LACİVERT 2 * texting

*40*

7 ay 4 gün 5 saat 25 salise sonra.

Okullar tatil olmuş, açılmış, birkaç haftaya kış yüzünü göstermiş olacaktı. Kerem ile tam yedi aydır görüşmedik, konuşmadık, yüz yüze gelmedik. Sanki yer yarıldı yerin dibine girdi. İstediğimde bu değil miydi? 

'Geçecek.' "Bok geçecek." Yanımdan geçen çocuk bana kaşlarını kaldırıp bakınca elimi ağzıma götürdüm. Şaşkınlığıma gülünce ben de rekleks olarak gülümsedim.

Gülümsedim. Aylar sonra ilk defa içten gülümsedim. 

Gülümsemem büyüdükçe gözlerim doluyordu sanki. Bu kadar gülmek bile ağır geliyordu. Her ay geçmesini beklerken daha fazla büyüyordu. Her gece yatağa yattığımda Kaya'nın sorusu aklıma geliyor, o gün cevap vermekte zorlandığım soruya anında cevap veriyordum.

'Seni ona bağlayan ne?' VARLIĞI. Kaya'yı karşıma alıp deli gibi bağırmak istiyorum. Varlığı lan varlığı. Ona bağlıyım ben. Onsuz ona daha çok bağlanıyorum. İki tokat atmak istiyorum. Birisi kendime!

Numarasını sildin, fotoğraflarını sildin, aklından niye silemiyorsun Ceyla? İşte cevap vermekte zorlandığım diğer soru buydu. Keşke bir kere daha görseydim. 

Omzundan düşen çantamı tekrar omzuna asmak için kolumu kaldırdığımda birisi kolumu sertçe tutup sağ tarafa doğru çekti. "Ne yapıyorsun be!" Dengemi toplayıp yanımda sesini kesmeden korna çalan arabaya baktım. "Önüne baksana kızım! Canına mı susadın sen?" "Özür dilerim görmedim." Hatalı olduğumu anlayınca bir adım geri gittim. 

"İyi misin?" Tanıdık sesle arkamı döndüm. Çocuklar karşımda telaşla bana bakıyorlardı. "İyiyim görmedim." "Fark ettik." İçlerinden biri elini kısa saçlarına geçirip yüzünü göstermeden yanlarından ayrıldı. "Arkadaş yurt dışından yeni geldi de." Kerem değildi. O olsa bilirdim. İlgilenmeden hayal kırıklığıyla yanlarından ayrıldım. 

"Ceyla." Gözlerim dolmuştu arkamı dönmeden omzumun üstünden Ali'ye baktım. "Görüşürüz sonra." Başımı sallayıp gözyaşlarımın yanağıma akmasını sağladım. 

Gelmeyecek bekleme.

#