HABIBA DJELI ❤️

Probleem na probleem

Ondertussen hoor ik beneden het hele huis worden afgebroken door Redouan. Nour probeerd hem te stoppen, maar op dit moment ziet Redouan zwart voor zich. Ontwetend waar ik ben of wat er met me aan de hand is, is dit zijn enige oplossing. "Wat wil je doen ? Je moet het nu zeggen we kunnen hier niet de hele tijd blijven staan ?". Yasmina staat ongeduldig te wachten terwijl ik luister naar het geschreeuw wat van benenden te horen is. De usb verstop ik ondertussen in mijn broek en ik open de deur. "Yallah Yas we gaan naar beneden". Ik loop de gang op richting de trap en Yasmina volgt me. Mijn haren doe ik in een knot en loop de trap af. Door het geluid van mij en Yasmina die de trap af lopen is het stil beneden. "Wie is dat hè vieze hoer wie is er thuis !". De tussendeur van de gang staat wagenwijd open en ik storm op Nour af. Ik geef haar een platte hand op haar gezicht en zie haar lijkbleek wegtrekken.

"Je wilde iedereen toch opsluiten, toch dat is wat je me hebt gestuurd of niet !? Was jij dat niet !". Net wanneer ze wilt uithalen duwt Yasmina haar arm terug en houdt haar vast. "Die zogenaamde back-up die je hebt gemaakt hebben we ook". Redouan kijkt van een afstand wat er zich afspeelt. Het hele huis is een puinhoop. "Luister we gaan de rollen omdraaien, luisteren naar Redouan doe je niet dus het zal via mij moeten. Zie ik jou nog 1x in mijn omgeving, mocht jij denken dat ik iemand ben die niks doet ? Gaat heel Amsterdam zien wat voor typetje je werkelijk bent. Liegen voor je familie ? Doen alsof je zwanger was van Redouan, maar in werkelijkheid iemand anders ?. Mohim dat zouden niet andermans zaken moeten zijn toch".

Yasmina trekt haar armen nog strakker waardoor ze de pijn uitschreeuwt "wollah dit is nog niks het liefst sla ik al je tanden eruit" zegt Yasmina terwijl ze Nour bij zich houdt. Ze duwt Nour de grond neer en loopt naar buiten. Ik volg Yasmina naar buiten en hoor Redouan nog wat naschreeuwen naar Nour. De voordeur gooit hij achter zich dicht en loopt naar zijn auto toe. "Kom de auto in nu !".

Aan zijn toon te horen zit ik ook in de problemen bij hem. Zonder een woord tegen ons te zeggen rijdt hij naar Yasmina's huis kijkt in de spiegel en wacht tot zij uitstapt. "Ze slaapt bij mij vandaag Redouan, haar spullen zijn bij me thuis". Yasmina zie ik de deur openen "ik kom straks naar je toe ja ?". Ook Yasmina weet hoelaat het is en nu is het aan mij om zijn woede te ontvangen.

Hij scheurt de straat uit. Met 1 hand op het stuur en de andere wrijvend over zijn kin rijdt hij naar een parkeerplaats. Hij gooit zijn stoel een beetje naar achter, houdt zijn armen achter zijn hoofd en kijkt naar me. "Waar ben je mee bezig ? Denk je dat je een of andere maffia vrouw bent ? Wat jij vandaag hebt gedaan, wollah ik had je gezegd ik regel het !".

"Ja maar uiteindelijk ben ik de gene geweest die die fucking usb heeft of niet !? Je zou het al een tijdje regelen toch !? Elke keer duikt ze weer op!?".

Redouan gaat recht op zitten en slaat op de leuning van de stoel. "Dat heeft daar niks mee te maken. Als ik zeg dat ik het regel doe ik dat ook! Er zijn honderd dingen waar ik mee bezig ben elke dag, waar jij helemaal niks vanaf weet oke?!. Ik kijk even naar buiten en kort daarna weer naar Redouan die nog vol adrenaline zit. "Maar ik". "Niks maar dit dat zus zo. De volgende keer dat je een idee krijgt niet doen ja. Jij moet hier buiten blijven. Zoals ik al eerder zei mij laten weten wat je doet, dit brengt alleen maar problemen met zich mee". Het raam doe ik naar beneden voor wat frisse lucht. Uit de zijspiegel van de auto zie ik een rood blauwe licht schijnen.

Het licht komt dichter en dichterbij. "Redouan is dat de politie achter ons?". Vraag ik wat angstig. Niet veel later staan er 2 wagens om ons heen. Redouan pakt mijn hand vast en kijkt me aan. "Niks zeggen en rustig blijven".