynaozgl hesaplarından mutlaka iletişime geçeriz.

ŞUNU DA MUTLAKA UNUTMAYIN. BİR PROFİLİ ÇALMAYA ÇALIŞMAK VE HENÜZ REŞİT OLMAYAN BİRİNE SOSYAL MEDYA ÜZERİNDEN SİBER SALDIRIDA BULUNMAK BİR BİLİŞİM SUÇUDUR. CEZASI DA VARDIR.

Bunların haricimnde sezon finalinden önceki son bölümü şu anda paylaşıyorum. Diğer bölüm sezon finali olacak. Ve bir sonraki cuma günü yayımlayacağım. Pazartesi ise yeni sezonun ilk bölümleri gelecek. Hemde 2 tane! Umarım bu sizi memnun eder. Zaten onbeş tatil süresince epey aktif olacağım. Sizi çok seviyorum. Bunu unutmayın. Hakkınızı da helal edin. Bu bölüme de epey bir yorum yardırın artık.

500 YORUMU HAK EDİYOR. AKSİ TAKDİRDE YENİ BÖLÜMÜ GECİKTİRİRİM FHISFDSFPSOF

KEYİFLİ OKUMALAR <3

Neden bizi sevenlere değilde inadına hiç olmayacak kişilere gönlümüzü kaptırırız ki? Onlara aşık olmak, bile bile canımızı yakmak değil mi? Mazoşist miyiz biz? Sanırım. Yok yok, hatta eminim. Kesinlikle acı çekmekten zevk alıyorum. Aslında tamam, Eylem'in dedikleri aşırı koydu. Hatta yıktı yani. Ama o anda hızla odama koşup kendimi içeri kilitlediğimden ve yaklaşık üç saattir tek başıma oturup düşünmeye başladığımdan beri hak vermiyor değilim dediklerine.

Böyle olmamı kimse söylemedi ki bana.

Ben seçtim sonuçta.

Aynı şekilde onu da.

Tanıyordum ki. Nasıl birisi olduğunu biliyordum. Merhametsiz ve acımasız biriydi. Kalpsizin tekiydi yani. Umursamaz bir çocuktu. Hiçbir şeyi düşünmezdi. Fakat bunlar sonradan öğrendiğim şeyler değildi işte. Sadece asla kabullenmek istemediklerimdi.

Demek oluyordu ki Eylem haklıydı.

Ben kafamdaki Sonat'ı seviyordum.

O duygusuzu değil.

Ama yine de asla öyle birisi olamayacağını bilmek üzüyordu insanı. Sana karşılık vermeyeceği ortadayken aciz bir hâl alıyordun.

Aslında bunu da ben tercih etmiştim.

Karsısında dik durabilecekken Eylem'in de dediği gibi adeta ucube gibi davranmıştım. Ve bu dış görünüşle alakalı bir şey değildi. Sadece boyun eğmek demekti.

Yani korkaklık etmiştim.

Oysa cesur olmam lazımdı.

Artık kimseyi suçlamayacaktım. Evet canım yanmıştı ama bazı şeyleri şu anda farkına varmıştım. Geç olduğunu biliyordum. Ama hatanın neresinden dönersek kâr değil mi? Ben Sonat'ı değişiremezdim.