Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Radar Love (1)

Woooo, Incompleet heeft 400 likes! Dus hierbij een shortie! Misschien komt er nog een vervolgje hierop :)

Als ze in zijn deuropening verschijnt en hij haar ogen ontmoet, weet hij gelijk hoe laat het is. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht. Voorzichtig loopt ze de kamer in. Verlegen staat ze aan het eind van zijn bed. 'Ik ga me even opfrissen', knipoogt hij. Als hij langs haar loopt kan hij het niet laten zijn hand onder haar kin te leggen en een kus op haar lippen te drukken. 'Niet te lang, hè', fluistert ze, haar hand op zijn borst. Hij schudt zijn hoofd, 'ik ben zo terug. Niet weggaan'. Zachtjes drukt hij zijn lippen nog eens op de hare, waarna hij zich de badkamer in snelt. Met een diepe zucht sluit hij de deur achter zich. Hij plenst wat water in zijn gezicht en bekijkt zichzelf in de spiegel. Het gebeurt de laatste tijd steeds vaker. Vandaag op het kantoor had hij al het idee dat het er weer aan zat te komen. Ze hebben geen woorden nodig. Geen aanrakingen. Geen eens oogcontact. Het leek wel of ze allebei een soort radartje hadden. De laatste paar dagen werd het gevoel steeds sterker en na vannacht zal het weer afnemen, om, waarschijnlijk over enkele dagen weer langzaam sterker te worden. De vorige keer, nog geen week geleden, heeft hij met zichzelf afgesproken om dit niet meer te doen. Het maakt hem kapot. Hij kan zijn hart en hoofd niet meer gescheiden houden. Zijn gevoelens niet meer onderdrukken. Zijn verstand zegt dat het niet kan, dat het niet mag, maar zijn gevoel schreeuwt iets anders. Als hij haar ziet... Ze doet zóveel met hem. Haar glimlach, haar zachte lippen, ze maken hem helemaal gek. Hij weet dat wat hij voor haar voelt meer is dan alleen lust. Dat het liefde is. Liefde voor zijn beste vriendin, zijn werkpartner, zijn huisgenote, zijn maatje. Liefde voor Eva. Maar voelt zij dat ook? Of heeft Kris gelijk? Misleidt ze hem? Gebruikt ze hem? Zal ze hem zomaar laten vallen als er een ander is die haar aandacht opeist? Hij schudt zijn hoofd, zo is ze niet. Maar het is nu al zó lang gaande. Bijna anderhalf jaar. Maar praten erover, dat doen ze natuurlijk niet. Het begon onschuldig. Ze kropen steeds dichter naar elkaar toe op de bank. Een kus op de wang werd een kus op de mond. De omhelzingen werden langer, intiemer. De kus veranderde in een zoen. De omhelzingen veranderden in elkaar strelen. Uiteindelijk belandden ze met elkaar in bed. Eerst één, twee, hooguit drie keer per maand. Toen vaker. Ging Eva eerst nog terug naar haar eigen kamer na 'de daad', blijft ze nu bij hem slapen. Dicht tegen hem aan. In zijn armen. De laatste paar keren hebben ze zelfs samen gedoucht. En ook dan kunnen ze niet van elkaar afblijven. Hij kan het niet meer. Hij wil het niet meer. Niet zo. Hij wil meer. Hij wil meer dan alleen een fysieke relatie met de vrouw waar hij zóveel van houdt. Hij wil dat ze van hem is, dat hij bij haar hoort. Dat ze samen zijn. Niet als vrienden. Niet als werkpartners. Niet als huisgenoten. Niet als 'friends with benefits'. Nee, hij wil samen zijn met haar zoals geliefden dat zijn. Hij kijkt nog een laatste keer in de spiegel. 'Kom op man', spreekt hij zichzelf toe, 'vertel het haar'. Hij haalt diep adem en loopt terug zijn slaapkamer in. Als hij haar in kleermakerszit op zijn bed ziet zitten, haar haren los, haar, of nou ja, zijn overhemd net iets te ver open, haar ogen vol lust, kan hij zich toch niet inhouden. Hij loopt naar het bed en trekt haar naar zich toe. Ze slaat haar benen om zijn middel en drukt haar lippen op de zijne. Hij duwt haar zachtjes achterover zonder zijn lippen van de hare los te maken. 'Mmm, Eef', hij kruipt bovenop haar. Zijn handen gaan onder haar overhemd, hij verplaatst zijn lippen naar haar nek, 'ik hou van je'. Hij voelt hoe ze onder zijn aanrakingen verstijft. Hij schiet omhoog en kijkt haar geschrokken aan, niet goed wetend wat het is dat hij in haar ogen ziet...