Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Samen (2)

'Eef, wat ben je nou toch...', 'Wolfs!', geschrokken staat ze op van het toilet. Zijn blik flitst van haar gezicht naar haar handen en weer terug. 'Is dat...', vragend kijkt hij haar aan. Ze knikt voorzichtig. 'En is ie...', 'positief? Ik weet het niet. Ik durf niet te kijken', ze zet een stap in zijn richting en duwt de test tegen zijn borst. Haar onzekere ogen vinden al snel wat geruststelling in de zijne, 'zullen we samen kijken, dan?'. 'Ik weet niet of de drie minuten al om zijn...', mompelt ze. 'Eef', grinnikend streelt hij een pluk haar achter haar oor, 'je zit hier al bijna een kwartier, waarom denk je dat ik binnen kwam walsen'. Eventjes wendt ze haar blik af. Ze haalt even diep adem en kijkt hem dan weer aan, 'oké. Draai maar om'. Samen kijken ze gespannen naar de test die Wolfs langzaam omdraait. 'Is dat...', 'betekent dat?', '4-5 weken...', ze kijken elkaar met grote ogen aan. 'Eef', met test en al neemt hij haar gezicht in zijn handen. 'Ik ben zwanger...', fluistert ze, zonder hun oogcontact te verbreken. Hij knikt, 'je bent zwanger, lieverd', zijn ogen zijn vochtig. 'We krijgen een kindje?', 'ja', hij drukt zijn lippen op de hare, 'ja, lief, we krijgen een kindje'.

'En?', ze krijgt geen eens de kans om haar naam te zeggen. 'Fleur...', ze schudt glimlachend haar hoofd. 'Eva, vertel nou!', de vrouw aan de andere kant van de lijn bijt zenuwachtig op haar nagels. Ze hoopt zo dat ook zij goed nieuws heeft. 'Ja', hoort ze haar dan simpelweg zeggen. 'Ja?', ze moet haar best doen het niet uit te schreeuwen, 'ja, als in ja, je wordt grote zus?'. 'Ja, je wordt grote zus', grinnikt ze ietwat verlegen. Er zit maar een paar jaar verschil tussen de twee vrouwen en op dit soort momenten vindt ze dat gewoon een beetje ongemakkelijk. 'Ah, wat goed, Eef!', ze maakt een klein vreugdedansje in de keuken, 'wat een geweldig nieuws! Ik ben zo blij voor jullie. Gefeliciteerd'. 'Dank je wel', nog wat ongelovig kijkt ze naar de test in haar handen. Wolfs wilde het meteen vieren en is gelijk naar de supermarkt vertrokken om, bij hoge uitzondering, taart te halen in plaats van zelf te bakken. 'En jij?', 'ook!', gilt ze, 'oh mijn god, Eva! Dit is fan-tas-tisch!'. Met een grote glimlach houdt Eva de telefoon iets van haar oor vandaan. 'Gefeliciteerd lieverd, ik weet zeker dat je vader hartstikke trots zal zijn', zegt ze als de vrouw aan de andere kant wat gekalmeerd is. 'Hoe gaan we het hem vertellen, Eef?', 'ik...', ze krijgt de kans niet om antwoord te geven, 'wacht, ik weet iets!'. 'Vertel', hoofdschuddend van het lachen luistert ze naar wat Fleur bekokstoofd heeft. 'Klinkt als een plan', grinnikt ze, als de blondine is uitgerateld. 'Ja?', 'ja, na de eerste echo dan, hè?', vraagt ze nog voor de zekerheid. 'Ja', ze glimlacht tevreden, 'deal!'.