Wat onhandig staat ze aan haar jurk te prutsen als ze iemand de trap op hoort komen, 'Frank? Niet binnen komen hoor!'. 'Nee, ik ben het, ik...', hij valt stil als hij haar ziet in de witte bruidsjurk. Wat is ze mooi. Ietwat ongemakkelijk kijken ze elkaar aan. 'Mag ik even kijken', ze draait zich om en zucht. 'Ik ben net een marshmallow', onzeker kijkt ze hem aan. Hij slikt om zijn emoties te verbergen, 'je bent prachtig'. Ze bekijkt zichzelf nog eens en glimlacht wat ongemakkelijk. 'Zal ik even?', hij wijst naar haar jurk en loopt tot haar schrik verder de kamer in. Ietwat onzeker kijkt ze hem aan, maar als hij zijn handen onschuldig de lucht in steekt kan ze een grinnik niet onderdrukken. Hij frunnikt wat aan de knoopjes en ze voelt zich warm worden vanbinnen. 'Ga je verhuizen?', vraagt ze snel, om zichzelf wat af te leiden. 'Hé, we moeten dat huwelijk van jullie wel een kans geven, natuurlijk, vind je niet?' , ze lacht wat ongemakkelijk. Als hij zijn handen op haar schouders legt en ze langs haar blote armen naar beneden laat glijden, ontmoeten ze elkaars blik in de spiegel, 'ik wil dat je gelukkig wordt'. 'We zien elkaar toch iedere dag', ze wendt haar blik af om hem maar niet aan te hoeven kijken. Want wie probeert ze nou eigenlijk voor de gek te houden. Hem? Of zichzelf? 'Ik heb mijn ontslag ingediend bij Hoeben', 'wat?', geschrokken draait ze zich om, 'waar ga je naar toe dan?'. 'Ach, het komt allemaal goed, Eef. Jij gaat trouwen. Je krijgt prachtige kindertjes', ongelovig kijkt ze hem aan, 'en je wordt gelukkig'. 'En jij?', ze moet haar best doen haar tranen te verbijten. Hij haalt z'n schouders op, 'ik ga verder'. Op het moment dat hij de kamer uitloopt, dringt het pas echt tot haar door. Hoe kan ze in godsnaam gelukkig worden zonder hem? Ze kijkt nog even in de spiegel en beseft dan wat haar staat te doen.
'Frank?', 'Hé Eefke, een moment, scha...', al pratend draait hij zich om naar zijn verloofde. 'Eva!', hij laat de pan uit zijn handen vallen, 'wat doe je nou! Zo mag ik jou toch helemaal niet zien, schatje'. 'Frank, het spijt me', ze negeert zijn opmerking en de starende blikken van zijn personeel, 'ik kan het niet'. 'Wat kan je niet?', hij loopt naar haar toe en kijkt haar met grote ogen aan. 'Trouwen', stamelt ze, 'ik kan het niet, Frank. Ik...'. 'Eefke, doe eens rustig. God wat ben je mooi, maar dit brengt ongeluk', hij wil haar handen vastpakken maar ze zet een stap naar achter. 'Niet doen, Frank', de tranen staan inmiddels in haar ogen. 'Ik mag mijn aanstaande toch wel even vasthouden? Ik heb de jurk nu toch al gezien', hij zet weer een stap naar voren en gaat met zijn hand over haar wang 'Wat is er toch allemaal aan de hand schatje?'. Hij kijkt haar vragend aan en even weet ze niet wat ze moet zeggen. 'Eefke...', als hij haar wil kussen is de maat vol. 'Ik ben met Wolfs naar bed geweest', in een keer gooit ze het eruit. 'Eva?', als ze zijn stem hoort draait ze zich abrupt om, 'wa...'. Voor hij zijn zin kan afmaken vliegt ze al in zijn armen. 'Hé, wat is er nou?', hij wrijft zachtjes over haar rug terwijl hij zijn verbaasde vriend verontschuldigend aankijkt. 'Haal me hier weg, Wolfs', fluistert ze in zijn oor, 'alsjeblieft...'.
She's had a change of heart... Sommige uitdrukkingen in het Engels zijn te mooi om ze naar het Nederlands te vertalen 😉 Eerste stukje is een bewerking van de laatste minuten van seizoen 3 aflevering 3, 'Valse Liefde'.
JE LEEST
Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht
FanficHier ga ik korte verhaaltjes plaatsen (of nou ja, in ieder geval één). Ik heb zoveel inspiratie en ik moet het gewoon ergens kwijt...