7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

B E Ş İ N C İ B Ö L Ü M

3 GÜN SONRA

Bugün Asaf Mirza Karabulut ve kızı ile tanışacaktım. İçimde anlamsız bir neşe vardı. Küçük kız için gitmeden bir şeyler aldım.

Hazırlandıktan sonra taksi ile binip verdikleri adrese gittim. Geldiğim ev o kadar büyük ve ihtişamlıydı ki aşık olmamak elde değildi. Kapıda bekleyen korumalar ile konuştuktan sonra içeri girdim.

"Merhaba Hoş geldiniz. Ahlem hanım değil mi?"

"Evet , hoş buldum."

"Ben Narin'in yengesi , amcasının eşi Buket. Memnun oldum."

"Bende çok memnun oldum."

"Bizde sizi bekliyorduk. Beklediğimden daha genç buldum sizi."

"Sizde öylesiniz."

Gülümsedi."Teşekkür ederim."

Beraber içeri geçtik. Beni anneleri Safiye hanım ile tanıştırdı.

"Torunumu sana emanet edeceğiz umarım onu  üzmezsin."

"Merak etmeyin elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışacağım."

"Ben Nari'ni çağırayım."

Ben içerde beklerken biraz sonra dünyalar güzeli bir kızla yanıma geldi.

"Merhaba küçük prenses. Ben Ahlem."

Kendisinin konuşamadığını söyşemişlerdi bu nedenle o kısmı es geçerek kucağıma aldım.

"Bana odanı gösterir misin?"

Evet anlamınd başını sallayarak elimi tutup odasına çıkardı bizi. Çok tatlı bir o kadar da masum bir kızdı.

Narin ile kısa bir süre odasında vakit geçirip onu ve yaşam alanını , hayal gücünü tanımaya çalıştım. Yengesi Buket hanım yanıma gelerek ne halde olduğumuza baktı.

"Narincim sen burada boyamana devam et ben yengen ile konuşup geleyim."

"Nasıl gidiyor diye merak etmiştim rahatsız ettim kusura bakma."

"Yok olur mu öyle şey. Estağfirullah."

"Bu kadar uzun süre kalabilen tek kişisiniz de merak ettim."

"Gayet iyi anlaştık sanırım biz. Narin çok tatlı ve akıllı bir kız."

"Size ne kadar teşekkür etsem sanırım. Eğer  yiğenime iyi gelebilirseniz beni çok mutlu edersiniz. O bana annesinin emanati."

"Merak etmeyin inşallah biz çok iyi anlaşacağız. Sizden ricam Narinne sever ne sevmez, nelerden hoşlanır,  nelerden hoşlanmaz bana bunların bir listesini verir misiniz?"

"Sen yeter ki onu mutlu et tabikide."

Buket hanım da gittikten sonra bizde Narin ile resim yapmaya devam ettik. Akşam yemeği saati gelince gitme vaktim gelmiş oluyordu.

"Bizimle akşam yemeğine kalmaz mısın? Hem birazdan Asaf Mirza gelir. Onunlada tanışmış olursun."

"Çok isterim tabi ama ben şimdi size  rahatsızlık vermeyeyim. "

"Olur mu öyle şey ne rahatsızlığı hem artık sende ailede sık sık bulunacaksın. Lütfen rica ediyorum."

Narin yemek zamanı kucağıma gelip oturdu. Haşmet bey ve Safiye hanımda gelince yemeğe başladılar.

"Asaf Mirza nerde kaldı?"

"Birazdan gelir babacım trafiğe kalmıştır."

"Kızım sen neden sandalyeye değil de kucağına oturuyorsun."

"Benim için sorun değil Safiye hanım böyle kendini rahat hissediyorsa böyle otursun."

"Sizi rahatsız ettiği için değil, evin düzenini bozduğu için söyledim. Her şeyin bir adabı vardır."

"Annecim! Kız öyle rahat ediyor demek ki hem ne güzel ısınmışken Ahlem hanıma bıraksan da öyle kalsalar."

"Ahlem hanımda diğerleri gibi gidecek gibi duruyor. Kendisi boşuna alıştırmasın buraya."

"Ne demek istiyorsunuz siz?"

"Doğruları söylüyorum. Benim torunumun bakıcıya değil anneye ihityacı var."

Ayağa kalkarak Narini koltuğa oturttum.

"O zaman neden beni iş bahanesiyle buraya getirdiniz. İnsanların hayalleri ile oynamaya utanmıyor musunuz?"

"Ağzınızdan çıkanı kulağınız duysun hanımefendi! Açlıktan nefesi kokmuş insanları buraya getirip işe alırsak olacağı bu tabi. Çeneniz açıldımı kapanmak bilmiyor."

"Ben buraya bana  sunulan işi yerine getirmek için geldim. Madem bir bakıcı istemiyordunuz o zaman oğlunuza bir eş bulsaydınız da bunca çileyi kimse çekmeseydi."

Buket oradan. "Aha valla tam  eltim olacak kadın."

"Bu arada ben buraya sırf Narin için geldim. Ama görüyorum ki torununuzu düşünmekten ziyade onunla ilgilenen kişinin sıradan bir insan olmasına takılmışsınız. Ben sizin gibi varlıklı bir ailede büyümedim. Benim bir ailemde olmadı belkide ama nr olursa olsun saygımdan ve insanlığımdan vazgeçmedim."

"Sizin gibilerin çenesini kapatmak lazım da bakma işte. Oğlum inat."

"Para ile sahip olamayacağınız şeyler var kabul edersiniz ki. Mesela karakter ve vicdan gibi. Görüyorum ki sizde ıkiside mevcut değil."

"Derhâl terk et evimi! Derhal. Seni görmek istemiyorum. Pis mahalle kızı!"

"Anne!"

Arkada gelen ses ile arkamı döndüm ve karşılaştığım şey ile şok oldum.

Nasıl bir tesadüftü bu?