7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

Y İ R M İ N C İ B Ö L Ü M

AHLEM'DEN DEVAM

Asaf Mirza'nın yanından ayrılınca eve geldim söylene söylene.

"Annesi yokmuş muş. He tek yaptın sen zaten bu çocuğu. Adam zaten dünden meraklı seni kovmaya akılsızsın kızım sen akılsız. Ama sen dur ben sorucam sana Asaf Mirza Karabulut. Tepende karabulutlar gezdireceğim. "

Sinirle koltuğa oturup derin nefes verdim.

"Allahtan haftada 2 gün görüyorum artık Narini. Beyefendiye bak ya sanki ben zorla işe kaldırdım kendimi."

Sinir küpüne dönmüştüm âdeta. Neden böyle bir tahir takıldığını anlayamıyordum.

ASAF MİRZA'DAN DEVAM

Eve gelince Narin uyuyordu. Bahçeye çıkıp kafa dinledim.

"Inatçı keçi ya anlamadan dilemeden kesti  raconu gitti. Keçi keçi.!"

Omzuma dokunan el ile irkildim.

"Yenge?"

"Kimmiş o inatçı keçi?"

"Ahlem kim olacak."

"Ooo sen onun yanından mi geliyorsun yoksa."

"Hı oradan geliyorum."

"Noldu anlat bakalım."

"Aman yenge ya her şeyi elime yüzüme bulaştırdım ne olacak."

"Sen aşık mısın bu kıza.?"

"Ya yenge ya."

İstemsiz gülüşümden sonra güldü.

"Vallahi aşıksın. Bak bakayım bana."

Biz gülerek annem sinirle yanımıza geldi.

"Ne dedin sen?! Ne aşkı Asaf Mirza! O sokak faresine mi aşık oldun?"

Sinirle ayağa kalkarak gözlerine baktım.

"Ahlem hakkında düzgün konuş anne!"

"Seni ilk ve son kez uyarıyorum Asaf Mirza o kızdan uzak duracaksın."

"Durmayacağım anne. Senin isteklerini yapmayacağım. Sırf sen istedin diye bir kez daha hayatımı mahvedemeyeceğim anladın mı?"

"Eğer o kızı  bu eve gelin olarak getirirsen!"

Sinirle ona doğru adım atıp gözlerine baktım.

"Evet anne devam et! Naparsın beni de mi öldürsün.!"

Yanağıma inen tokatla yengem araya girdi. Annemin yüzüne bakmadan sinirle çıktım evden.

Bu sefer hayatımı mahvetmesine izin vermeyecektim. Yeniden aynı acıları çekemezdim. Ne yaparsa yapsın, beni ne ile sınarsa sınasın bunu yapmayacaktım. Annem akıllanmaz , uslanmaz bir kadındı. Bu yüzden onunla aram hiç iyi olmamıştı.

AHLEM'DEN DEVAM

Narin en sevdiği oyuncağını bende unutmuştu. Onsuz uyuyamadığı bildiğim için evde yakın olduğu için yürüyüşten sonra getirdim. Ben eve geldiğim de dış kapı açıktı.  Içeri girdiğim de Safiye hanim ve eşinin konuşmalarına şahit oldum istemsiz.

"Asaf Mirza'nın üzerine gitmekten vazgeç artık."

"Benim istemediğim bir kızı bu eve gelin getiremez."

"Niye böyle davranıyorsun ona? Öz oğlun olmadığı için mi?"

"Kes sesini! Bunu ikimizden başkası bilmiyor. Ne diyeceksin oğluna? Oğlum annen ölünce mirastan olmamak için yalan söyledim sana öz annen Safiye değil mi?"

İstemsiz elimi ağzıma kapattım. Ses çıkarırsam görürlerdi. Ne demek Asaf Mirza Safiye hanımın oğlu değildi? Kafamda dönüp duran her şeyi kenara bırakıp geri çıktım.

Anlaşılan Asaf Mirza bunu bilmiyordu. Annesi sandığı bu kadınla ha bire kavga etmesinin sebebide şimdi belli olmuştu. Peki ben duyduğum bu şeyle nasıl yaşayacaktım şimdi? Bu gerçeği kimseye söyleyemezdim de.