7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

O N D Ö R D Ü N C Ü B Ö L Ü M

AHLEM'DEN DEVAM

Sabah uyandığım da saat 09.04'dü. Narin gece benimle uyumuştu ama şuan yanımda değildi. Üzerimi değiştirerek aşağı Buket ablanın yanına indim.

"Günaydın."

"Günaydın canım."

Narin'i kucağıma alıp sımsıkı öptüm.

"Sanada günaydın güzelim."

Oda gülümseyerek boynuma sarıldı. Safiye hanım akşam orada kaldığımı bilmediği için beni görünce haliyle o ölümcül bakışları yine üzerimdeydi.

"Ahlem canım sen Narine yemeğini yedirir misin?"

"Tabikide. Hem küçük hanım acıkmıştır."

Ben Narin ile masaya otururken Asaf Mirza göründü kapıda.

"Günaydın güzel ailem."

Narine yaklaşıp kocaman öptü.

"Günaydıngüzel kızım."

Narin ve Asaf Mirza'nın arasında ki bağ çok güzeldi. Asaf Mirza sadece  Narin söz konusu olduğu zamanlarda gülüyor ve ona karşı nazif davranıyordu. Genel anlamda soğuk bir o kadar da sert duruşu kızı söz konusu olunca yerini Zarif bir adama bırakıyordu.

Asaf Mirza ve diğer aile üyeleri de gelince hep beraber kahvaltı yaptık. Ben hem kendim yiyip hemde Narin'e yediriyordum. Yemekten sonra Asaf Mirza Narin ile bahçede oynarken ev meselesini konuşmak için yanına gittim.

"Biraz konuşabilir miyiz?"

"Tabi buyur."

"Dün gece içine çok teşekkür ederim sana. Allah razı olsun. Ama ben daha fazla burada kalamam. Hem annenin de bunu isteyeceğini zannetmiyorum."

"Lafımı olur tabikide ne kadar istersen kalabilirsin."

"Ben bir süre daha Fahriyelerde kalsam iyi olacak."

"Hâlâ teklifim geçerli ev bulana kadar burada kalman iyi olur."

"Teklifin için çok teşekkür ederim ama kalamam."

"O zaman lütfen ev konusunda yardım etmeme izin ver."

"Nasıl bir yardım?"

"Şöyle bir yardım. Sana ev bulmama bu civarda."

Güldüm."Burada ki evlerin kirasını ödeyecek kadar para  kazanmıyorum."

"Senden para isteyen kim."

"Ne demek istediğini anladım lâkin böyle bir şeyi kabul etmeyeceğimi biliyor olman gerkiyor."

"Biliyorum etmeyeceğini ama ne yapacaksın yanı Fahriylerde ne kadar kalabilirsin ki?"

"Bende bilmiyorum bulucam bir yolunu."

"Gel işte inat etme. Bedava almak istemiyorsan eğer kira ödemene  yardım edeyim ."

"İstemiyorum diyorum böyle bir şeyi kabul edemem."

"Niye bu kadar inatsın sen ya."

"Seninle düzgünce konuşan da  kabahat."

Böyle bir şey kabul edemezdim. Fahriylerde de ne kadar fazla kalırdım onda da haklıydı. Hafif sinirle Narin'in yanına gidip kucağıma aldım.

"Ee prenses beraber resim yapalım mı?"

Gülerek evet  anlamında başını salladı.

"Peki gel bakalım kucağıma."

Biz resim çizerken telefonum çaldı. Fahriye arıyordu.

"Efendim güzelim."

"Selamun Aleykum, Napıyorsun canım."

"Aleykum Selam Narin  hanım ile resim çiziyoruz sen."

"Bende anneme yardım ediyorum bavul hazırlıyoruz."

"Bavul mu?"

"Bir kaç hafta annemin memleketine gitmeye karar verdik. Senide onun için aradım istediğin bir şey var mı?"

Tam olmuştu şimdi...

"Hayır yok güzelim. Hayırlı yolculuklar."

"Tamam canım teşekkür ederim görüşürüz."

Telefonu kapatınca derince nefes aldım. Evet yine başa sarıyorduk yine kalacak yerim yoktu. Ahlem , sabretmek ve dua etmekten başka elinden  bir şey gelmezdi. Asaf Mirzayı'da haklı çıkarmak istemiyordum açıkçası. Narin'i öptüm. Bana huzur veriyordu her hali ile. Yaşına rağmen oldukça anlayışı bir çocuktu.

Buket abla da yanıma gelince güzel bir sohbete başladık. Böyle bir aileye yakışan bir gelindi. Her ne kadar Safiye hanım değişik bir kadın olsa da Buket abla, Hakan bey hepsi çok iyi insanlardı.

"Narin senin yaninda ne kadar huzurlu."

"Bende onunla çok mutluyum. Bir birimizi çok iyi anlıyoruz."

Gülümseyerek Narin'i öptü.

"Kalacak yer bulabildin mi?"

"Arkadaşım vardı o da şehir dışına çıkacak bugün. Otelde kalırım sanırım."

"Saçmalama olur mu öyle şey? Hem Asaf Mirza buna izin vermez."

"Burada kalamam ama."

"Sadece bir kaç gün en azından sana yer bulana kadar."

"Burada ki kiralara gücümün yeteceğini sanmıyorum."

"Tamam o zaman işte izin verde Mirza bulsun sana ev."

"Böyle yük olur gibi kendimi hiç iyi hissetmiyorum."

"Sen bize Narin'i yeniden verdin  biz sana ev bulmuşuz çok mu?"

Sanırım itiraz edecek halim  yoktu. Başka şansım da yoktu. Mecbur kabul ettim.