7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

Y İ R M İ B E Ş İ N C İ B Ö L ÜM

Fahriyeden sonra işe gittim. Bora bey hâlâ gelmemişti. O gelene kadar incelenmesi gereken dosyaları inceledim biraz. Aklım hâlâ Fahriye yüzünden Asaf Mirza ve vefat eden eşindeydi. Acaba internette bir bilgi var mıydı? Google dan bakındım biraz ama hiçbir bilgi yoktu. Oflayarak  arkama yaslandım.

"Günaydın Ahlem hanım."

"Günaydın Bora bey."

"Ahlem hanım çıkmadan yanıma uğrayın akşam üzeri size  bir şey söylemem gerekiyor."

"Nasıl isterseniz."

Bora bey odasına geçince bende içimde bitmek tükenmek bilmeyen nedenini bir türlü anlayamadığım kıskançlığımla başa çıkmaya çalışıyordum. Ben düşüncelere dalmışken ezan okununca öğle namazı için mescide indim. Namaz kılıp biraz dua ettikten sonra tekrar yukarı çıkıp masama geçtim. O sırada Bora beyde bana doğru geliyordu.

"Kolay gelsin."

"Teşekkür ederim buyrun Bora bey."

"Ofisteki arkadaşlar olarak akşam yemek yiyeceğiz başka yerlerden insanlarda olacak senide görmek isterim."

"Çok teşekkür ederim ama ben gelmesem öyle yerler bana göre değil pek rahat edemem."

"Çok kalmazsın sadece bir saat. Hem kızlarda olacak merak etme."

"Peki söz vermeyeyim ama düşüneceğim. Çok  teşekkür ederim."

"Rica ederim kolay gelsin."

Yemek, kalabalık hiç bana göre değildi ama bir yandanda değişiklik olması belki kafamı dağıtmama yardımcı olurdu. Yinede kalabalık ve erkek kız karışık ortamları sevmezdim.
Bora beyden sonra zorda olsa kendimi işe vererek odaklanmaya çalıştım.

Akşama kadar zaten güzel bir gün geçirmemiştim. Akşam ezanı okunurken çıktım iş yerinden. Önce Camii de namaz kılıp sonra eve geçtim. Yemeğe girmeyecektim zaten. Eve geldiğim de saat 19.00 civarıydı. Biraz  kuran okuyup içimde amansızca dolaşan saçma sapan duygulara karşı savaştım. Kuran okumam bitince çalan kapı ile aşağı inip kapıyı açtım. Bora bey gelmişti.

"Ahlem rahatsız etmiyorum umarım."

"Yok buyrun Bora bey."

"Yemek yarım saat sonra gelip gelmeyeceğini sormak istedim. Böyle habersiz geldim ama?"

Habersiz gelmesi beni hem sinirlendirip hemde tedirgin etmişti. Nasıl cürret edebiliyordu?

"Evimiz nerden buldunuz?"

Güldü. "CV den."

Gülümsedim hiçte istemesem de.

"Yemeğe gelemeyeceğim Bora bey özür dilerim. Sizide yordum buraya kadar ama arasaydınız da söylerdim zaten."

Biraz ısrar etse de kesin bir dil ile hayır dediğim de uzatmadan gitti. Içeri davet etmemiştim, etmezdim de.

ASAF MİRZA'DAN DEVAM

Narin eve geldiğimden beri Ahlem'e gitmek istediğini söylüyordu. Yemek bile yememişti. Özlemiş olabileceğini tahmin ediyordum ama akşam vakti gitmemiz doğru olmazdı. Biraz daha ısrar edince kalkıp gitmek zorunda kaldık. Ahlemi özleyen sadece Narin miydi o kısmı biraz tartışılırdı evet çünkü bende onu çok özlemiştim.

Ahlemin evine geldiğimiz de kapıda bir adamla konuştuğunu gördüm. Yüz ifadesinden anladığım kadarıyla pek memnun değildi halinden. Narin arabada oyuncağını ararken gözümü dahi kirpmadan onları seyrettim. Ben bile gelmeye tereddüt ederken bir başkası nasıl oluyordu da bu kadar gelebiliyordu? En önemlisi bu adam kimdi?

Beynime sıçrayan kan ve damarlarım da dolaşan kıskançlık ateşi beni deli ederken sakin kalmaya çalıştım. İlker ve yengem haklılardı biran önce bu mesleyi konuşmazsam kendi kendimi yiyip bitirecektim. Beynim âdeta zonkluyor  hissettiğim kıskançlık beni başka bir âleme götürüyordu. Adam evden çıkınca bizde Narinle eve döndük. Eve dönmemize Narin yol boyu  ağlasa da bu sinirle gidemezdim.

Eve geldiğimden yengem zorda olsa Narini uyutup yanıma geldi. Olan biteni anlatınca elini omzuma koyarak gülümsedi.

"Allah'ın emri ile iste  artık bu kızı. Böylesi sizede herkesede zarar."

"Bende biliyorum ama sizde beni anlayın  yaşadığım şeyler kolay şeyler değildi sende biliyorsun yenge."

"Biliyorum yengecim  fakat herkes aynı değil sende biliyorsun."

"Demesi kolay."

Yengemle biraz konuştuktan sonra o odasına geçince bende namaz kılıp bu işten beni hayırla kurtarması ve bana yol göstermesi için Allah'a dua ettim bolca.