LACİVERT 2 * texting

*61*

"Üzerinde değişiklik yapacak mısın Ceylacığım?" Karşımda merakla beni bekleyen kalabalığa baktım. "Hayır hocam içerisinde ne varsa o." Başını sallayıp kalabalığa döndü. "Ceyla tiyatro kulübümüzün değerli isimlerinden birisi arkadaşlar. Yarınızdan çoğunun onu tanıdığına eminim. Lise de arkadaşlarıyla tiyatro yarışmasına katılıp dereceye bile girdiler. Çoğunuz o tiyatro oyununun içeriğini biliyorsunuz. Gerisine Ceyla devam edecek." Mikrofon bana kalınca heyecandan nefesimi tuttum. Bu ilk mikrofon önüne geçişim değildi oysa. 

"Merhaba, ben Ceyla. Soyadımı söylemeyi genelde sevmiyorum çünkü bana fazla resmi geliyor. Beni sadece Ceyla olarak bilmeniz yeterli. Bu okulda ikinci senem olacak. Roman hocanın da bahsettiği gibi lisede arkadaşlarımla bir yarışmaya katıldık. Oyun romeo ve juliet idi. Ben baş kahramanı oynuyordum yanımda bana eşlik eden erkek arkadaşım vardı. O oyun sırasında yaşadıklarımı akşamında günlüğüme yazardım. Benim senaryomda klasik bir romeo ve juliet değilde birbirine sahip çıkmışlığın hikayesini göreceksiniz. Sever misiniz bilmiyorum ama ben şimdiden çok heyecanlıyım. Bu belki de yeni nesil romeo ve juliet olacak." Konuşma aralarında gelen kesik alkışlar şimdi daha canlı duyuluyordu. 

Alkışlar bitince soru sormak için kalkan ellere sırayla baktım. En baş el kaldıran kızı işaret ederek gülümsedim. "Başrol sen mi olacaksın yoksa sadece yazarı mı olmak istiyorsun?" Bu düşündüğüm bir soruydu. "Ben o hikayenin bir kere kahramanı oldum şimdi yeniden başkasıyla kahramanı olmama gerek yok."

"Adı ne olacak?" Bu da düşündüğüm bir soruydu. "Lacivert." "Neden lacivert?" 

"Çünkü bu Lacivert'in hikayesi. Okuyunca anlayacaksınız tabi eğer okumak isterseniz."

"Romeo ve juliet'in içinde farklı bir romeo ve juliet mi göreceğiz?"

"Evet büyük ihtimalle."

"Senaryoya hızlı bir göz gezdirdim. Sonu çok çalkantılı bitiyor, bu şekilde mi devam edecek?" Bu düşünmediğim bir soruydu. Günlüğümü en son ne zaman yazdığımı unutmuştum. "Devamı," herkes cümlemin sonunun gelmesini bekliyordu. "Pekala bunu sonra düşünürüz." Toparlayamadığım ruh halimi kurtaran Roman hocaya üzüntümün ardından minnetle baktım. Bu hikayenin bir sonu var mıydı? Merdivenlerden inerken defterimi masanın üzerinden elime aldım. Son sayfayı açtığımda satırları yazdığım günü hatırladım. 

'Yalanlardan sıkışmış bir juliet olmaktansa hiç olmamayı tercih ederim. Juliet yoluna kendisi devam etmelidir belki de. Yalnız bir juliet. Saçmaladım değil mi? Juliet olmamalıydım belki de.'

Arka sayfasını çevirdim. Masanın üzerinde duran kurşun kalemi elime alıp defteri masaya koydum. Kalemi tutan elim titriyordu.

'Romeo'nun artık başka bir julieti var. SON'

#

Şerefsiz romeo.