HABIBA DJELI ❤️

Adrenaline spanning en stress

Totaal geen besef van het tijdstip waarin we ons beide in bevinden, is het onduidelijk of het nu bijna ochtend is of nog midden in de nacht is. Mocht het bijna ochtend zijn kunnen we eventueel een auto aanhouden om ons verder te brengen. Maar dit zijn zorgen voor later, wat eerst moet gebeuren is uit dit huis te zien komen en over het hek. "Ben je er klaar voor?". Recht voor haar uit kijkt Yasmina, in het raam zien we onze reflecties. Hoe we in deze situatie zijn gekomen en hoe ver we in de shit zitten is nu wel duidelijk. "Ja we ride together we die together toch, inshaallah gebeurd dat 2e niet". Een laatste knuffel en 2 kusjes op elkaars wangen en we beginnen ons plan.

Met de bloempot die we ergens uit een hoekje vandaan haalde begint Yasmina op het raam te tikken. Je hoort geklop op het raam, maar het is niet overduidelijk dat het van ons af komt. "En breekt die al een beetje?". Ondertussen kijk ik naar de tuin om te zien of iemand buiten is. "Nee tfoe! Volgens mij moet ik deze hele pot door het raam gooien in 1 keer". We kijken elkaar aan met een angstige blik. Ik haal een diepe zucht "doe maar maar daarna moeten we echt snel zijn he, geen tijd om daarna sloom iets te doen. Als ze ons pakken zien we het daglicht niet meer opkomen". "Bismillah". In 1 harde gooi vliegt de bloempot uit het raam. Ik pak een aantal grote scherven en gooi de ladder met behulp van Yasmina uit het raam.

"Yallahh snel ga op de ladder". Op dit moment stijgt mijn adrenaline naar 100, ik moet snel zijn". Yasmina staat door de stress heen en weer te bewegen. De laatste helft van de ladder spring ik met een handbeweging dat Yasmina moet komen, komt zij ook uit het raam. De ladder houd ik stevig vast. "Ja nog 2 tredes snel Yas, voor ze ons door hebben. Eenmaal aan de grond tillen we de ladder richting de poort. "Waar zijn jullie mee bezig eh?!!". Vanuit het raam zien we 2 mannen uitsteken. Langs ons vliegen de kogels.  "Neee shit shit ze zien ons". Snel rennen we met de ladder "Ga jij als eerste dan houd ik de ladder vast. Door alle spanning en beweging adem ik nog sneller. Yasmina springt naar de andere kant van het hek op de grond.

"Schiet op dalijk staan ze achter je!". "Ja ik ben er bijna". "Beter komen jullie per direct terug". Van de verte hoor ik iemand eraan rennen. De laatste tredes van de ladder voel ik hard aan mijn been worden getrokken. "Kowedd laat mijn been los!!". Ik schop heen en weer en raak hem midden in zijn gezicht. "Deze is voor mijn broer, je moerr!". Ik spring over het hek. En trek Yasmina mee aan haar arm. "Yallah rennen vriendin rennen". Schreeuw ik terwijl we de lange lege weg uitrennen. Niks komt me bekend voor. "Waar de fack zijn we, vieze flikkers die ze zijn!". Even draai ik me om en zie dat de poort van het hek langzaam open gaat. De motors van de auto's hoor ik al. Het is nu alleen nog secondes voordat ze ons weer te pakken hebben.