HABIBA DJELI ❤️

Terug thuis

Na een hele middag te hebben gewacht is het dan eindelijk zover. Nour hebben ze opgepakt, het contactverbod is aangevraagd en ik mag dan eindelijk naar huis toe. In Redouan's armen loop ik naar buiten toe en adem de frisse lucht in. "Je begrijp niet hoe blij ik ben om hier te lopen". "Hahah ik ken dat gevoel maar al te goed lieverd, geloof me maar". We stappen beide de auto in en rijden naar zijn huis. "Je spullen heb ik bij me thuis liggen. Waar wil je naartoe straks wil je bij mij blijven ? Of naar huis". Ik pak de hand van hem stevig vast. "Ik wil bij jou blijven en pas later naar huis ja?". Hij geeft me een knipoog en we rijden zijn straat binnen.

We lopen binnen en meteen ren ik de trap op. "Waar ga je heen ?". "Ik moet echt douchen Redouan ik walg van mezelf !". Ik kan niet snel genoeg mijn kleding van me af trekken. Nog nooit heb ik een douche zo erg gemist als nu. Een te grote joggingsbroek met tshirt pak ik uit de kast van Redouan en loop naar de badkamer. De deur doe ik opslot en draai de kraan open. Uit het kastje pak ik wat verzorgingsproducten die ik een keer hier heb laten liggen. De langste douche van mijn leven pak ik en verzorg mijn haren zorgvuldig. Ik droog me af en kleed me om. Herboren dat is wat ik mij voel op dit moment. De badkamer ruim ik op en loop de trap af naar beneden. Met een handdoek op mijn hoofd loop ik de woonkamer binnen waar Redouan op de bank ligt kijkend naar voetbal.

"Hèhè daar is ze dan na 100 jaar. Heb je al mijn water opgemaakt daar prinsesje ?" zegt hij lachend. "Ja er is helemaal niks meer over voor je". Ik ga naast hem liggen op de bank en leg mijn hoofd op zijn borst. "Ik heb dit echt gemist gewoon samen met jou en niemand anders". Mijn rug streelt hij met zijn vingers en zijn ademhaling voel ik zachtjes. "Ik heb Yassine net gebeld en doorgegeven dat ik je straks naar huis breng". "En wat zei hij ?". "Hij klonk laat ik zeggen nog steeds hayeck boos wollah, ik denk als hij haar tegenkomt zij haar laatste adem zal blazen".

Ik draai me om naar zijn gezicht. "Wat zou jij dan doen als je haar tegenkomt ? Welou?". Zijn hand legt hij op mijn gezicht en kijkt me lang aan. "Voor jou ga ik zelfs dood, deze hele fucking wereld boeit me geen flikker als jij niet aan mijn zijde bent ja". Ik geef hem een kus en sta op. "Heb je eten in huis ? Of gaan we bestellen ?". "Als we getrouwd zijn over een paar dagen mag je koken, je bent net vrij crimineeltje we gaan bestellen". Terwijl Redouan wat eten regelt schenk ik wat te drinken in. In het stopcontact ligt mijn telefoon te laden, verschillende berichten van Yasmina kom ik tegen waar ik op reageer. Doordat ik met haar alles bijpraat hoor ik de deurbel gaan. Het eten moet er zeker zijn. Mijn telefoon leg ik neer en dek de tafel alvast.

Redouan komt aangelopen met een tas vol eten en pakt deze uit. We genieten samen van de avond met zijn tweetjes. Ik kijk naar de grote klok die in de keuken hangt en zie dat het al bijna 12 uur is. "Schat kan je me naar huis brengen ? Is echt al laat en over 2 dagen is mijn henna ik moet echt uitrusten".

Hij staat op en trekt zijn schoenen aan in de hal. Mijn tasje pak ik en loopt met hem mee de auto in. "Je mag ook met mij uitrusten hier thuis hoor". Ik voel me een beetje blozen en duw zijn gezicht zachtjes naar voren. "Nee breng me maar naar huis safi". We parkeren voor de deur en ik neem afscheid van hem. "Wanneer zie ik je weer zina denk je ?". "Misschien morgen ? Maar ik denk dat er deze week echt veel bezoek komt voor de bruiloft schat". "Is goed neem lekker je tijd".

De deur sluit ik achter me en ik bel aan. Vanuit de telecom hoor ik Yassine's stem die de deur voor me opent. Bij de voordeur staat hij mij al op te wachten en geeft me een knuffel. "Labas ?". Ik knik en knuffel hem terug. Wat er in het verleden tussen ons twee is gebeurd hebben we achterwegen gelaten.

Het voelt nu allemaal weer als vroeger hoe het ooit was.