De grote dag deel 2

1.3K 43 7
                                    

Terwijl ik word opgemaakt en er foto's van alle kanten worden gemaakt, kijk ik naar mijzelf in de spiegel. In mijn gedachtes beeld ik me voor hoe ik vanavond in de zaal sta, samen met Redouan. Mijn hart klopt sneller en sneller. Ondertussen zit Yasmina naast mij aandachtig zichzelf klaar te maken voor de gorja. "Zijn jullie al lang vriendinnen?". Vraagt de ziana terwijl ze de blush op mijn wangen aanbrengt. Yasmina staat op om een haarklem in haar haren te doen. "Ja sinds dat we kleine baby's waren en kijk ons nu hè". Ze komt achter me staan en we kijken naar elkaar via de spiegel.

"Wat wij samen hebben meegemaakt allemaal, daar zou je meerdere boeken over kunnen schrijven". Ik glimlach naar haar en Yasmina loopt even de kamer uit.

- een aantal uur verder -

Terwijl ik in mijn bruidsjurk zit worden de finishing touches aangebracht aan mijn haren en makeup. Ik blaas even uit en sta op richting de woonkamer. Samen met mijn familie maakt de fotograaf een aantal foto's. De vrouwen zitten allemaal binnen terwijl de mannen buiten in de straat op de stoet wachten. Hoe zenuwachtig ik mij ook voel probeer ik van elk moment te genieten. Het liefst wil ik dat de hele dag gewoon voorbij is en ik met Redouan ben. Mijn nichtjes zie ik uit het raam kijken en al schreeuwend zeggen "ZE ZIJN ER!".

Yasmina knijp ik in haar hand en ik hoor de dakka galmen door de trappenhal. Ik sta op en kijk uit het raam. Auto na auto die de straat inrijdt. Geen ruimte is meer over. Sommige bewoners staan van een afstand te kijken terwijl andere op hun balkon aandachtig de stoet bewonderen.

Voetstappen hoor ik de trap oplopen van de vrouwen die mijn huis gaan binnen treden samen met Redouan. De dakka volgt hen en de deur wordt geopend door mijn moeder. Redouan groet haar en meteen richt zijn ogen op mij. Een glimlach van oor tot oor verschijnt op zijn gezicht terwijl hij me een knipoog geeft. Hij groet iedereen die op zijn pad is, zonder ook een moment zijn ogen van mij af te houden. Nadat hij eindelijk mij bereikt pakt hij mijn hand vast.

De muziek van de dakka en de dansende mensen om ons heen is een sprookje van zichzelf. "Je ziet er prachtig uit habiba". Hij geeft me een kus op mijn hand en we dansen in de kleine ruimte die voor ons overblijft.

- wordt vervolgd -

HABIBA DJELI ❤️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu