7.VAGON | Tamamlandı,Düzenleniyor |

Y İ R M İ D Ö R D Ü N C Ü B Ö L Ü M

Ertesi sabahı nasıl ettim bende bilmiyordum. Hemen sabah kimse uyanamdan çıktım evden. Fahriye ile kafeye gittik.

"Sabahın 8'inde benimle konuşmak için bu kadar ısrar ettiğin konu ne merak ettim doğrusu."

"Kusura bakma sabah sabah senide diktim buraya ama bana yardım etmen gerekiyor Fahriye."

"Ne konuda?"

Heyecandan parmaklarımı avcuma geçirdiğimin farkında bile değildim.

"Senin için bu kadar zor olduğuna göre önemli bir mesele olması gerekiyor. Umarım yard-- "

"Ben Ahleme aşığım."

Sözü yarım kalmıştı. Ben ise utancımdan gözlerine bakamıyordum. Hayatımda ilk kez heyecandan ölecektim. Fahriye ise şok olmuştu. Ne bir tepki veriyor ne de konuşuyordu.

"Bir şey söylemeyecek misin?"

"Yanı şey Asaf ee"

"Bak biliyorum beklemiyordun bende beklemiyordum. Sana bile söylemek o kadar zor ki sabahı zor ettim."

"Tamam tamam da benden ne istiyorsun?"

"Benim niyetim gönül eğlendirmek değil. Allahın izniyle evlenmek. Senden istediğim ise Ahlemin benim hakkımda ki düşünceleri. Onu kısa sürede bu kadar iyi tanıyan ve tek tanıyan sensin."

"Asaf ben seni anlıyorum. Çok haklısın, Ahlem her erkeğin evlenmek isteyeceği bir kadın. Yalnız şöyle bir şey var ki Ahlem diğer insanlar gibi vıcık vıcık bir ilişki yaşayacak birisi değil."

"Bende değilim. Niyetim ciddi ben onunla evlenmek istiyorum."

"İyi ama ya o seni istemezse?"

"O zaman bu sırda aramızda kalır bende bir daha bu konuyu açmam."

"Bak Ahlem senin için hep çok iyi anlayışlı bir adam olduğunu söyler. Hatta bu yeni hayatı kurmasında yardımcı olduğun için de hep sana minnettar kalacak. Merak ettiğin soru onun hayatında birinin olup olmadığı ise merak erme yok."

Nedensizce söylediği şeyle yüzümde gülümseme oluştu.

"Eğer kararında ciddiysen ve arkadaşımı üzmeyeceksen sana yardım ederim. Ama onu üzersen Asaf Mirza."

"Kendimi üzerim onu asla."

Fahriye yanımdan ayrılınca bende eve geçtim. Hâlâ kimse uyanmamıştı tam odama çıkacakken yengem durdurdu beni. Gülerek bahçeye çıkıp konuştuklarımızı onada anlattım. Yengem de Fahriye'nin söylediklerine benzer şeyler söylemişti.

"Bugün gelecek mi Ahlem?"

"Yok bugün işte olacak gelmez büyük ihtimalle."

"Nerde çalışıyordu?"

"Bir Büro da Sekreterlik gibi bir  şey ek gelir olarak. "

"Anladım iyi yapmış hayatının sonuna kadar Narine yadımcı olamaz tabi."

"O da aynı şeyleri söyledi biliyor musun?"

Güldü."Eee kadın kafası işte."

Biz kahvaltıdan önce birer bardak çay içip sohbet ederken Babam geldi yanımıza.

"Günaydın."

"Günaydın babacım."

"Asaf Mirza bugün çok önemli bir toplantımız var biliyorsun değil mi oğlum?"

"Biliyorum baba kahvaltıdan sonra hazırlanıp çıkacağım. "

"Sana güveniyorum."

Kahvaltıdan sonra çıkıp şirkete gittim. Bugün ki toplantı çok önemliydi cidden.

AHLEM'DEN  DEVAM

Akşam biraz geç uymuştum sabah yüzüme vuran  güneş ile zorda olsa açtım gözlerimi. Kahvaltıdan önce güzel bir duş alıp aşağı kahvaltı hazırlamaya indim. Mutfağa gireceğim sıra kapı çaldı.

"Aaaa Fahriye."

"Günaydınnn."

"Bu ne güzel bir süpriz böyle?"

"Kahvaltı yapmadın umarım."

"Yok şimdi yapacağım."

"Süper o zaman beraber yapalım. Dışarda işim vardı onu halledince birde sana uğrayayım dedim."

"Çok iyi yaptın güzelim."

Fahriye ile eğlenerek güzel bir kahvaltı hazırladık. Cidden çok güzel bir süpriz olmuştu. Ben çayları koyarken oda yerine oturdu.

"Ee anlat bakalım iş nasıl gidiyor."

"Vallahi iyi gibi şimdilik bir sıkıntı yok. İnşallah bundan sonra da olmaz."

"Patronunun adı neydi."

"Bora  bey"

"Nasıl biri bari."

"Biraz fazla egolu gibi. Yanı aslında bakarsan çokta umrumda değil ben işimi yapıp geliyorum."

"E tabi bir Asaf Mirza etmese de."

"Hıhı tabi tabi. Asaf Mirza kimse edemez çünkü adam tam bir kalas."

Kahkaha attı."Ney ney ney."

Güldüm. "Dağda yaşamış sanki ya. Adam akıllı sohbet ediyoruz soru sorma sırası bana gelince adam 360 derece değişiyor."

"Belki geçmişin de yaşadığı kötü şeyler vardır."

"Benim de var Fahriye ama ben geçmişimden kaçmıyorum, aksine onunla yüzleşiyorum."

"Anlıyorum seni çok iyi anlıyorum ama ne yapayım kuzum o da öyle biri işte."

"Narin hiç çekmemiş babasına Allahtan."

"Annesine çekmiştir belki."

Annesi.. Nasıl biriydi, Asaf Mirza ona ne kadar âşıktı, neden öldü ,  kimdi  merak ettiğim onlarca soru vardı. Bu soruları cevaplayacak kimse yoktu ama.