Alya'dan
"HAAYIR!"
..............
Çığlık atarak uyandığımda Aras korkuyla bana bakıyordu.
Nefes nefese kalmış bir şekilde ağlamaya başladım.
Nasıl yani herşey kabusmuydu.
"Güzelim kendine gel"
Kafayı yemiştim resmen nasıl yani nasıl Aras kendini atacaktı saçlarımı çekerek ağlamaya devam ettim resmen işkence yaşıyordum uyurken.
Aras omuzlarımdan tutup beni kendime getirmeye çalışıyordu.
"Alya bana bak kendine gel "
Yüzümü ellerinin arasına alarak gözyaşlarımı sildi.
"Kâbus gördün bebeğim geçti"
Beni kollarının arasına alarak sakinleştirmeye çalıştı.
Titreyen sesimle konuşmaya başladım.
"Aras çok kötüydü biz kavga ediyorduk sen bana vuracaktın seni bırakıp gidiyordum ve gittiğim yerde hamile olduğumu öğrendim hastaneye gidince sen geliyordun sonra orada kavga ettiğimizde intihar etmeye gittin kendini uçurumdan atacaktın"
"Geçti bebeğim geçti sakin ol buradayım ben hiçbir yere gitmiyorum hep yanındayım"
"Aras bana hiç vurmazsın değil mi "
"Hayatım boyunca yapacağım en son şey bile değil"
"Bana su getirir misin"
"Tamam bekle sen burada hemen getiriyorum"
Yataktan kalkıp aşağıya indikten sonra kısa sürede elinde bir şişe ve bardakla geri döndü bardağı doldurup bana verince kafama diktim.
Aras bardağı alıp komodine koydu ve beni kucağına alarak banyoya götürdü lavabonun önünde indirdi.
"Yüzünü yıkayalım kendine gelirsin biraz"
Musluğu yüzümü yıkadım arkamı döndüğümde Aras havluyu tutmuş beni bekliyordu yüzümü kuruttum ve banyodan çıktık.
"Daha iyi misin"
Dediğinde kafamı olumlu anlamda salladım.
"Aras tekrar uykuma dönmek istemiyorum ya yine kabus görürsem"
"Ama gözlerine bak çok uykusuzsun bebeğim"
"Saat kaç ki"
Dediğimde telefonu alıp saate baktı 04:30.
"Neyse sen uyu ben biraz terasta hava alacağım"
"Bende geliyorum güzelim yüzümü yıkayacağım sen çık"
"Tamam"
Ben terasa çıkıp geniş olan salıncağa oturdum ve yavaşça sallanmaya başladım kafamı arkaya yaslayıp gördüğüm kabusu düşündüm zaten üç gün kendime gelemezdim bundan sonra o kadar uzun geldi ki bana kalbim acıyor o korkuyu sürekli hissediyorum ya arası kaybedersem ya o kabus gerçek olursa ben onsuz yaşayamam.
Bunları düşünürken tekrardan ağlamaya başladım.
Aras terasa çıkınca yanıma gelip oturdu.
"Bebeğim yapma böyle bak bana buradayım işte yanında unut o kâbusu güzel kısmını düşün sadece hamile kaldığını düşün bu kötü değil"
"Gerçekten düşünsene Aras senin gibi yakışıklı mavi gözlü bir oğlumuz olduğunu ama daha erken değil mi "
"Yani biraz erken ama olursa ilk olarak ben senin gibi güzeller güzeli bir kızımız olmasını isterdim böyle koca koca gözleriyle bana bakacak "
