HABIBA DJELI ❤️

Over

Waarover zouden ze het willen hebben met me ? Wat voor informatie hebben zij ontvangen ? Mijn hart klopt in mijn keel, ookal weet ik dat ik niks heb gedaan, hier binnen zitten laat je dingen denken die er niet zijn. Dit is waarschijnlijk waarom zoveel mensen psychische problemen ontwikkelen als je helemaal alleen bent zonder enig contact met de buitenwereld. De deur sluiten ze achter hen en ik sta stil in mijn kleine cel. Ik kijk wat rond en rond en rond, meer valt er niet te doen. Wat sport oefeningen doe ik maar dit niet te intens. Wat tijd gaat voorbij en ondertussen heb ik wat gegeten.

De deur gaat open en ik spring omhoog. De agent geeft me een knik dat ik mee moet lopen en we lopen dezelfde ruimte binnen waar ik het verhoor had. De deur wordt gesloten en tegenover mij zit dezelfde agent als tijdens het verhoor. De stoel schuif ik terwijl ik ga zitten en plaats mijn handen op de tafel. "Zoals eerder aangegeven hebben wij zeer belangrijke informatie verkregen, dit is cruciaal om te bespreken samen met u". Uit haar hand haalt zij de usb stick tevoorschijn. Het liefst zak ik door de grond nu. De usb hebben zij gewoon afgenomen van me. Het zweet breekt me uit en ik weet geen normale houding aan te nemen. "Bent u op de hoogte wat er hier opstaat ? U had dit immers op u bij binnenkomst ?".

Wat moet ik zeggen ? Wat er op staat ja dat weet ik, althans daar ga ik vanuit. Waarom had ik die ook niet aan Redouan gegeven ? "Uhm ik, ik had het bij mij inderdaad. Maar". Ze kijkt me wat vragend aan en draait haar laptop om naar mij. "Of u nou wel of niet op de hoogte bent of was, onderandere deze bestanden staan erop".

Een logbestand met waar ik was en met wie staan er. Gedetailleerde omschrijvingen van mijn kleding wat ik aan had op dagen. Welke winkels ik bezocht. Maar ook wanneer ik met Redouan samen en weg was staan omschreven. Elk dingetje wat ik de afgelopen tijd heb gedaan heeft zij gevolgd en bijgehouden. "Dit is niet alles er is ook namelijk dit gevonden". Een ander bestand wordt geopend en ook dit krijg ik te zien. Verschillende materialen die je eventueel nodig zou hebben bij een ontvoering. Een check list dat zij heeft gemaakt met alle benodigheden. "Door middel van ict werkzaamheden is voor ons duidelijk dat Nour dit heeft gemaakt en geplant.

Al die tijd, al die tijd dat ik dacht dat hierop de bestanden van mijn onderzoek stonden, stond hier gewoon een eigen onderzoek van Nour op. Dus toen Redouan zei dat hij het had afgehandeld met de laptop had hij ook echt alles geregeld. "En wat gaat u nu doen ? Ik neem aan haar arresteren toch !? Mij vrij laten gaan? Ik heb niks maar dan ook niks gedaan, dit heb ik u ook eerder aangegeven !".

In totale shock ben ik. "Wij zullen u nog op het bureau moeten houden uit veiligheid, wel mag u uit uw cel en bezoek ontvangen". "En Nour wat gaat daar mee gebeuren ?".

"Wij zijn haar nu aan het traceren om op te pakken. Zodra dit is gedaan volgt er een process naar haar en zal zij voor de rechter verschijnen, ook mag u een contact verbod opeisen indien u dit wenst". "Ja natuurlijk wil ik dat verbod, maar eerst wil ik iemand bellen om hier langs te komen". We lopen beide naar de ingang waar ik een aantal papieren moet onderteken om vrij gelaten te worden. Ik pak de telefoon en bel per direct Redouan.

"Kan je nu langskomen ? Ik word vrij gelaten maar ik moet nog hier blijven voor veiligheid". "Dat hoef je niet eens te vragen schatje ik kom er nu aan". Geen 10 min later zie ik Redouan aanlopen. Hij ziet er echt goed uit denk ik bij mezelf. Compleet het tegenovergestelde van mij op dit moment. Hij loopt binnen en heeft een grote glimlach op zijn gezicht. Ik loop naar hem toe en loop zijn armen in. "Ik heb je zo erg gemist" zegt hij in mijn oor. Zijn armen houdt hij strak om me heen en geeft me een aantal kusjes op mijn hoofd. We lopen samen naar het desk waar wij worden meegenomen naar een koffie kamer. "Mocht u iemand nodig hebben kunt u gewoon naar het desk toekomen". We worden in complete privacy achtergelaten. Ik pak wat water en ondertussen kijkt Redouan naar mij alsof we jarenlang van elkaar waren gescheiden. "Alleen jij kan er nog steeds zo goed uitzien, na dagenlang vastzitten". We gaan samen zitten aan de tafel en ik leg hem de hele situatie uit in detail.

"Dus nu moet ik hier wachten tot ze Nour hebben, zij is echt niet honderd van boven". Aan Redouan te zien had hij alles behalve dit verwacht waar zij mee bezig zou zijn. "Als ze eenmaal vastzit zijn we van haar af, en dan ook echt voor altijd". Een last van mijn schouders is gevallen nu ik weet dat ik weer naar huis mag gaan straks. "Ik wil wel nog een verbod opleggen tegen haar kan jij dat even regelen ?". Redouan staat op "tuurlijk ik zal het nu aanvragen voor je". Hij loopt de ruimte uit en ik kijk uit het raam.

Het is nu dan ein de lijk afgelopen met alle drama van Nour.