7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

O T U Z S E K İ Z İ N C İ B Ö L Ü M

AHLEM'DEN DEVAM

Asaf Mirza evlenme teklifi edeli 3 gün olmuştu. Telefon dışında başka bir şekilde görüşmedik o süre zarfında. İkimiz de bir birimizi çok iyi tanıyorduk ve beklemek istemiyorduk daha fazla. Bu sabah Narin ve Asaf ile kahvaltı yapıp bu meseleyi hep beraber konuşacaktık. Narin'in bu konuda ki düşüncelerini merak ediyordum.

Fahriye işe gidince bende hazırlanıp onları bekledim. Çiçekli elbisem ve şalım Narin'in bana seçtikleriydi. Üzerimde görünce çok mutlu olacağını düşünmüştüm. Biraz sonra evin önüne geldiler. Arkada oturan Narini öpüp Asaf Mirza'nın yanına oturdum.

"Günaydın."

"Günaydın güzelim."

"Baba ben çok acıktım."

Gülerek arkaya döndüm.

"Benimde karnım kurt gibi aç biliyor musun aşkım. Biran önce yemek yemek istiyorum."

Asaf Mirza gülerek çalıştırdı arabayı. Yol boyu Narin ile onun sevdiği çocuk şarkılarından söyleyip eğlenerek kahvaltı yapacağımız yere geldik. Narin arada elbiseme bakıp bakıp gülüyordu. Masalardan en sakin ve gösterişli olanına oturup sipariş verdik. Asaf Mirza karşıma, Narin ise yanıma oturdu. Bir süre Narin'in bize anlattığı şeyleri dinledikten sonra Asaf Mirza gülerek yanıma oturdu.

"Yarın akşam imam nikâhımızı kıyalım istiyorum. Sonra da en yakın tarihe nikah günü alırız."

Gülümseyerek ona baktım.

"Bugün aldığım en güzel haber buydu. Biran önce evlenmek istiyorum seninle."

Gülümseyerek göz ucuyla Narine bakıp bana döndü.

"Elbise de çiçekler bile sönük kalmış yanında. Çok güzel olmuşsun."

Dudaklarından dökülen her söz sanki kalbime doğru yol alırken geçtiği her hücremi yakıp kavuruyordu.

"Sabah sabah bu güzel sözler çok iyi geldi valla."

Gülümseyerek yerine geçti.

"En fazla 2 haftaya kadar evleniriz."

Narin sevinçle yerinde zıpladı.

"Oley!"

Gülerek ona döndük ikimizide.

"Annesi ve babasının düğününe giden tek kız benim."

İkimizde kahkaha atarak ona bakarken bize doğru biri geliyordu çünkü Asaf Mirza gülümseyerek ayağa kalktı. Arkamı döndüğüm de Bora beyi gördüm. Umarım yine tatsızlık çıkarmazlardı.

Asaf Mirza gülerek sarıldı.

"Hoş geldin kardeşim."

Kardeşim mı? Bora beye? Kardeşim!?

Oda aynı sıcaklıkla gülümseyerek bize dönüp Asaf Mirza'nın yanına oturdu.

"Rahatsız etmiyorum umarım."

"Yok olur mu öyle şey?"

Şaşkınlığımı gizleyememiştim.

"Sız daha 1 ay öncesine kadar yaka paça kavga etmiyor muydunuz?"

İkiside gülerek birbirine baktı.

"Aslında bizde seninle o meselesi konuşmak istiyorduk."

"Hangi meseleyi?"

Bora bey ayağa kalkarak yanıma gelip oturdu. Biraz tedirgin bir hâli var gibiydi. Yanıma oturunca ellerimi ellerinin arasına aldı. Elimi çekmek istesem de izin vermedi. Derin nefes alarak gözlerime baktı.

"Ben" seslice yutkunarak Asaf Mirzaya döndü.

"Ben döndüm Abla."

Duyduklarımı hazmetmem biraz geç olmuştu Bora bey yıllar önce Dayı yüzümden benden ayırdıkları kardeşim Bora mıydı? Ben hâlâ şaşkınca ona bakarken ellerimi öpüp sözlerine devam etti.

"Yıllarca aradım seni bıkmadan usanmadan. Biliyordum bir gün bulacağımı. İnanıyordum. Sonra duydum ki buralara gelmişsin. Seni işe ikna etmek için çok çabaladım. Tek istediğim yanında olmaktı."

Boynundan kolyesini çıkarıp gösterdi.

"Aynısı sende de var biliyorum. İkimizin resmi var içinde."

Resmi görünce sıkıca boynuna sarılıp tuttuğum göz yaşlarımı serbest bıraktım. Ne kadar çok özlemiştik bir birimizi. Onu öldürdüklerini düşünüyordum oysa ki.  Öylece ne kadar kaldık, ne kadar ağladık bilmiyorum. Öpmeye, kokusunu içime çekmeye doyamamıştım.

Birazda olsa hasret giderdikten sonra hep beraber kahvaltı yaptık. Yarın akşam ikimiz içinde çok başka bir gün olacaktı. Bora ile biz bir süre sonra ayrılıp sohbet ettik. Yaşadıklarından, bensiz neler yaptığından bahsetti. Ne kadar özlemiştim oysa onu. Yıllar sonra kavuşmuştuk ve doyamıyorduk bir birimize. Yarın akşam için anlaşıp ayrıldık bizde.

Eve geldiğim de Fahriyeye anlattım bütün gün olanları. Bora meselesini duyunca hem duygusallaştı hem de sevindi. Yarın için ise bizden daha heyecanlıydı. Ama ben biraz tedirgindim. Hâlâ Asaf Mirza ile konuşmam gereken 1 konu kalmıştı. Gece Fahriye uyuyunca Asaf'a mesaj attım.

HELALİM : "1 saat kadar buluşalım mı? Sana söylemek istediğim bir şey var çok önemli."

Biraz sonra hazırlanıp çıkınca o da kapıda beni bekliyordu. Yakında bir parka çekip oturduk. Konuşmaya başlayacaktım ama birazdan söyleyeceklerimden sonra evlenmekten vazgeçebilirdi. Korkuyordum.