7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

O N İ K İ N C İ B Ö L Ü M

Asaf Mirza'nın mesajını gördükten sonra istemesem de gidecektim. Suçsuz olduğumu herkese göstermek için. Narin mutlu olsun diye birde. Yatağa girip yarın yorucu bir gün olacağı için sabır çekerek gözlerimi uyukuya teslim ettim.

Sabah kahvaltıdan sonra hazırlanıp biraz  dışarıda dolandım. Akşam yemekten bir saat önce gidip Narin ile vakit geçirecektim. Eve geldiğim de Narin koşarak kucağıma geldi.

"Kuzum." Boynuma sarılarak yanağımı öptü. O sırada Buket ablada bize doğru gelip öptü.

"Hoş geldin canım."

"İnşallah hoş bulacağım." Diyerek bahçeye çıktım Narin kucağımda. Buket abla ve Hakan abi bahçede benimle sohbet ederken Asaf Mirza da geldi.

ASAF MİRZA'DAN DEVAM

Bahçede Ahlem ve Narin hasret gideriyordu. Hoş geldin diyerek karşısına oturdum.

"Narin de seni özlemişti hem iyi yaptın da erken geldin."

"Bende onu çok özlemiştim biraz vakit geçiririz diye düşündüm."

Narin biran olsun kucağından inmiyor ve her saniye sarılıp öpüyordu. Onu çok sevdiğini biliyordum. Ama sanki her geçen saniye aralarında ki ilişki daha da güzelleşiyordu. Narin resim çizerken de artık hep Ahlem'i de katıyordu. Ahlem bugün bir kere daha olgunluk göstererek evimize geldiği için ona karşı olan düşüncelerim de yanılmadığımı fark ettim. Yemek saatine az bir zaman kala annem ve babam da içeri girdi. Babam ve Ahlem arasında kısa süreli bir sohbet geçiyordu ben ise anneme bakıyor biran önce özür dilemesi için baskı yapıyordum.

"Geçen gün kaybettiğim kolyemi buldum özür dilerim."

Ahlem annemin yüzüne dahi bakmıyordu. Narini öperken konuştu.

"Bundan sonra insanlara iftira etmeden önce 2 defa düşünürsünüz."

Annemin yüzünden anladığım kadarıyla sinirlenmişti ama haksızdı. Yengem yemek hazır olduğu için ve gerilen ortam yumuşaması için yemeğe başlamayı teklif etti. Narin her zaman ki gibi Ahlem'in kucağına oturup itiraz etmeden yemek yemeye başladı. Ahlem de bir ona yediriyor bir kendi yiyordu. Karnı doyduktan sonra Ahleme çizdiği resimleri göstermek için odasına çıkıp resimleri almaya gitti.

Yine anne , baba ve çocuk resmi çizmişti. Babam bundan mutlu olmuş olacak ki resmi görünce gülümsedi.

"Çocuk işte ne görürse gerçek olacak sanıyor."

Annemin iğneleyici lafları bir türlü bitmek bilmiyordu. Ahlem ise anneme asla bakmıyor, muhattap olmamaya çalışıyordu.

"Belki öyle olmasını istediği için çiziyordur."

Yengem de altta kalmadan laf yetiştiriyordu anneme. Yemekten sonra Ahlem ve Narin beraber eğlenecek bir  şey bulmuşlardı. Narin Ahlemin kucağından inmiyor ve ne derse itirazsız yapıyordu. Bu o kadar güzeldi ki. Morali ve motivasyonu ne kadar yüksek olursa hastalığı o kadar güzel ilerlerdi. Ahlem Narini uyutmak için odaya götürmüştü. Bir kaç dakika sonra annem de lavaboya gitmek için yukarı çıktı.

AHLEM'DEN DEVAM

Narine önce dişini fırçalatıp daha sonra saçlarını taradım. Biraz saçlarını severek yatağına yatırdığım da saçlarımla oynayarak uykuya daldı. Bende odadan yavaşça çıkıp aşağı indim.

"Narin de uyudu bende müsadenizi isteyeyim. Fazla geç olmadan eve gitsem iyi olacak."

Asaf Mirza da ayağa kalktı.

"Ben bırakayım seni geç oldu saat."

"Zahmet olmasın sana."

"Olur mu öyle şey ne zahmeti."

Herkesle vedalaştıktan sonra arabaya bindik.

"Bu gece için çok teşekkür ederim sana."

"Rica ederim ben sana teşekkür ederim. Suçsuz olduğumu herkese gösterdiğin için."

"Saçma sapan yanlış bir anlaşılmaydı. Tekrardan kusura bakma."

Gülümseyerek cama yasladım başımı.

"Narin çok güzel  bir çocuk."

Gülümsedi."Söz konusu sen olunca daha bir çekidüzen veriyor kendine. Ne biliyim hiç itiraz etmeden yemek yemesi, sen ne dersen onu yapması, erkenden uyuması falan bunlar çok güzel."

"Narini anlayabiliyorum. Bir şeylerin eksikliğini benimle dolduruyor bende onunla. Aramızda çok başka bir ilgi var buda ister istemez bizi mutlu ediyor."

Sohbet ederek evime kadar getirdi beni.

"Bir kahve içer miyiz?"

Güldü."Bu sefer uykum yok içeriz yaparsan."

Gülerek önden girip kapıyı açtım. Eve geldiğim de karşılaştığım şey ile Asaf Mirza'ya baktım.