7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

Ü Ç Ü N C Ü B Ö L Ü M

Ben ağlayınca İmam'da dayanamayarak yanıma çöktü. Nur yüzlü gerçekten de iyi bir insana benziyordu.

"Bak güzel kızım benim adım Ali. Benden sana zarar gelmez. Sabah burada uyuduğunu görünce korkuttum sanırım seni kusura bakma."

Göz yaşlarımı silerek ona baktım.

"Bende Ahlem."

"Anladığım kadarıyla kalacak yerin yok. Nasıl bir hayat hikayen var bilemem ama önce sana kalacak yer ayarlayalım sonra bunları uzun uzun konuşuruz. Bak beni yanlış anlama istersen resmini de gösterebilirim benim de senin yaşında bir kızım var. İstersen kalacak yer bulana kadar bizimle kalabilirsin."

"Ben böyle bir şeyi kabul edemem çok teşekkür ederim."

"Bize rahatsızlık vermekten korkuyorsan eğer korkma. Eşimde çocuklarım da çok mutlu olurlar. Allah misafirisin sen."

Uzun süre beni ikna etmeye çalıştıktan sonra kabul ettim. Kötü birine benzemiyordu. Beraber kalkıp evine doğru gittik. Evi ile cami arasında çok bir yol yoktu.

"Hoş geldin bey."

"Hoş buldum hanım. Masaya bir tabak daha koy misafirimiz var."

Eşi ve kızı kapıya geldiler.

"Hoş geldin kızım."

"Hoş buldum efendim."

"Yemekte hazırdı zaten babacım geçelim istersen."

Hep beraber geçip yemek için oturduk. 10 yaşında  bir de oğlu vardı. Yemek boyu kimse ağzını dahi açmadan sadece sohbet ederek yemek  yedi. Ben kimdin neydim sorgulamadan. Yemekten sonra çay hazırlamak için kızı ile mutfağa geçtik.

"Merhaba ben Fahriye. "

"Ahlem bende çok memnun oldum."

"Yemekte çok konuşma fırsatımız olmadı. 24 yaşındayım demiştin sanırım."

"Evet, sen?"

"Bende 24 yaşındayım. Bu sene bitirdim okulu."

"Öyle mi ne güzel hangi bölüm?"

"İlahiyat."

"Burada istediğin kadar kalabilirsin. Sakın kendini kötü hissetme."

"Allah razı olsun hepinizden gerçekten çok teşekkür ederim."

Çayları verdikten sonra başımdan geçenleri her şeyi tek tek anlattım. Ben anlattıkça evin hanımı Hatice teyze de ağlıyordu. Göz yaşları içinde başımdan geçenleri anlattıktan sonra istediğim kadar burada kalabileceğimi söylediler. Çok tatlı ve yardım sever bir aileydi. Ali amca ve Hatice  teyzeye ne kadar teşekkür etsem azdı. Fahriye nin odasında beraber kalacaktık.

"Gece istediğin bir şey olursa çekinmeden söyleyebilirsin."

"Çok teşekkür ederim. İyi geceler."

_______________________________________________________

Sabah kahavltı için Fahriye ile beraber kalktık. Düne göre daha iyi hissediyordum kendimi. Fahriye de cana yakın çok iyi bir insandı. Sohbet edip bir birimizi daha yakından tanımaya çalıştık. Kahvaltı  sırasında evin küçük oğlu Ahmet bana bir şeyler gösteriyor beraber ödevlerine yardım ediyordum.

"Çok sevdi seni belli."

"Mesleğim gereği olsa gerek çocuklarla çok iyi anlaşırım. Ahmetde çok  akıllı maşallah."

Ne kadar güzel bir aile beni misafir ediyordu anlatamam. Ailede herkes beni dışlamadan yardım ediyordu. Hala böyle insanlar varmış hayatta diyerek beni  yalnız bırakmayan Rabbime teşekkür ettim. Dualarımın karşılıksız kalmayacağına emindim. Ama burada çok fazla da kalamazdım. Bir an önce ev bulup çıkmam gerekiyordu. Yarın yeniden iş ilanları bakacaktım. Fahriye de benimle gelip hem şehri tanıtacak hem de bir an önce  iş bulmam için bana yardim edecekti.

Akşam üzeri biraz hava almak için dışarı çıktık beraber. Bana mahalleyi gezdiriyordu. Mahallede ki insanlarda tıpkı onlar gibi muazzamdı. Herkes  bir birini tanıyor,  neşe , kahkaha hiç eksik olmuyordu. Belkide bunca sene çektiklerimin karşılığı olarak Rabbim bana böyle bir lütufta bulunmuştu. Mahallede ki arkadaşlarının yanına giderek sohbet ettik. Çay içip sokakta oynayan çocukları seyrettik.

"İp atlıyorlar bizde katılamım mı?"

Fahriye ile beraber  ip atlayan kızların yanına gittik. En son yıllar önce çocukluğumda ip atlamıştım. Şuan yaşadığım mutluluğun tarifi yoktu âdeta. Fahriye ile  kızlara eşlik edip birde yakartop oynadık. O kadar uzun zaman olmuştu ki gülmeyeli, eğlenmeyeli, mutlu olmayalı. Resmen çocukluğuma dönmüştüm. Eve geldiğimiz de Fahriye ile çay alıp bahçeye çıktık.

"Eviniz çok sıcak. Tıpkı sizin gibi."

"Burası babam ve annemin evlendiğinde aldıkları ev. Anlayacağın mahallede ki herkes gibi babamlarda eskiler. Ama eskiyi yaşamak yeniden çok daha iyi."

"Çok muazzam ve neşeli bir  mahalle. Hayatta hala sizin  gibi insanlar varmış. Sayenizde bunu anlamış oldum. Ne kadar teşekkür etsem az size. Sayenizde çok güzel bir aile kazandım. Eminim annemler hayatta olsaydı size çok teşekkür  ederdi."

"Hadi uyuyalım  yarın çok işimiz var."

Beraber yatakları hazırlayıp uyuduk. Yarın iş bulma umuduyla ilk  kez belkide  huzurla gözlerimi kapattım.