Luna Morais (REVISING)

Chapter 49

Chapter 49

Kinalagan ko ang sarili ko hanggang bumagsak ang katawan ko sa lupa. Patuloy na umaagos ang mga luha ko. Sobrang sakit. Di ko na kaya. Napahawak ako sa ulo ko at piniga ito. Nang mapunta ako dito they though they found the best human tester kaya naman natigil na ang mga nawawalang students. And that's a good thing.

"We are near."

"What do you mean near? Nalaman na kung asan sa grupong iyon ang formula?"

"Yes. After how many years. At last!"

"That's a good idea then. Asan daw?"

"Protected by the reapers. Yun lang ang nalalaman ko."

"Then dadaan pa ang organisasiyon natin sa butas ng karayom para dun."

"I don't think so."

"How about the body of the former reaper?"

"Well kukunin na siya ng asawa niya."

I cried out loud. That's my dad for fuck sake! And wife? Damn! Is that my mom? Very nice for a birthday present. I have to go to my mom's penthouse for the prepation of my birthday. And again halos gapangin ko na ang palabas ng library. Umaagos ang luha ko sa sakit sa ulo ko. This is torture.

I am just existing. I'm not living. They are always hide things from me. And I'm tired searching for my own. I love my mom and it hurts me na parang di ko siya kilala. Naka ilang palo ako sa kwarto ni Ashley and thankfully nasapo niya ako sa pagbagsak ko sakaniya. "Damn! Happy birthday you bitch. What are you doing to yourself!? If that will kill you then fucking stop this!" naluluha niyang saad kaya binigyan ko siya ng ngise sakaniya. Isinarado niya ang pinto.

"This is not just about the school Ash. This is about me! Finding my questionable identity!" Tinulak ko siya ng natitira kong lakas para mahulog ako at bumagsak ang katawan ko sa sahig. "I have connection in that organization. My mom. Who the hell is she!?" Lumakas na ang pag iyak ko. Maya maya ay ang kinagawian niyang pagkuha ng tubig at binigyan niya ako. At naubos ko agad to habang sumisinglot.

"Fix yourself ihahatid kita sainyo. You have to be there at 7." yeah I told her that I have to be there at 7 for preparation. "You should ask your mom Vana." she carry my arms to the bed. Kaya umupo ako dun at natawa sa sinabi niya.

"I doubt that. Since then Ash I'm asking people around me. I'm a curious kid back then. But they won't answer it or can't answer it. Maybe they will but sometimes they feed me lies or more questions to myself. Until I got tired and stop questioning and just following them. That's how I learned not to tell lies because of that. Cause I know I how it felt to be lied." walang luha pero napahikbi ako. Ang hirap hirap bigkasin nun. "It hurts to be Ivanita Dakota Morais so I live to be Luna Morais." napayuko ako nang maramdaman ko ang yakap niya ay napatingala ako at tinignan ko siya na naluluha kaya nginitian ko siya.

"I'm sorry." napahinga ako ng malalim at tinulak siya ng mahina para makita ko ang mukha niya.

"Apologize can't do something it happened. Don't worry I understand." I understand her. I understand everything. Tumayo na ako pero bumagsak ang katawan ko. "Damn it."

"Stay still. We have enough time to prepare!" tinayo niya ulit ako habang humihikbi. tsaka siya tumayo sa harap ko. Bakit ba iyak ng iyak? Tinignan ko siya ng iritado.