HABIBA DJELI ❤️

Home sweet home

Na een vermoeide dag open ik mijn ogen. Het felle licht van buiten schijnt de slaapkamer binnen. Mijn ogen knijp ik samen "pfff heb je nu de gordijnen open gemaakt?". Vanuit de badkamer hoor ik Redouan "het is al 3 uur in de middag. Je hebt de hele dag geslapen doornroosje". Nog even draai ik me om. Vanaf het moment dat we thuis aankwamen van de bruiloft kan ik maar weinig herinneren. Doodmoe dat ik er van was. De warme dekens omhelzen me terwijl ik met mijn ogen de slaapkamer door kijk. Het voelt nog niet als mijn thuis, misschien komt het omdat ik ook pas 1 avond hier officieel ben, maar ik mis mijn ouderlijk huis nog enorm. Mijn eigen bed, spullen en omgeving. Vanuit de hal hoor ik Redouan de trap naar beneden lopen.

Ik besluit ook dan maar even uit bed te stappen, mijn badjas die op de grond ligt raap ik op en doe deze aan samen met mijn sloffen. Even strek ik me uit en loop richting de woonkamer toe. "Hehe ben je eindelijk het bed uitgekomen". Achter in de keuken staat Redouan wat te eten. "Ik heb broodjes gehaald in de ochtend. Wil je wat ?". "Ik knik en zet wat thee klaar". "Ga je weg zometeen?". Terwijl hij de laatste paar happen neemt van zijn eten en de thee snel opdrinkt reageert hij "ja lieverd, ik moet zo ff wat regelen dan ben ik rond de avond weer thuis". "Ohw oke".

Hij loopt richting mij en plaatst zijn armen om me heen. "Ik ben maar heel even weg en we gaan op huwelijksreis, misschien dat je naar stad kunt met je vriendin wat dingen kopen". Hij legt wat geld neer op het kookeiland en geeft me een kus. "Yallah ik moet nu echt gaan, als er wat is kan je me bellen". Rustig eet ik mijn ontbijt op dat ondertussen al bijna rond het avondeten wordt gegeten. Zal ik dan toch even snel de stad induiken? Of blijf ik lekker thuis vandaag. Onze vlucht gaat pas over 2 dagen.

Alles ruim ik op en maak ik schoon en loop naar de bank waar ik een serie opzet en neer plof. Ondertussen beantwoord ik wat berichtjes van familie over de bruiloft. Terwijl ik de tijd voorbij zie tikken op de klok, wacht ik geduldig op Redouan. Ik besluit alvast de koffers in te pakken met wat kleding. Dit puur om wat tijd te doden. In de inloopkast liggen al mijn kleren hier en daar. Al we terug zijn moet ik echt dit huis een thuis maken denk ik bij mezelf. Jurkjes, rokken, tassen alles leg ik op bed neer en maak er outfits van. Op de achtergrond hoor je wat muziek en ik ben dan ook compleet in mijn eigen wereld.

Dan voel ik een hand op mijn schouder en een stem in mijn oor. "Ik zei toch dat ik snel thuis zou zijn". Zijn lippen plaatst hij op mijn nek die hij langzaam steeds lager verplaatst. Mijn lichaam drukt hij stevig tegen die van hem aan, waarna hij mijn pijama shirt losknoopt. Niet veel later bevinden wij ons op bed waarin we de liefde bedrijven.