7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

O N B E Ş İ N C İ B Ö L Ü M

1 HAFTA SONRA

ASAF MİRZA'DAN DEVAM

Ahlem'i zorda olsa ikna ederek evin yakınlarında bir ev ayarladık. Eşyalarını da yerleştirdikten sonra artık daha rahat bize gidip gelebilecekti. Çoğu zaman ben Narin'i ona götürüyordum.

Bu sabahta Narin'i yine ona götürecektim. Hazırlanıp Narin'in odasına girdim. Uyuyordu. Normalde bu kadar geç saatlere kadar uyumazdı ama bugün uyuyordu. Yanına oturup öptüm.

"Prensesim, uyan hadi."

Hafif yerinde kıpırdandı.

"Uyanman gerekiyor ama aşkım."

Pek uyanmaya niyeti yok gibiydi.

"İyi bende Ahlem ablanın yanına gidelim diyecektim."

Ahlem'in adını duyar duymaz sevinçle ayağa kalkarak sırtıma atladı.

"Seni kandırıkçı seni."

Gülerek yanağımı öptü.

"Hazır mısınız Narin hanım uçmaya?"

Evet anlamında başını salladı  gülerek.

"O zaman 1,2,3."

Koşarak sırtım da aşağı inerken ne kadar eğlendiğini görebiliyordum. Onun mutluluğu her şeyden değerliydi benim için.

Aşağı indiğimiz de herkes gülerek bize baktı.

"Afiyet olsun size."

"Siz nereye gidiyorsunuz."

"Ahleme bırakacağım Narin hanımı bende şirkete geçeceğim."

Annem sinirle bana bakarak çatalı yerine bıraktı.

"Ne zamandan beri Narin sabahları o kadına giyiyor. "

"Birincisi onun bir ismi var. Ahlem. İkincisi bundan sonra böyle."

"Torunumu o kadının yanında görmek istemiyorum!"

"Anne!"

Yengem gelerek Narin'i aldı.

"Gel yengecim biz üzerimizi değişelim."

"Bu konuyu kaç kez konuştuk seninle. Daha fazla uzatmanın anlamı yok. Bu konuda da kimsenin fikrini almadım, almayacağım da."

"Haddini aşma Asaf Mirza!"

"Ben nerede duracağımı biliyorum! Benim hayatımı mahvettin, aynısını kızıma yapmana izin vermeyeceğim.!"

Narin gelince onuda alıp evden çıktım. Annem ile hiçbir zaman evlat - anne ilişkisi olmamıştı aramızda. Hiçbir zaman da beni anlamamıştı. Ona karşı olan içimde ki kırgınlık ve öfke hiçbir zaman geçmeyecekti.

Narin'i alıp Ahleme getirdiğim de gerginliğin vermiş olduğu şeyle biraz soğuk davranmıştım. Annem yine günümü mahvetmenin bir yolunu bulmuştu. İşte de haliyle bu moral bozukluğu beni etkilemişti.

Akşam üzeri Narin'i almaya gittim. Kapıyı açtıkların da ikisinin de yüzü boyaydı. Hatta Ahlem'in şalı ve kıyafetleri bile. Onları öyle görünce kendimi tutamadım ve kahkaha attım. Onlarda gülerek birbirlerine bakıyorlardı. İçeri geçtiğim de Narin koşarak kucağıma atladı.

"Bu halin ne fındık kurdum."

Gülerek elinde ki boyayı burnuma sürdü.

Güldüm."Bu haliniz ne."

Ahlem o sırada yüzünü yıkamış gülerek bize geliyordu.

"Hoş geldin."

"Hoş buldum."

"Narin ile oyun oynuyorduk Palyaçoluk. Yüzüm hariç her yerimi boyadı."

"Onunda senden pek farkı kalmamış hani."

"Bugün çok güzel bir gün geçirdik Narinle biraz fazla yoruldu ama olsun."

"Eğlenmekten yorulmuştur o."

"Yemek yediniz mi?"

"Yedik. Karnı açıkmış oynamaktan."

"Aferin  fındık kurdum."

"Narin sabah biraz morali bozuk geldi sanki. Sende biraz sinirli gibiydin. Evde her şey yolunda mı?"

"Kusura bakma sabah annemle kavga ettim gene onun yüzünden hep sana da soğuk davranmış gibi oldum."

"Yok önemli değil de sormaya korkuyorum benim yüzümden mi kavga ettiniz?"

"Annemin benimle kavga etmesi için bir sebebe ihtiyacı yok. O canı istedikçe kavga edebilir."

"Kaç aydır beraberiz. Annenin Hakan abiye davranışı ile sana olan davranışları çok başka. Hani tanımasam seni evlatlık sanacağım."

İstemsiz güldüm."Evlatlık değilim ama öyle muamele gördüğüm doğrudur annem tarafından."

"Neden peki?"

Derin nefes alarak öptüm Narin'i.

"Öyle olması gerekiyor."

Ahlem de fazla zorlamadı bende fazla üstelemediği için şanslıydım. Narin çok yorulmuş olacak ki kucağım da uyuyakaldı.

"Ben kalksam iyi olacak küçük hanımda uyudu zaten."

"Çok eğlendik ikimizde bugün. Oda çok yoruldu."

"Sana ne kadar teşekkür etsem az. Cidden iyiki çıktın karşımıza. Narin'i böyle görmek dünyada ki her şeyden daha değerli."

"Teşekkür kısmını atlattık sanıyordum. Onunla beraber olmak banada çok iyi geliyor. Yalnızlığıma merhem oluyor âdeta.

Narin kucağımda kalkıp arabaya bindim. Yüzünde ki boyalarla bile melek gibi duruyordu. Ne kadar mutlu olduğu her hâlinden  belliydi. Narin kucağımda eve gelince yengem kucağına aldı.

"Ay bunun yüzü ne böyle."

"Şşş uyanmasın. Oyun oynamışlar ondan böyle."

"Yerim seni ben ya."

Yengem Narin'i yatırırken bende odaya çıkıp üzerimi değiştirdim. Akşam yemeği yememiştim  ama canım da istemiyordu. Nedensizce İlker'in Ahlem ve Narin hakkında söyledikleri kafamı karıştırıyordu. Düşünceleri kafamdan silerek uyumaya çalıştım.