HABIBA DJELI ❤️

Shop till you drop

Mijn telefoon hoor ik afgaan in de kamer. Ik sta op en loop richting het bed waar ik een inkomende oproep zie van mijn moeder. "Salam mama labas ?". "Hmdl habiba ben je eindelijk aangekomen daar ?". Ik loop terug naar het balkon, als ik Redouan uit de badkamer hoor komen op de achtergrond. "Het is zo mooi hotel waar we in zitten. Heel luxe en schoon. We gaan zometeen wat eten en de stad in samen".  "Gelukkig baba wil je ook even spreken oke?". "Yallah mama geef hem maar aan de telefoon". Even is er stilte en hoor ik mijn moeder de telefoon doorgeven aan mijn vader. "Salam baba hoe is het daar thuis nu ?". Hij haalt even zijn stem op "gaat zoals altijd zijn gang hier. Schijnt de zon daar al hard hier alleen maar grijze lucht. Snel wil ik naar Marokko gaan". Voor ik het weet zit in een halfuur naar zijn verhalen te luisteren, maar het maakt me niks uit. Nu ik mijn ouders minder zie en Yassine eigenlijk bijna niet meer spreek sinds dat ik ben getrouwd, vind ik het zo wel prima. Als je me vorig jaar had gevraagd of ik het leuk zou vinden om naar langdradige verhalen over vroeger te luisteren op vakantie. Dan had ik je vierkant uitgelachen, maar de tijd vliegt voorbij. Voor je het weet ben je opweg naar je nieuwe baan, trouwdag of je eerste kindje die je verwacht. Je weet nooit waar het leven je brengt.

Na een telefoongesprek van bijna een uur hang ik dan op. "Wat hadden ze allemaal te vertellen daar, zoveel dat er is gebeurd sinds we hier zijn aangekomen yek?". "Pff nee ze missen me gewoon, maar ben je dan klaar om nu te gaan of wat". Hij ligt languit op het bed in frisse kleding. "Dat kan je beter aan jezelf vragen jongedame, ik ben allang klaar". Zijn zonnebril zet hij op en staat meteen op. Mijn slippers doe ik aan en loop dan ook de kamer uit met mijn tas in mn hand. De auto wordt naar ons toe gereden en rijden richting the mall. We parkeren in de garage en lopen de mall binnen. Koele lucht die het gebouw rond gaat voelt wat fijner aan dat de 40 graden van buiten. "Ewa en waar wil je als eerste heen?". Zijn arm gooit hij over mijn schouders terwijl ik de weg wijs. Winkelen is ookwel mijn 2e grote liefde kun je zeggen.

Na een aantal winkels gehad te hebben en de handen van Redouan gevuld zijn met tassen, gaan we naar de laatste winkel. Redouan loopt meteen naar de bank waar hij zijn telefoon induikt. Snel loop ik naar de mannenafdeling waar ik opzoek ga naar een cadeautje voor hem. Gewoon omdat hij het verdiend en ik hem ook een keer wat wil geven. Maar wat kan ik voor hem halen zonder dat hij zich gaar afvragen waar ik blijf. Ik besluit te gaan voor een zonnebril, wel zo handig voor nu. Ik reken het snel af en loop terug naar de vrouwenafdeling waar ik mijn aankoop verstop in een van de andere 100 tassen.

"Ze hadden niet zoveel leuks hier schat. Zullen we gaan ?". Geen reactie krijg ik van hem. Ik ga naast hem zitten en leg mijn hand om zijn arm. "Redouan alles goed ?". Hij zucht even uit. "Ja, ja maar zijn gewoon paar dingetjes in Nederland aan de hand. L'mohim ben je klaar hier ?". Zijn zonnebril schuift hij op het puntje van zijn neus en kijkt me aan. "Ja ik heb het wel gezien hier. We lopen terug richting de auto en naar het hotel. "Ga jij maar alvast klaarmaken voor vanavond ja? Ik moet ff wat telefoontjes hier plegen". Binnen in het hotel draai ik me nog even terug naar buiten, waar ik Redouan al aan de telefoon heen en weer zie lopen. Vanavond wil ik er extra goed uitzien zodat hij wat minder stress heeft. Mijn tassen met nieuwe kleding worden achter mij aan gevolgt door het personeel.

Alles pak ik uit en begin na te denken over mijn outfit.