BÖLÜM ŞARKISI - SEZEN AKSU ( SEN AĞLAMA )
Sabah herkes uyurken kalkıp Betül'ün mezarına gittim. Ne zamandır ziyaret etmiyordum. Neredeyse 1 senedir. Elimde ki çiçekleri kenara bırakarak oturdum. Önce üzerinde ki kurumuş otları elimle temizleyip biraz su döktüm. Dua ettikten sonra sanki günlerdir bunu bekliyormuşum gibi sözcükler döküldü dudaklarımdan.
"Özür dilerim. Seni bu kadar ihmâl ettiğim için. Yanına gelemediğim için. Ama sana anlatmak istediğim şeyler var. Yanına gelemediğim bu 1 senede hayatımda çok güzel değişiklikler oldu. Kızımız, Narinimiz. Konuştu biliyor musun? İmkansız olan bir şey Allah'ın istemesi ile gerçek oldu. Şimdi o da diğer çocuklar gibi gülüyor, eğleniyor, bıt bıt konuşuyor."
Daha fazla tutamadım kendimi ve ağlamaya başladım.
"Ama sen yoksun işte."
"Anne eksikliği ile büyüyordu. Sonra Allah bize Ahlem'i gönderdi. Onun sayesinde kızımız çok iyi şimdi. Narin'i çok seviyordun biliyorum. Hiçbirimize anlatmadığın şeyleri onunla konuşurdun. Onunla ağlardın çoğu kez. 1 sene içinde hem Kalp hastalığın da hemde her türlü sıkıntısın da Ahlem sayesinde yeniden hayat buldu. Hiç beklemediğimiz bir zaman da mucize gibi geldi o. Belkide Allah senin içim gönderdi onu bize bilmiyorum. Ama merak etme kızımız çok iyi."
Ağlamaktan zor çıkan sesimi biraz düzeltip derin nefes aldım.
"Birde"
"Birde ben aşık oldum. "
Bunu söylediğim de içimde bir şeyler koptu sanırım. Cümlelerim dudaklarımdan kopup dışarı çıktığın da büyük bir yumru oturdu boğazıma. Betül, eğer burada olsaydı buna hem çok üzülür hem çok sevinirdi.
"Özür dilerim. Nolur affet beni. Ben yapamadım, sana hiç aşık olamadım. Ama çok sevdim seni. Sen benim tek sırdaşım, en iyi dostumdun. Hani bana 1 keresinde aşık olacağın kadın çok şanslı demiştin ya. Öyle mi bilmiyorum ama ben ilk kez aşık oldum. Özür dilerim Betül, eğer seninle başka bir zaman, başka bir yerde tanışsaydık belki o zaman Narin aşkımızın en güzel hediyesi olurdu. Ama böyle, böylesi çok ağır. Senden sonra ona veremediklerimi Ahlem 1 senede verdi. "
Kendimi ona karşı çok kötü hissediyordum.
"Nolur affet beni. Ben sana ihanet etmedim, etmem de. Ama biz buna mecbur bırakıldık. Bizi böylesi zor bir imtihana ittiler. Affet beni olur mu? Seni sevemediğim için, kurtaramadığım için, engel olamadığım için. En çokta, en çokta seni mutlu edemediğim için. Ama şunu hiç unutma sen benim hep en güzel dostum olacaksın."
"Onunla evlenmek istiyorum."
_______________________________________________________
Mezarlıktan gelince eve uğramadım. Bir ağaç ev vardı küçükken abimle yalnız kalmak istediğimizde gittiğimiz oraya gittim. Bugün sadece ağlamak istiyordum. Saatlerce ağlamak. Betül ve ben kahbece bir oyunun içine itilmiş 1 yemdik. Ve oyunu oynayanlar acımasıza bizi sonsuz bir mutsuzluğa hâkim etmişlerdi.
Betül, buna dayanacak kadar güçlü bir kadın değildi. Bu yüzden dayanamayarak kıymıştı kendine. Şimdi neden mi bu kadar ağlıyordum?
Ona ihanet etmiş olduğum düşüncesi kalbime balyoz gibi iniyordu çünkü. 20 yaşında itildiğimiz bu oyun bizi sadece mutsuz etmekle kalmayıp mahvetmişti.
AHLEM'DEN DEVAM.
Akşam namazından sonra kendime kahve yapıp dışarıda hafif yağan yağmuru seyrettim. Dışarıda arabaların sesleri, çocuk sesleri ve yağmurun sesi bir birine karışmıştı. Ben dışarı hayallere dalmışken çalan kapı irkilmeme sebep oldu. Daha ilginci kapının alacaklı gibi çalmasıydı. Merakla açtım.
"Buket abla?"
Çok endişeli hali vardı.
"Ahlem Narin sende kalsa olur mu?"
"Olur abla olur da noldu?"
"Asaf Mirza , yok dünden beri haber alamıyoruz. Telefonları da kapalı."
"Haber alınca banada haber verin olur mu?"
Onlar gidince bende Narin ile ilgilendim biraz. Korkmuştu. Bende gitmeyi ve aramayı çok isterdim ama Narine bakmam gerekiyordu.
ASAF MİRZA'DAN DEVAM
Saat kaçtı bilmiyorum ama çok geç olduğunu biliyordum. Öylece evde yerde oturup ağlarken büyük gürültüyle abim ve yengem girdi içeri.
"Ah be yengecim aklım çıktı."
Koşarak yanıma gelip sarıldı.
"Asaf Mirza, iyi misin?"
Abim yanıma çöküp gözlerime baktı.
"Oğlum noldu sana neyin var?"
Bir süre sessiz kaldıktan sonra bozdum sessizliği.
"Neden abi?"
"Ne neden?"
"Neden engel olmadın anneme?"
"Ne için?"
"Betül ile evlenmeme?"
Sorum ile zorla yutkunarak yengeme baktı.
"Neden abi neden! Ben niye bu kadar acı çekiyorum şimdi abi neden."
Yengem ağlayarak sarıldı.
"Şşş tamam."
Geceyi ağaç evde geçirdik. Ben bütün gece yengemin omzunda ağlarken abim ise engel olamadığı için ağladı.
Bu kadardı çünkü hayat dediğimiz yolculuk. Zaman zaman istemediğimiz her şey ile sınanıyorduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |
ChickLitŞanlıurfa'nın soylu ailelerinden olan Karabulut'ların varlık içinde yüzmesine rağmen kızını iyileştirmek için hiçbir çare bulamayan oğulları Asaf Mirza'nın tesadüfen karşılaştığı bir kadın ile yaşadığı soluksuz aşk ve hayat hikayesi. "Bazı insanlar...
