Ne zaman o sınıftan çıkarak müdürün odasının önüne gelmiş olduğumu bilmiyordum fakat kalbim o kadar hızlı atıyordu ki bu benim canımı sıkmaya başlamıştı. Kapının önünde durmanın bana hiçbir şey kazandırmadığının farkına varınca titreyen elimi kaldırarak pek fazla ses çıkarmadan kapıyı tıklatmıştım. Müdürün sesini duyduğumda kapıyı açarak içeriye girmeden önce şu anda fazlasıyla ihtiyacım olduğu için derin bir nefes alarak Jimin'in de içeride olduğu odaya girmiştim. Burada tek olmayacağımı bilmek bile içeriye girdiğimde daha iyi hissetmemi sağlayamamıştı.
Jimin büyük siyah masanın önündeki koltuklardan birinde oturmuşken ben masanın karşısına geçerek ayakta kalmıştım.
"Nereden başlamalıyım?" Masasının üzerine yayılmış olan fotoğraflar açısından konuştuğunda iki yanımda duran ellerim ile ceketimi sıkıyor sesli olmamaya çalışarak derin nefesler alıyordum. "Kendinizi herhangi bir gençlik dizisinde falan sanıyorsanız çok yanılıyorsunuz çünkü gerçek hayatta okullarda başlayan bu tarz ilişkilerin sonu oradakiler kadar güzel bitmiyor. Mantıklı bir açıklamanız var mı?" diyerek bakışlarını üzerimizde gezdiren Bay Lee'nin karşısında sessiz kaldığımda Jimin kendinden emin bir şekilde başını sallarken "Elbette var, mesela kanunlara göre kimse bir diğer kişi veya kişilerin özel hayatına saygı göstermeyerek takip edemez, onların fotoğraflarını istediği gibi çekemez, yayınlayamaz veya o fotoğraflar ile hiçbir şey yapamaz" dedikten sonra bana baktığında hiçbir tepki verememiştim bu yüzden tekrar Bay Lee'ye dönmüştü.
"Bir diğer şey ise özgür bir ülkede gayet özgür bir şekilde yaşamaya çalışıyor oluşumuz" dediğinde Bay Lee dalga geçer gibi bir şekilde başını sallarken "Bu özgür ülkenin de bir takım kuralları var Bay Park" dedikten sonra aynı şekilde bana dönmüş ve "Devlete bağlı bir okulda hiçbir öğretmenin hiçbir öğrencisi ile duygusal veya fiziksel hiçbir ilişkide bulunamayacağı gibi" diyerek üzerimde kurduğu baskı yüzünden başımı yere doğru eğmeme sebep olmuştu.
"Her konuda kurallara uyuyormuş gibi konuşmanız çok hoş fakat hepimiz sizin ne olduğunuzu biliyoruz."
"Ne olduğumu bende bilmek isterim bu yüzden sen söyle Yoongi neyim ben?" dediğinde tekrar bana döndüğü her hâlinden belliydi fakat başımı kaldırarak karşıya bakmamıştım. "Başını eğeceğin hiçbir şey yapmadın Yoongi" diyen Jimin'in sesini duyduğumda tereddütlü bir şekilde ona bakarken ben istemesem de korkudan dolmuş olan gözlerim ile ona bakmış fakat beni böyle görmesini istemediğim için başımı tekrar eğmiştim.
"Konuşmayla bu konuyu çözemeyeceğimize göre ikinizden birinin okulumdan gitmesini istiyorum çünkü sizin ayrılmaya niyetiniz yok sanırsam." Duyduklarım ile başımı kaldırırken önce tekrar Jimin'e bakmış sonra da tereddüt etmeden "Ben giderim" demiştim. "Sorun değil ben ne zaman isterseniz okuldan ayrılabilirim" diye devam ettiğimde Jimin'in bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum ama ikimizden biri gidecekse bu kişinin ben olması daha mantıklıydı. "Hiçbir yere gitmiyorsun, öyle bir seçenek söz konusu değil. Son senende kimsenin seni buradan göndermesine izin vermem, bunu isteyen kişi sen olsan bile umurumda değil" diyerek bakışlarımı üzerine çektiğinde onu ikna edebilmek için "Sorun değil gerçekten Jimin, önemi yok artık ama en azindan sen benim için burada kal lütfen" demiştim.
Her şey iyi giderken bir anda hayatımın tersine dönmesi olaylarına alışıktım ve ben yine bir şekilde bu seneyi tekrar ederek bitirirdim ama Jimin okuldan atılırsa bir daha başka bir okulda öğretmenlik yapabilme şansı çok düşerdi. Senelerce bu iş için gecesini gündüzüne kattıktan sonra böyle bir sebepten işini kaybetmesinin yükünü kaldıramazdım gerçekten.
"Aklındaki şeyi yapmana izin vermiyorum Yoongi" dediğinde bakışlarımı ondan çekerek yanaklarımı sildiğim sırada Bay Lee masasındaki fotoğrafları toplayarak çekmecesine koymuş ve "Sorunu çözdüğümüze göre çıkabilirsiniz" demişti fakat ben nasıl bu kadar soğuk kanlı olabildiğini anlayamıyordum. Gitmeyi ben istemiş olsam dahi sebeplerim vardı fakat karşımdaki adam hayatımdan birkaç sene çalarken ne bunu sebepleri için yapıyordu ne de bu işten bir çıkarı vardı, bende bu yüzden anlayamıyordum zaten insanları. Birilerinin hayatları ile oynamak onlar için nasıl bu kadar kolay olabiliyordu hiç bilmiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TEACHER | yoonmin
Fanfiction"Yürümeye devam etmelisin ama." O gülüyordu fakat ben sahiden donup kalmıştım. Her şey belli olsa dahi duymak çok daha farklı hissettirmişti. Öyle ki damarlarımdaki kanın sesini kulaklarımda bile duyuyordum. "Seni seviyorum. Seni seviyorum. Seni sev...
