Şu süreçte online eğitim var , onda bile konuları yetiştirememektir bu fakültede olmak. Online sınavda bile yüksek alamamaktır . Bolca göz yaşıdır ama bolca . Acıdır, acıdan zevk almaktır. Bunları nasıl bileceğim diyip takır takır söyleyebilmektir, bir konunun mantığını anlamak için kendinden ağır kitaplar okumaktır. (Bu arada komitem açıklandı beklediğimden düşük geldi ama yine de geçer not aldım. Dolayısıyla bu notun verdiği şokla ağlayarak yazıyorum bu bölümü... ) (Şaka yaptım bunu yazarken ağlamıyorum tabii ki az önce hüngür hüngür ağladım , şimdi kendimi topladım sadece burnum akıyor. Siz de hemen inandınız yahu)
Tıp fakültesi başarılı bir öğrenciyken bile çalışma disiplinlerini sorgulatır insana , ah bir de ben sosyalim şunları şunları yapıyorumculat varya... Anlatın bana ben de bilmek istiyorum nasıl oluyor bu? Nasıl sabahın 6'sında kalkıp yoga yapıp yeşil çayını demleyip online derse geçiyorsun?!? Bir ben mi ders dışında tembelim? Gerçi ben hiç spordu egzersizdi bu tarz şeyleri sevmedim. Sadece buz patenini seviyorum ee, şu anda onu yapamıyorum zaten. Bir de arada yürüyüşe koşuya çıkarım o. Spor salonuna hayatta yazılmam.O, benim spor anlayışıma ters zaten ki nasıl bir spor anlayışım var o da meçhul... Neyse efendim ben de tamamen patates değilim, hobilerim var ama pandeminin etkilediği şeyler. Ben tiyatroya gitmeyi severim, müze , sergi gezmeyi... Bunları da komite sonrası hafta sonu yapardım. Ee tak maskeni çık desen hafta sonu çıkmak yasak. Hafta içi dersler fazla , olan bize oldu be müzeyyen! Bitse şu salgın da huzura kavuşsak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tıp Fakültesinde Yaşam 1
Short StoryBir tıpçının gözünden tıp fakültesi üstelik öyle sıradan bir tıpçı da değil diş hekimliğini de tatmış bir tıpçı;) Sevgili okur, içeride neler var neler? Kısa kısa bölümlerle çerezlik bir kitap💫 Motivasyondan, tıp fakültesindeki anılarıma kadar her...
