"Sadece tıp öğrencisi" olmamak için çalışmak. Fakülteye ilk gittiğimizde hocalarımızın her biri bizi kendi ilgi alanlarına yönlendirip "sadece tıp öğrencisi" olmamamızı. Üniversitede kendimizi her anlamda geliştirmemizi istediklerini dile getirmişlerdi. Çünkü bir hekim aynı zamanda bir filozof, bir sanatçı, bir sporcu da olmalıydı... Sonuç olarak ne oldu söyleyeyim: Hafta sonu sabahtan İngilizce kursuna gidip derslerin yanında kitap okurken her perşembe dans kursuna gidip iki haftada bir buz pateni yapıp hafta sonu öğleden sonraları arkadaşlarıyla buluşan ya da kütüphaneye giden , ayda bir sinemaya, her komite sonrası tiyatroya ya da konsere gitmeye çalışan, ayda bir yogaya başlayıp başlayıp bırakan, arada çöp atmaya çıktığında yürüyüş yapan , derslerin yanında kulüplere katılan, bu kulüplerin her ayki toplantısına yeni fikirlerle giden, hocalarla oluşturulan çalışma kollarında sunumlar hazırlayan, kongreden kongreye koşan. Film, dizi güncel ne varsa takip eden, gündemi takip eden toplumsal sorunlara değinen, düşünen, sorgulayan bir birey olmaya çalıştım hala da son kısma çalışıyorum ama baştakilerin bir kısmı elendi. Yoga ,dans kursu gibi . Neden ? Çünkü çok gaza gelmişim😂 Her şeye yazılmışım ama içine girdikçe alışıyorsunuz ve size her gelenim söylediklerini yapmak yerine içinden istediklerinizi seçiyorsunuz. İtiraf ediyorum o dönem eve " Anne , baba bakın ben bunu da yapıcam !" Diye her gelişimde bizimkiler artık bana aldırış etmiyorlardı çünkü bir yerde bazılarının kopup esas olanların kalacağı belliydi 😅
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tıp Fakültesinde Yaşam 1
Historia CortaBir tıpçının gözünden tıp fakültesi üstelik öyle sıradan bir tıpçı da değil diş hekimliğini de tatmış bir tıpçı;) Sevgili okur, içeride neler var neler? Kısa kısa bölümlerle çerezlik bir kitap💫 Motivasyondan, tıp fakültesindeki anılarıma kadar her...
