BÜYÜCÜ | texting

💫37💫

Bir insanın en büyük başarısızlığına bu denli sertçe şahit olması haksızlıktı. Bu kadar çabalamış, uğrunda bu kadar savaşmışken yerinde saymaktan ötesini görememek; hatta her geçen gün daha da dibe battığını  görmek acının hasını veriyordu. Sanki kalbim sökülüp teselli için avuçlarıma bırakılıyordu. Ve ben şimdiye kadar istenilen teselliyi vermiş, kalbimi kan ağlamasına aldırış etmeden yerine koymuştum. Tekrar sökülmek üzere. Ancak bu sefer öyle olmayacaktı. Belki battığım dipten çıkamayacaktım ancak en azından kalbimin yaralarını saracaktım.

Ağır hareketlerle ona döndüm. Sesimin titrememesi için yutkunurken alayla gülümsedim. "Ne sanıyorsun sen beni? Arkanı toplamak için hazırolda bekleyen bir uşak mı? Ya da şu ağzından çıkacak tek bir sözü şaşı gözlerle izleyen o bar köşelerinde çürümüş kadınlarından birisi mi?"

"Drama yapma, Lavin! Altı üstü-"

"Altı üstü benden o kadınlardan biri olmamı istiyorsun! Yalnızca gerçekleştirmemi istediğin isteklerin farklı!" Diye bağırarak lafını böldüğümde başını yana eğerek öfkeden kıpkırmızı kesilen suratımı izledi. "Sen hayatımda gördüğüm en şerefsiz insansın! Ama sorun ne biliyor musun? Seni böyle bir piç olduğun için yargılayamam. Her seferinde karşıma bir boklukla çıkıp kalbimi kırdığın için sana kızamam. Her seferinde farklı olacak umuduyla karşında duracak kadar aptal olduğum için kendime kızıyorum. Sana bu gün benden bunu isteyebilecek izni verdiğim için kendimden utanıyorum!" Nefes almak için duraksadığımda tüm vücudum sinirden titreşime geçmiş gibiydi. Gözlerim dolmuş, hatta belki yanaklarım ıslanmıştı. "Hatta," dedim ve yutkunarak devam ettim. "Kendimi bu kadar küçük düşürdüğüm için kendime bile kırgınım. Senin gibi bir... sana değer verdiğim için kendime çok kırgınım."

"Niye geldin?"

Afalladım. "Ne?"

"Neden geldin?!" Diye kükrediğinde yutkunarak bir adım geri çıktım. "Madem kendine bile kırgındın, neden geldin? Madem kızgındın niye geldin?"

Yanağıma düşen yaşı silerek başımı iki yana salladım. "Dedim ya, aptalım."

"Aptalsın." Kendini onaylarmış gibi başını salladı. "Karşıma çıkacak kadar, aptalsın sen! Sürekli gözümün önünde olup, o büyücü bakışlarını üzerimden çekmeyecek kadar aptalsın. Doğrularımın hepsini silip süpürecek kadar aptalsın!" Deyip ayağının önündeki tabureye sert bir tekme savurarak denize fırlattı.

Bir şey söylemek için dudaklarımı araladığım sırada elini kaldırarak durdurdu. "Git. Sadece buradan değil. Gözümün değdiği her yerden git." Kendi içinde tartışırcasına başını salladı. "Kısaca," deyip bana döndüğünde gözleri ifadesiz denecek kadar donuktu. "Kovuldun. Yarından itibaren bara adımını bile atma."

💫💫💫

Selamlarr👐🏻. Bölüm geciktiği için üzgünüm. Son günler biraz karışıktı. Vakit bulamadım. Ama tempoya devam. Umarım bölümü beğenirsiniz. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın👐🏻♥️.