HABIBA DJELI ❤️

Taxi

Zonder geen seconde te twijfelen draai ik me terug om en beginnen te rennen. De stress en spanning zorgen ervoor dat ik aan het rennen ben voor mijn leven. "Kom kom hierin". Yasmina rend een smalle straat in, aan het einde branden wat lichten. Snel buk ik in de hoop dat ze ons zo niet zien. De auto's scheuren voorbij en rijden de straat uit. Opgelucht kom ik een beetje op adem. "En nu?". "Ik weet het echt niet Yas we moeten eerst weten waar we ons bevinden, vanuit daar kunnen we zien hoe we thuis komen". Zeg ik terwijl ik terug opsta. We lopen de smalle weg uit en ik hoor om me heen de vogels fluiten. Dit kan maar 1 ding betekenen, de dag gaat beginnen althans voor de mensen die de hele nacht hebben geslapen. Een normaal leven leiden denk ik in mijn hoofd.

We lopen een kleine winkelstraat in, uit de omgeving lijkt het alsof we in een dorp zijn. Het is rustig, niet alleen omdat het nog heel vroeg is, maar ook omdat er vrijwel geen auto's of geluid te horen zijn. "Safi safi denk na Yasmina hier rond lopen gaat niks helpen. Snel rennen we verder en verder. Een auto rijd onze richting op. Ik ren er voor en zwaai. Het raam gaat naar beneden. "Hallo mevrouw, ik weet dat het erg vroeg is maar zou ik wat mogen vragen?". De vrouw kijkt ons beide van top tot teen aan, trekt haar wenkbrauw omhoog en knikt". "Tfoe 3lik". Hoor ik Yasmina zeggen. Ik doe alsof er niks is gezegd en lach vriendelijk. "Waar bevinden wij ons op dit moment we zijn namelijk een beetje verdwaald". "In Almere". Het raam gaat dicht en weg is de auto. Ik volg de auto tot ik word meegetrokken door Yasmina. "Almere?". "Kifesh  hoe gaan we in Amsterdam geraken zonder spullen?!

We volgen het bordje waarop staat station. Almere facking Almere zijn we!". De hele weg hoor ik Yasmina haar woede uiten, op dit moment voelt het alsof we aan de andere kant van de wereld zijn". De weg ernaartoe is een hel, onze omgeving kijken we grondig na en wisselen elkaar elke keer af om achter ons te kijken. Naast de weg zien we een rij met wat taxi's staan. "Hoe zie ik eruit". Vraag ik terwijl ik mijn haren los schud. "Uhm het gaat? Wat ben je van plan?". "Ik ga regelen dat we hier weg zijn". Zeg ik terwijl ik naar de jongen loop die tegen de taxi leunt. "Salam waarmee kan ik je helpen?". Zegt hij met een glimlach. "Uhm ik en mijn vriendin willen graag naar Amsterdam worden gebracht, de exacte locatie volgt nog". Zonder enige twijfel loopt hij naar de bestuurderskant. "Stap maar in dames".

Snel open ik de deur en laat Yasmina als eerste zitten, dit zodat ik nog 1x zeker mijn omgeving kan controleren. "Kom stap in!". De deur sluit ik en sluit even mijn ogen. De afgelopen nacht heb ik geen oog dicht gedaan. Ik ben doodop. We beginnen met wegrijden en hoor Yasmina nog de locatie van onze wijk doorgeven. Voor mijn gevoel lijkt het alsof ik slaap in mijn bed, zo moe dat ik ben. Tot ik wakker wordt van Yasmina dit tegen mijn zij prikt. Met een wat angstige blik kijkt ze me aan. "Wat is er?". Vraag ik zacht terwijl de radio op de achtergrond aanstaat. "Kijk is achter je". Om zo min mogelijk op te vallen praat Yasmina over de omgeving hoe mooi ze het vindt. Ik draai me snel om en zie dezelfde zwarte auto die ons eerder meenam naar het huis. Neeee, hoe hebben ze ons gevonden hoe?.