HABIBA DJELI ❤️

Alleen

2 dagen gaan voorbij waar ik eenzaam in een kleine cel zit. Ondertussen hebben ze mij wat te eten en te drinken aangeboden, maar ik kreeg geen hap door mijn keel. Mijn bruiloft nadert ook steeds dichterbij en met de onduidelijk van dit onderzoek, is het niet eens zeker of ik wel kan gaan trouwen op tijd. Redouan heeft een advocaat voor mij geregeld die me gaat helpen om deze situatie op te helderen. Maar de enige persoon die ik wil zien is hij, in zijn armen schuilen en nooit meer zijn zijde verlaten. Van binnen voel ik me leeg, kapot en boos. Alle emoties door elkaar. De 4 muren komen ook dichter op me en dit terwijl ik nog maar 3 dagen hier zit. Zonder enige vorm van contact met de buiten wereld behalve met de agenten, gaat de tijd ook niet sneller.

Op mijn deur wordt geklopt en deze gaat open. "U mag iemand bellen mevrouw naar uw keus". Zonder enige twijfel bel ik meteen Redouan op. "Hallo ?". Door zijn stem krijg ik een brok in mijn keel. Ik heb hem zo gemist dat ik niet eens meer weet wat ik wil zeggen. "Hey met mij". "Ik ben er mee bezig schatje nog even volhouden. Ik doe er alles echt alles aan om je weer terug te krijgen". Ik voel tranen in mij opkomen maar ik moet sterk blijven. "Ik mis je Redouan, dit heb ik allemaal niet verdiend. Als ik wist dat ze dit zou doen dan". "Hey, hey niet daaraan denken nu. Luister naar me ik krijg je terug ja. Al moet ik de hele fucking wereld voor je af of om hun de juiste info te geven. Ik houd van je houbi sta sterk daar ja, vertrouw me".

Mijn hart smelt met de woorden die ik hoor. "Weten mijn ouder waar ik ben nu ?". Hij haalt zijn keel op en begint met praten. "Nee ze weten niet dat je vast zit. Yassine is wel op de hoogte met alles wat er speelt en hem moest ik echt tegenhouden om Nour niet om te leggen. Hij heeft iets verzonnen bij je ouders". Yassine is nu waarschijnlijk aan het koken van woede. Als iemand ook maar wat uithaalt bij mij wilt hij het liefst die persoon dood. "Oke en Yasmina ? Zij moet wel weten waar ik ben, ze is mijn alles". "Ja zij weet het ook al schatje. Ik heb alles geregeld hier buiten. Weetje al meer of niet ?". Een agent loopt voorbij en geeft aan dat het tijd is om op te hangen. "Nee ik weet nog niks, maar ik moet ophangen van ze".

De telefoon leg ik neer en loop mee. Tegenover mij staat een vrouwelijk figuur prachtig en verzorgt. Haar hand steekt zij uit "hallo mijn naam is Leyla el Amaziane. Ik ben uw advocaat". Mijn advocaat denk ik ? Ik kan dit waarschijnlijk in mijn eentje ook makkelijk, maar dat niet alleen wie heeft haar geregeld voor mij ? We lopen een kamertje binnen en nemen plaats. "Ik wist niet dat ik een advocaat nodig had hier ? Ik bedoel ik heb hier niet om gevraagd". Ze lacht even en kijkt me daarna weer aan. "Nee dat snap ik maar Redouan heeft mij gebeld. Meestal regel ik al zijn zaken en nu dus ook die van u. Moch u daar behoefte aan hebben natuurlijk".

Redouan weet wel wie hij wel en niet moet hebben voor alles. De ene na de andere dame komen in zijn wereld. "Nee ik vind het heel attent dat u helemaal bent gekomen, maar ik red me prima hier alleen". Ik sta op en houdt de knop in dat ik weg mag gaan. Direct komt er een agent en ik loop naar buiten. Waarom zou ik een advocaat nodig hebben als nog niet eens duidelijk is wat de politie aan het doen is ?. Ondertussen word ik naar mijn cel gebracht waar een andere agent mij opwacht. Ik kijk een beetje verbaasd maar loop naar binnen.

"Ja ik zou u graag straks even willen spreken, wij hebben namelijk cruciale informatie ontvangen waar u bij aanwezig moet zijn. Het is nogal heftig".