HABIBA DJELI ❤️

Welou

We worden allebei begeleid naar het huis en ik kijk nog even om hoe Redouan ons verlaat. Met 2 vrouwen die me aan mijn armen meetrekken komen we binnen. Aan de linkerkant bevindt zich de woonkamer die ook dient als eetkamer. We lopen verder naar de keuken waar zich ook de deur naar buiten bevindt. De verschillende dieren die rondlopen kan ik ook zien. We zitten echt in de bergen dit besef ik mij nu pas. Yasmina zie ik ook arm in arm met iemand en loopt richting ons. "Die flikker Redouan ga ik echt aanpakken". Ik kijk om me heen "We zijn nu back to basic he besef je die, geen bereik geen luxe niks hebben we Yas". "Is dit wat ik heb verdiend waarom pakken ze alleen mij aan!? Redouan is nu lekker naar Tetouan daar gaat hij zeker aan het strand liggen met zijn koude Red Bull en wij!!?". Ik hoor de vrouwen die deeg aan het maken zijn gelijk mee luisteren. "Nu zitten we hier tot ze vinden dat we er klaar voor zijn!! Wollah ze zijn gek geworden, alsof ik in Nederland een schande van de familie maak". "Safi safi doe rustig we moeten gewoon even ons aanpassen en eraan wennen".

Eenmaal terug in het huis loop ik naar de slaapkamer waar we de komende dagen zullen zijn. Op het bed liggen huisjurken en onze koffers staan ernaast. "Waar is de badkamer ik moet echt ff douchen". Ondertussen loopt Yasmina naar een vrouw toe en begeleid haar naar de badkamer. "O mijn god kom kijken snel!". Ik loop richting de stem van Yasmina en kijk de deur opening in. Tfoee denk ik bij mezelf. Hier bevindt zich de wc die in op de grond is en een paar emmers met water. "Yas we moeten ons aanpassen dan wennen we". Zeg ik met een geïrriteerde stem en loop weg.

Nadat we beide ons hebben gedoucht althans wat je douchen noemt gaan we slapen. "We moeten er het beste van maken, als we in Nederland zijn zorg ik ervoor dat ik zo snel mogelijk ben getrouwd". Zegt Yasmina en draait naar mijn kant. "Dan ga jij bij mij wonen en hoeven we nooit meer in deze situatie te zitten". "Shokran Yas jij bent de laatste die het verdiend om met mij hier te zitten. Jij had makkelijk ook in Tetouan kunnen blijven". Ik sluit mijn ogen en droom dat ik midden op een boerderij ben. Wat voelt als 5 min maar in realiteit 8 uur word ik wakker door het geluid van kippen. "Mijn droom is de realiteit bazz". Mompel ik. "Sbah al khair!!!". In de deur opening zie ik een iemand staan met 2 pannen in haar handen. Een levende wekker ookwel. "Safi safi". Ik zie Yasmina een kussen op haar hoofd leggen en onder de dekens om draaien. Niet veel later liggen die zelfde dekens op de grond. We worden meegenomen om te ontbijten en zie iemand een emmer met sop voorbereiden. "Gaan ze ons laten schoonmaken denkje?". Ik neem een hap van mijn beghrir en wat melk. "Ja let maar op hun gaan zometeen lekker met zijn 4en naar de markt ofzo. Dan mogen wij hier schoonmaken".

Na het eten loop ik even naar de kamer toe om een andere huisjurk aan te trekken. Niet veel later hoor ik Yasmina's voetstappen steeds sneller worden. "Wejow wejow luister deze, deze ga jij echt niet begrijpen". Ze loopt heen en weer en krijgt bijna geen adem. "Wat is er wat heb je net gedaan?". Vraag ik bezorgd en ik loop naar haar toe. Mijn handen leg ik op haar schouders "Yasmina labas wat is er?". "Die vrouwen van net ja, weetje wat ze zeiden!! We laten jullie hier achter voor een paar dagen. En zo weg waren ze binnen no time stond er een dikke auto voor de deur, laat me je zeggen die waren 100% uit Amsterdam die jongens!". "Kifesshh hebben ze ons gewoon geskot nu wat moeten we hier doen in ons eentje. Moeten we zelf deze dieren gaan slachten om te eten? We hebben niet eens geld, geen bereik geen niks". "Ja ik weet het, ik weet het! Wat nu dit is nog erger dan toen we wild ontsnappen, of dat Younes in dat restaurant was dit is, ik heb er geen woorden voor".

"Is er hier een markt in de buurt?". Even kijkt Yasmina mij met een verwarde blik aan en gaat zitten op het bed. "Hoe bedoel je een markt, kijk in wat voor situatie we zitten en jij denkt aan een markt". "Jaa als we naar die markt gaan kunnen we die dieren verkopen en met dat geld richting Tetouan gaan, daar kunnen we verder uitzoeken hoe of wat. Even is het stil en kijken we elkaar lang aan. Ik zie aan haar houding dat zij echt aan van alles en nog wat denkt. "Safi je hebt gelijk zonder geld komen we niet ver, al helemaal niet in Marokko. Misschien kunnen we onderweg wat mensen omkopen ofzo". "Oke ga je maar omkleden, dan lopen we richting die markt kijken wat ze allemaal hebben".