LACİVERT 2 * texting

*17*

Dışarı çıkıp kendimi caddeye attım. Etraf mı daha kalabalık beynimin içinde oturmuş ne yapmam gerektiğini tartışan düşünceler mi karar veremiyordum. Telefonumu çıkarıp bakımı yapılmış bir ağaca yaslandım. Çimleri suladıkları için oturup depresyona giremeyecektim. Mesaj kısmında Kerem'e tıklayacağım sırada o gün Kerem'den gelen mesajı gördüm. Düşünmeden numarayı aradığımda ne yaptığımı idrak edemiyordum.

"Alo." Kız sesi duymayı beklemiyordum. "Alo?" dedi tekrar hatta olup olmadığımı sorarcasına. "Merhaba." diyebildim sadece. Bunu bile beklemiyordum kendimden. "Kiminle görüşüyorum." "Ben Kerem'in kuzeniyim telefonunda numaranızı gördüm ona ulaşamıyoruz birkaç gündür siz biliyor musunuz nerede olduğunu?" Salladığım yalana ben bile inanmamıştım. Kısa süre duraksayıp konuşmaya başladı. "İsminiz neydi?" Kerem'in ve Ali'nin kuzenlerinden birinin adını aklıma getirmeye çalıştım. "Ben Alara." 

"Alara ben Gizem, Kerem'in iş yerinden arkadaşıyım." İş yeri mi? Hangi iş yeri? "Kerem'e biz de ulaşamıyoruz birkaç gündür. En son görüştüğümde geceye kadar kafede çalışıp kız arkadaşı için hediye almaya gidecekti. Bir daha da görmedim." "Teş-teşekkür ederim." Başka hiçbir şey demeden telefonu kapatıp sahilden geçen gemileri izlemeye başladım. İşe girdiğinden bile haberim olmayan sevgilim bana hediye almak için gecelere kadar çalışmıştı.

Olduğum yerde durup duyduklarımı bir süre sindirmeye çalıştım. Bu kız o gün bana neden mesaj atmıştı? Ben Kerem demişti. Beni o çağırmıştı. 

Hızla olduğum yerden ayrılıp sahilin bitimine doğru ilerlemeye başladım. Saat neredeyse gece yarısı olmak üzereydi. Annemlere Gülnaz'da kalacağımı söylemiştim. Amacım Kerem'i bulup onunla konuşmaktı ama ya bulamazsam? Bulacaktım, ne olursa olsun bitse bile böyle bitmemeliydi. Hızlı adımlarla ilerlerken taytım yanık etimi tahriş etmeye başlamıştı. Telefonumu cebimden çıkarıp Kerem'in numarasını tuşladım.

"Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor..."

"Ben ona ulaşmasını bilirim."

#