7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

O T U Z D O K U Z U N C U B Ö L Ü M

ASAF MİRZA'DAN DEVAM

Banka oturduğumuzdan beri tedirgin bir o kadar da üzgün bir hâli vardı. Söyleyeceği şeyi çok merak ediyordum.

"Güzelim neyin var kötü bir şey mi oldu?"

Dolan gözlerini zor zaptederek gözlerime baktı.

"Asaf."

Sesi ise titriyordu.

"Güzelim."

"Sana birazdan anlatacağım şeyleri bölmeden dinle olur mu? Sonra istersen benimle bir daha görüşmeyebilirsin."

"Ahlem."

"Asaf Mirza lütfen." Sesinde ki tını daha çok yalvarırcasınaydı.

"Bundan 6 sene önce Dayımlarla gittiğimiz bir köy vardı. Kısa bir süre kalıp geri dönmüştük. O sıra Kerem, kuzenim olacak insan müsveddesi hiç ipe sapa gelmez , ahlaksız biriydi. Hâlâ öyle ama o zamanlar daha beterdi."

Yanağına düşen bir kaç damla göz yaşını silerek gözlerime baktı.

"O günlerden birin de çok kavga ettiğimiz sıra bana saçma sapan şeyler yapmam için ısrar ediyordu. Sattığı uyuşturucuları benim götürmem gibi. Kabul etmeyince sinirini yine benden çıkardı. Yemeğime bir ilaç katmış. Tabi etkisini sesszi sedasız gösteren bir ilaç. En son bayılınca doktora gittik. Midemi falan yıkadılar ama."

Zorla yutkunmasak gözlerime bakmadan başını önüne eğdi.

"Doktor çocuk sahibi olmamın neredeyse imkansız olduğunu söyledi."

Daha fazla devam edemeyerek ağlamaya başladı sessizce. Elimi yanağına koyarak gözlerine baktım.

"Kaldır başını."

Gözlerime bakarak göz yaşlarını sildi ama birinin yerine birisi geliyordu.

"Dert ettiğin şey bu mu?"

"Sana asla-"

"Bana asla çocuk veremeyeceksin." Hafifçe tebessüm ederek göz yaşlarını sildim.

"Narin gibi kaç çocuk var biliyor musun? Kaç bebek aile bekliyor. Onlarda bizim evladımız. Hem ben seni bunun için istemiyorum ki. Ben seni yoluma yoldaş, ahiret ve dünyama eş ol diye istiyorum."

Hafifçe gülümseyerek boynuma sarıldı.

"Seni çok seviyorum."

"Bende seni çok seviyorum."

Hayat hiçbir zaman bizim istediğimiz gibi ilerlemez. Kuranı kerim de Allah buyrur ki;

"Yoksa insan, her istediğini elde edeceğini mi sanır ? " - Necm, 24 -

Dünya hayatı bir imtihan yeri. Allahın vermediklerine bakıp verdiklerine şükretmeyi unutuyoruz.

"Ne yaşamış olursan ol, ne halde olursan ol sen benim Karımsın. Yarından sonra Allah katında sonra da Hâkim karşısında. Şimdi o güzel gözlerini sil ve eve gidelim. Yarın çok işimiz var hanımefendi."

Gülümseyerek göz yaşlarını sildi. Eve bırakıp eve geçtim.

AHLEM'DEN  DEVAM

Sabaha kadar uyuyamamıştım. Asaf Mirza o kadar güzel konuşmuş ve rahatlatmıştı ki beni. İçim huzurla dolmuştu. Sabah yalandan kahvaltı yapıp  Asaf ile Nikah için gün almaya gittik. Gerekli olan bütün işleri hallettikten sonra akşama doğru beraber İmamın yanına gittik.

Akşam üzeri müsait olduğunu ve geleceğini söyledi. Asaf Mirza da yengesi ve abisini alıp gelecekti. Fahriye ile hazırlanıp onları bekledik. Aynada kendimi düzenliyordum.

"Mehir ne isteyeceksin bakalım."

Gülerek baktım.

"Hacc."

Gülerek yakamı düzeltti.

"Akıllı kızın hâli başka tabi."

Biz gülüşürken kapı çaldı.

"Hoş geldiniz. "

"Hoş bulduk."

Hakan abi ve Buket ablayı görmek beni çok mutlu etmişti. Bize sahip çıkmaları beni çok mutlu ediyordu. Bora ve Narin de arkadan girince gülerek ikisini de öptüm. Şahitler de hazır olunca İmam önce Mehir olarak ne istediğimi sordu.

"Murat kızı Ahlem şahitler huzurunda Hacc'a gitmek mehir ile Allah'ın izni Peygamberin sünnetiyle sen Haşmet oğlu Asaf Mirza'yı eş olarak kabul ettin mi? Ona zevce olarak vardın mı?"

"Ettim."

" Haşmet oğlu Asaf Mirza,  Murat kızı Ahlem'i

Allah'ın izni Peygamberin sünnetiyle eş olarak kabul ettin mi? Aldın mı?"

"Ettim"

Nikâhımızı kıyılınca dua edip namaz kıldık beraber. Artık Allah katında eş olmuştuk. El ele Cennet-ül Bâkiye inşallah.❤🤲🏼

_____________________________

Kitaba gelen destek için hepinizden Allah razı olsun inşallah. Biraz daha beğeni ve yorum olursa birçok kitleye ulaşabilirim. Amacım insanların kalplerine dokunmak. Şu sıralar duaya ve güzel dileklerinize  çok ihtiyacım var.  Hepinize çok teşekkür ederim. 😊