Alya'dan
Bütün sesiyle bağırmaya devam ederken köşeye sinmiş kendisini dinliyordum hastaneye gidip bebeğe bakmıştık eve gelince kendisine aldırmak istediğimi söylediğimde sinirden deliye dönmüştü.
"Alya salak mısın sen ne demek aldırmak lan ben seviniyorum bebeğimiz olacağı için senin yaptığına bak siktirtme şimdi belanı"
"Ya Aras korkuyorum diyorum ya iyi bir anne olmazsam ya doğururken bana veya ona birşey olursa ne yapacağım"
"Alya kes sesini artık bir günde hevesimi siktin amına koyim ya "
"Ya Aras ...
"Tamam sus artık!!"
Diye bütün sesiyle bağırdığında yerimde sindim yanıma yaklaşıp çenemi sert bir şekilde tutup kendisine bakmamı sağladığında gözyaşlarım yüzünden yüzünü bulanik görüyordum.
"Bana bak eğer o bebeği aldırırsan beni unut!"
Diyerek beni orada bırakıp çekip gitti dış kapının kapanma sesini duyunca hıçkırarak ağlamaya başladım.
Bebek bütün bu olanları hissederdi biliyorum ama elimde değil korkuyorum ona iyi bir anne olamamaktan.
Elimi karnıma koyup konuşmaya başladım.
"Bebeğim özür dilerim seni istemediğim için değil senin annen gibi acı çekmenden korktuğum için aldırmak istiyorum lütfen kırılma bana olur mu ya sana iyi bir anne olamazsam ya canını yakarsam ya sen büyüdüğünde ben yatağımda mışıl mışıl uyurken sen hıçkırarak sessizce ağlarsan ve senin acılarını farketmezsem çok korkuyorum bebeğim çok"
Diyerek hıçkırıklarımı daha çok serbest bırakıp sesli bir şekilde ağlamaya başladım çok doluydum bu aralar..
Ertesi gün akşam
Gözlerimi açıp baktığımda etraf sessizdi dün Aras gittikten sonra bir daha gelmemişti bende kendimi buraya atıp ağlayarak uyuyakalmıştım ya bir daha hiç gelmezse ya beni bırakıp gittiyse tamamen..
Of ya onu kırmıştım keşke hiç söylemeseydim aldırmak istediğimi çok mutlu olmuştu bebeğimiz olacağını duyduğunda dış kapının açılma sesini duyunca direk oraya koştum kızarmış gözlerle kendisine bakarken ceketini çıkarıp astı ve yanımdan geçerek mutfağa gitti.
Arkasından gidince kafamı sırtına yaslayıp arkadan ona sarıldım suyunu içip bardağı tezgaha koyunca bana doğru dönüp yüzüme boş gözlerle baktı.
"Özür dilerim "
Dediğimde kaşları şaşkınlıkla havaya kalktı özür dilememi beklemiyordu sanırım çünkü kolayca özür dileyen biri değildim normalde ama bu sefer gerçekten haksızdım onu çok kırmıştım bu bebeği çok istiyordu.
"Cevap ver bakma bana öyle"
"Ne dememi bekliyorsun "
"Aras ben onu istemediğinden değil "
"Neden o zaman"
"Korkuyorum ya biz ona iyi bir anne baba olamazsak ya kavgalarımızdan etkilenirse büyüyünce psikoloji bozuk olursa ya onun canın yanakerken ben hiçbirşeyi farketmezsem ya aklıma binbir türlü şey geliyor"
Diyerek sonlara doğru sesimi yükselttim ve tekrar ağlamaya başladım yüzümü ellerinin arasına alıp alnını alnıma dayadı.
"Alya emin ol ona iyi bir baba olacağım seninde iyi bir anne olacağından eminim ve onun hayatı ve çocukluğu bizim ki gibi olmayacak anladım mi beni şimdi o gereksiz korkularını bir kenara bırak ve mantıklı düşün kaç gündür söylediğin hiçbirşey mantıklı değil mantıklı düşünemiyorsun "
