HABIBA DJELI ❤️

Het verboden terein

Mijn lichaamstemperatuur stijgt intens ik heb het heet en wil het liefst al mijn kleding uit doen. De handen van Redouan plaatst hij op mijn billen en drukt me hard tegen hem aan. Hij tilt me naar het langere einde van de bank en komt op me liggen. Hij verplaast zijn lippen naar mijn kin en verder naar mijn nek. "Ik wil je, ik wil je echt graag nu" zegt hij met een schorre stem. Is dit het juiste om te doen? Mijn hoofd zit weer vol met vragen, wat als hij niet de man is waarmee ik eindig. Wat als de buurt erachter komt waarmee ik bezig ben, mijn moeder mskina. Nee dit kan ik hen maar ook mijzelf niet aan doen. Zijn telefoon gaat af. Saved by the bell dit keer de telefoon denk ik. Hij geeft me een laatste kus op mijn lippen en staat op.

Ik ga weer rechtop zitten en loop naar de keuken om wat water te pakken. Weer loopt Redouan naar buiten. Ik neem een slok van mijn water en loop richting de gang. De tussendeur zet ik op een kier om zo het gesprek af te luisteren. "Ja dan kom ik per direct,  jullie doen niks zonder mijn bijzijn ja nikss welou!". Ik zie hem terug lopen richting de voordeur, snel ren ik naar de bank en doe alsof ik niks heb gehoord. "Ik ben heel even weg ja, ben zo weer terug mocht je wat nodig hebben kan je dit nummer bellen". Tegelijkertijd loopt hij richting de keuken, pakt het bonnetje van de bestelling en schrijft het nummer erop. Uit een lade haalt hij een 2e sleutel tevoorschijn. "Hier mocht je deze nodig hebben en voor de volgende keren dat je er ook bent". Ik sta even op hij geeft me een harde knuffel en loopt de deur uit. Shit hier zit ik dan zonder auto hoe ga ik nou weer hem volgen?. 100% dat hij nu iets gaat doen wat te maken heeft met al zijn telefoontjes.

Snel ren ik naar mijn telefoon en bel ik Yasmina "Yas waar ben je". Vraag ik gestresst. "Thuis hoezo?". "Kom me ophalen Redouan is net weggegaan, hij is zeker nu ergens heen wat te maken heeft met zijn vreemde gedrag". Ik stuur mijn locatie naar haar. "Kifeshh je bent gewoon een paar straten van mij vandaan, sinds wanneer woont Redouan daar?!". Ik hoor haar via de telefoon de auto instappen. Ik kijk nog uit het raam en zie dat Redouan op het einde van de straat nog in de auto zit. "Yas ben je er al parkeer ergens iets verder van de straat, hij zit nog in de auto". "Safi ik ben er sta om de hoek". Bukkend loop ik de deur uit en sluit deze. Ik ren naar Yasmina en beide wachten we tot Redouan gaat rijden. "Pff ik ben echt benieuwd wat hij en Yassine hebben verzonnen om te doen". Op het dashboard zie ik dat het al middernacht is. "Omg het rijdt ik moet wel op een afstand blijven toch?". "Jaa niet te dichtbij hij ziet anders gelijk dat ik het ben Yas".

Van een gepaste afstand rijden we een verlaten industrie terein op. "Waar de fack ga ik parkeren wij vallen echt op dan". "Doe hier rechts maar achter het gebouw, dan kunnen we het zien". De hele auto zet Yasmina uit en we blijven binnen in de auto zitten. Niet veel later komen er nog 5 auto's aanrijden. "Wejow zoveel wat doen ze hier?". Vraagt Yasmina verbaasd. Ik maak de deur open ze draait zich snel om en pakt mijn hand "wat ga je doen??". "Ik zie het anders toch niet ze staan om de hoek". Ik stap uit en kijk om de hoek van het gebouw. Yasmina komt naast me staan en arm in arm kijken we naar Redouan en een groep mannen. Dan brengen er 2 een geblindoekte man uit een busje. Fluisterend zegt Yasmina "wie is dat wat zijn ze van plan met hem??". Door de kou trillen mijn benen en armen "ik weet het niet".

Dan haalt Redouan de blindoek de ogen. Beide schrikken we en proberen we zo min mogelijk geluid te maken "o mijn god". We kijken elkaar in shock aan. Van de afstand horen we de stem van een onbekende man "jij hebt zoveel dingen veroorzaakt vuile boizan, door jou zit iemand vast en nog vele anderen dingen, dit heb je allemaal zelf veroorzaakt facking ezel dat je bent!". Hij geeft hem een paar klappen.

Dan haalt redouan een wapen te voorschijn en richt deze op Younes gezicht.