BİR NEFES YETER (Tamamlandı)

16

GEÇMİŞ

Şimdiki zamandan 4 yıl önce

Ülküm Beren evde yemek hazırlarken üniversite tercihi yapmak için okula giden kardeşlerini bekliyordu. İki kardeşinin giderken ki heyecanı asla gözünden gitmiyordu. Çünkü iki kardeşi de istediği puanı elde etmiş ve istedikleri üniversiteye gidebilme şansı yakalayabilmişti ve bu durum, kardeşlerini mutlu ettiği gibi Ülküm' ü de çok mutlu ediyordu.

Ülküm akşam yemeği için küçük kız kardeşi Ceylan ile masayı hazırlarken anahtarla açılan kapının sesini duydu. Mutfaktan içeri gülümseyerek giren Ayşe ve Ali' yi görünce:

- Hoş geldiniz kuzularım.

Ali:

- Ablam, gerçekten çok hoş geldik.

- Bu demek oluyor ki istediğiniz tercihleri yapmayı başardınız.

Ayşe:

- Evet öğretmen istediğimiz yerlere gidebilme şansımızın çok yüksek olduğunu söyledi. Hatta daha iyilerinin bile.

- Harika, sonuçlar ne zaman belli olacakmış?

Ali:

- Önümüzdeki bir ay içinde.

Ülküm masaya kardeşlerinin karşısına oturup kardeşlerinin elini tuttu.

- Sizin adınıza çok sevindim kuzularım.

Ali ile Ayşe birbirlerine bir bakış attı. Ayşe diyeceği şey için Ali' den onay alır almaz ablasına döndü.

- Bu arada abla, istersen sende üniversite tercihini yapabilirmişsin. Kazandığın sınavın üstünden iki yıl geçsede hala aynı puanla bir üniversiteye gidebilme şansın varmış.

Ülküm şaşkınlıkla:

- Nasıl yani?

Ali:

- Abla, kardeşlerin olarak biliyoruz ki gerçekten üniversiteye gitmeyi çok istiyorsun. Ayrıca bizim okumamız için hayallerinden vazgeçtiğini de.

Ülküm sinirle sandalyeden kalkıp yemekleri tabaklara doldurmak için ocağın yanına geçti.

- Hayallerimden vazgeçmedim çocuklar. Sadece erteledim.

Ayşe:

- Madem vazgeçmedin, erteledin bu sene onu gerçekleştirmeye ne dersin?

- Hayır, ayrıca benim okumak için acelem yok. Siz okuyun, adam olun ben 30 yaşımda da üniversiteye giderim.

Ali, ablasının yanına gidip kendine çevirdi.

- Ayşe de, ben de, sende üç yetişkin insanız ve burada okumayı en çok hakkeden kişinin sen olduğunu Ceylan bile farkında.

Ceylan:

- Evet abla. Yeterince bize baktın ve bize birçok şey öğrettin. Artık kendin içinde bir şeyler yapmalısın.

Ülküm gülümseyip küçük kız kardeşinin saçını okşadı.

- Siz benim için her şeyden önemlisiniz çocuklar. Siz benim ailemsiniz. Sizi düşünmeyip de ne yapacağım?

Ayşe, ablasının yanına gidip:

- Ceylan artık genç bir kız oldu ve eminim Okan' a da çok iyi bakacaktır. Ali ve bende okuduğumuz yerde kendi başımızın çaresine bir şekilde bakabiliriz. Hem çalışır hem de okulumuzu en iyi notlar ile bitirebiliriz.

Ali:

- Kısaca, üniversitedeyken bizi düşünmene gerek yok biz senin öğrettiklerin sayesinde ayakta kalabiliriz.