Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Brazil (1)

'Lieverd, kom je even bij mama?', ze pakt de fles zonnebrand uit de strandtas, 'dan kan ik je rug insmeren'. 'Mag ik daarna weer zwemmen?', de 5-jarige legt haar schepje neer en kijkt haar hoopvol aan. 'Het moet eerst even intrekken hè, Rob', glimlachend wenkt ze het meisje. 'Wanneer komt papa terug?', gehoorzaam kruipt ze tussen haar moeders benen op het strandbedje, 'en Fleur?'. 'Die zijn zo wel terug denk ik', stevig wrijft ze haar handen over elkaar zodat de crème niet te koud is op het huidje van haar dochter. 'Dan... gaan... we... ZWEMMEN!', enthousiast wipt ze op en neer. 'Maar eerst even stilzitten', grinnikt Eva, 'anders zit de zonnebrand straks overal, behalve op je rug'. 'Oh ja', de kleuter doet haar best om stil te zitten maar wiebelt nog steeds zachtjes heen en weer. Genietend laat Eva haar handen over de rug van het meisje gaan. Ze is blij dat ze eindelijk aan de smeekbedes van haar man en Fleur heeft toegegeven, en de kleuter voor het eerst heeft meegenomen naar het Braziliaanse Pipa, waar Fleur al bijna 3 jaar woont. Na Fleurs ontsnapping uit de gevangenis hebben de zusjes elkaar drieënhalf jaar moeten missen, maar ze hebben elkaar de afgelopen dagen weer helemaal gevonden. Fleur geniet enorm van haar kleine zusje en Eva heeft ook haar man volledig zien opbloeien nu hij beide dochters dichtbij zich heeft. 'Zo', ze wrijft nog even over haar schouders, 'ga maar weer lekker spelen, dan mag je zwemmen als papa en Fleur terug zijn'. 'Oké, mama', met glimmende oogjes draait ze zich om en slaat ze haar armpjes om Eva's nek heen, 'ik vind je lief'. 'Ik jou ook, poppie', ze drukt een kus op haar voorhoofd voor het meisje van het bedje springt en een stukje verderop weer druk begint te graven. Als de brunette opstaat om haar handdoek uit te schudden, stapt er een man vanachter een palmboom vandaan. Hij staat al een tijdje toe te kijken vanuit de schaduw, nadat hij de familie dagenlang in de gaten heeft gehouden. 'Dag, Eva'. Ze herkent de stem meteen en ondanks de zomerse temperatuur van dik boven de dertig graden, verschijnt er kippenvel over haar hele lichaam. Ze sluit haar ogen en haalt diep adem voor ze zich omdraait. 'Wat doe jij hier?', de man is in al die jaren vrij weinig veranderd, als ziet hij er wel heel anders uit in zijn zwembroek en linnen overhemd. 'Hoe heet ze?', 'gaat je niets aan', ze slaat haar armen over elkaar en kijkt hem berekenend aan. 'Nou, dat lijkt me wel. Hoe oud is ze nu? Vijf? Bijna zes?', zijn blik blijft op het meisje hangen. 'Peer, wat doe je hier?', 'ik wil mijn dochter leren kennen, Eva', hij richt zijn bruine ogen op de vrouw tegenover zich. 'Jouw dochter?', ze voelt zich onwijs ongemakkelijk, maar aan haar gezicht valt niets af te lezen, 'je bent niet goed bij je hoofd'. 'Je bent onze tijd samen toch niet vergeten, Eva?', hij zet een stap in haar richting en brengt zijn hand naar haar gezicht. Koeltjes zet ze een stap naar achter, 'ga alsjeblieft weg, Peer, laat ons met rust'. 'Papa!', ze kijkt om en ziet Robin op haar man en zijn dochter afrennen, die door de branding hun richting op lopen. 'Eva...', Peer maakt gebruik van het moment en pakt haar hand beet, 'ik heb recht op een band met mijn dochter'. 'Het is niet jouw dochter, Peer', ze rukt haar hand los, 'Wolfs is haar vader'. 'Hou me niet voor de gek, Eva', dreigend brengt hij zijn vinger naar haar gezicht. 'Eef?', Wolfs heeft het meisje inmiddels op zijn schouders en kijkt bezorgd in de richting van zijn vrouw en de vreemdeling die hij vaag lijkt te herkennen. 'Mama, wie is die meneer?', als Peer hun kant opkijkt spant Wolfs al zijn spieren aan. 'Fleur, neem Robin even mee', hij zet zijn jongste dochter op de grond en haalt wat geld uit zijn broekzak, 'ga maar even een ijsje halen'. 'Ma-', 'Fleur, alsjeblieft', hij kijkt de jonge vrouw doordringend aan. 'Ja, ijsje!', de kleuter trekt de blondine enthousiast mee. 'Oké, oké', grinnikend laat ze zich meevoeren door haar zusje, terwijl Wolfs met flinke stappen op zijn vrouw en de ongewenste gast afstapt. 'Wat moet je van ons?', hij pakt Eva's hand beet en trekt haar beschermend een stukje achter zich. 'Dag meneer Wolfs', met een flauwe grijns steekt hij zijn hand uit, die de rechercheur stoïcijns negeert. 'Luister, klootzak, ik wil je niet in de buurt van mijn gezin hebben', sist hij. 'Ik heb recht op contact met mijn dochter', 'je dochter?', vragend kijkt hij van Peer naar Eva. 'Ja, heeft Eva je niet verteld waar ze geslapen heeft toen jij met Mario Keizer op pad was?', 'ik... Wat?', hij draait zich om naar zijn vrouw die haar ogen op haar tenen gericht heeft, 'Eef, waar heeft hij het over?'.