HABIBA DJELI ❤️

Blackmail

Ookal gaat mijn ademhaling snel probeer ik zo min mogelijk geluid te maken. De spanning stapelt zich op en de minuten voelen als uren. Van de verte horen we wat voetstappen heen en weer gaan. Vanuit portofoons hoor ik wat codes en stemmen. Even kijk ik naar Redouan die alles aandachtig volgt. Wat zou er aan de hand zijn? Waarom worden we gevolgt zoveel vragen die op dit moment niet beantwoord kunnen zijn. De voetstappen horen we in een auto stappen, de auto rijdt weg en we blijven nog onder de bus liggen. "We blijven hier nog even" zegt Redouan terwijl hij naar mij kijkt. "Wat is er aan de hand?".

Hij is stil te stil. Aan zijn ogen kan ik aflezen dat hij me het liefst alles zou willen vertellen. Even haalt hij diep adem en begint te praten. "Weetje nog een paar maanden geleden ?". Mijn wenkbrauwen haal ik op en denk diep na. Wat was er een paar maanden geleden ? Wat deed ik toen ? Wat heb ik ermee te maken ?. "Nee wat was er dan". Zijn hand plaatst hij onder mijn kin. "Je was in een andere mindset en volgde je broer. Toen was je een object kwijt die mijn ex in bezit heeft. 1+1 = 2 schat". Met een geschokkeerde blik kijk ik Redouan aan. "Ik dacht dat jij het zou regelen daarmee ?".

"Ja dat heb ik gedaan, althans dat dacht ik. Mohim die bitch zou Nour niet heten als ze een backup of wat dan ook heeft. Eindstand heeft ze wat info getipt nadat ik haar heb aangesproken vandaag".

"O mijn god. Wollah ze maakt me gek Redouan echt gek. Wat moeten we nu doen ? Weet Yassine dat ik dat heb gemaakt". Wat ik in het verleden heb gedaan was de grootste fout van mijn leven. Wat op dat moment voelde als iets goeds, blijkt in werkelijkheid mijn grootste vijand nu. "Nee Yassine weet niks, dat ga ik ook zo houden als beloofd. Het enige wat hij weet is dat iemand info heeft van ons". Redouan kruipt onder de bus vandaan en helpt mij terwijl ik opsta. Hij belt even met Yassine en vertelt wat er is gebeurd. Kort daarna hangt hij op en we lopen een andere richting op. "We krijgen een andere auto en dan zet ik je thuis af". Van de verte zie ik iemand aanrijden. De persoon stapt uit en loopt een andere kant op. "Yallah we gaan".

Ik stap in en we rijden naar mijn huis toe. Ik complete stilte stopt hij in mijn straat. "Ik bel je morgen weer oke?". Ik knik mijn hoofd en hij geeft me een kus op mijn wang. "Wees voorzichtig oke?". Hij kijkt me aan plaatst zijn hand op mijn wang en maakt een kleine glimlach. "Niet te veel zorgen om me maken, ik red mezelf wel lieverd". De autodeur sluit ik achter me en open de deur van het portiek. Redouan wacht tot ik binnen ben en rijdt dan weg. Wat had moeten beginnen als een gezellige avond is geëindigd in een hel.