HABIBA DJELI ❤️

Restaurant

Verstijfd sta ik stil terwijl Yasmina mijn telefoon pakt om te lezen wat er staat. "Je moet bij een restaurant zijn, daar wacht ze op je". Moet ik ook nog in mijn eentje naar iemand toe, die ik niet eens ken. "Kan je niet mee Yas, ga je me nu alleen daarnaartoe laten?". Terwijl ze aan haar haar zit bijt ze op haar lip. "Ik moet dan weg, ik had afgesproken met iemand anders". "Wtf opeens moet je weg, gisteren had je nog een hele planning met mij maar oke". "Jaa maar was het helemaal vergeten schat, anders was ik zeker mee gegaan dat weetje". Ondertussen pak ik mijn tas en loop ik naar de voordeur toe. "Wat ga je nu doen? Ga je weg". "Ja Yas ik moet even mijn hoofd tot rust laten komen in mijn eentje. Ik spreek je nog beslama lieverd".

De auto start ik en rijdt naar een paar winkels om kleding te kopen. Wat winkelen doet me altijd goed en ik moet zeker nog een paar uur tijd doden voor ik echt naar het restaurant kan. Na een paar uur outfits te hebben geshopt rijdt ik terug naar huis en maak ik mezelf klaar. Op de klok zie ik dat het 5 uur precies is. Dus anderhalf uur max heb ik de tijd om me te fatsoeneren. De zwarte flaired broek met kanten top en lange blazer is de look. De rode pumps die matchend met de Chantel tas van Younes draag ik erbij en mijn YSL parfum om het af te maken. Ik loop naar de woonkamer en geef mijn moeder een kus "beslama yemma het zal niet lang duren voor ik terug ben". "Safi bel me als je terug komt naar huis". De weg naar het restaurent voelt eeuwig aan, alsof ik er nooit zal arriveren. De navigatie geeft aan dat ik 1 straat in moet en er dan ben. De auto parkeer ik voor de deur en neem nog even tijd. "Oke wie je ook tegen komt je gaat niks vertellen. De laptop moet je terug hebben, per direct". Lipgloss zet ik op mijn lippen en stap uit.

De ober kijkt me aan terwijl ik binnen loop en wijst meteen de weg aan mij. Een grote ruimte vol ronde tafels en achtergrond muziek tref ik aan. Prachtige bloemen aan de muren en hier en daar wat kaarsen. "Hier is uw tafel mevrouw". Het enige wat ik zie zijn de haren van de vrouw. Zacht zeg ik "bismillah" en ga tegenover haar zitten. De grote menukaart bedekt haar gezicht. Terwijl deze langzaam naar beneden gaat draai ik aan mijn trouwring uit spanning. "Salam zina, heb je me gemist?". De stem en het gezicht matchen de vrouw die ik voor mij heb zitten. Van binnen wil ik haar kapot slaan maar uit de moeite die ik in deze zaak heb gestoken, houd ik mezelf in bedwang. "Salam Nour, lang niet gezien".

Met een arrogante blik en stem kijkt ze me aan "ik dacht dat het wel weer eens tijd was om elkaar te zien. Ik heb gehoord dat je weer thuis bent? Redouan is er ook vaak, waarom?". "Hoe bedoel je Redouan is er ook vaak, luister ik ben hier voor 1 ding jij en ik weten heel goed wat dat is. Of je geeft me die fucking laptop nu of...". "Of wat, luister meisje ik bepaal de regels. Die laptop houd ik bij me tot ik zeg wanneer jij hem weer krijgt". Ondertussen brengt de ober wat gerechten en drinken met hem mee en plaatst deze op onze tafel. "Maar Nour wat wil je nu dan? Moet ik naar je luisteren tot je een keertje zin hebt om logisch te denken of wat?". Ze snijdt haar biefstuk en neemt een hap. "Nee tuurlijk niet lieverd, ik heb meteen iemand gebeld zodat hij mij eens en voor altijd een duidelijk antwoord kan geven over jullie situatie". Met een verwarde blij kijk ik haar aan. Over wie heeft ze het? Zij heeft 100% die laptop onderzocht en weet precies waar ik mee bezig ben. Zo'n type is ze dan ook om op deze misselijk makende wijze te werk te gaan.

"Als het goed is moet hij nu binnen lopen". Ik kijk naar de verte de ober aan, afwachtend op wie gaat binnen lopen. Elke beweging volg ik, dan zie ik een gespierde bouw binnen lopen met een spijkerbroek en witte blouse. Het silhouhet wordt duidelijker hoe meer ze dichterbij komen. Nour zie ik uit mijn ooghoek lachen als de duivel en ik knijp in mijn hand terwijl ik het gezicht van Redouan steeds duidelijker zie.