Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

(T)huis (2)

'Wolfs...', snikkend laat ze zich in mijn armen vallen en terwijl ik zachtjes over haar rug wrijf, bekijk ik de ruimte. Er ligt een nieuwe vloer in en alles heeft een opknapbeurt gehad, maar de authentieke details zijn behouden. De grote tafel, waar Eva zo graag aan zit, is verplaatst naar de rechterkant en aan de linkerkant is een knusse zithoek gecreëerd. Er zijn spotjes aangebracht in de gewelven en andere lichtpunten hebben de voormalige bedrijfsruimte in een gezellige woonkeuken veranderd. Ook aan de details is gedacht. Er ligt een prachtig kleed, er staat een mooie koffietafel en in de nu huiselijk ogende keuken hangt een foto van Frank breed lachend achter zijn fornuis. Het is prachtig geworden. Een warm thuis waar wij samen aan onze toekomst kunnen bouwen. 'Eef...', voorzichtig laat ik haar los, zodat ik haar gezicht in mijn handen kan nemen. 'Vind je het wat?', ik veeg zachtjes een traan van haar wang. 'Ik vind het heel mooi, maar...', ze bijt op haar lip en wendt haar blik af. 'Maar wat?', 'ik wil hier niet weg, Wolfs', verdrietig kijkt ze me aan, 'ik snap dat het zo beter verkoopt, maar ik wil niet verhuizen'. Opgelucht om haar reactie schiet ik in de lach. 'Wolfs!', ze geeft me een klap op mijn borst, 'dit is niet grappig. Ik weet dat jij het graag wilt, maar ik kan het niet...'. Ze draait zich om en laat zich op een stoel vallen. Ze gaat met haar vinger over het tafelblad, 'dit is mijn thuis Wolfs... En ik weet wat ze zeggen: home is where the heart is, enzo. En ik zou overal kunnen wonen met jou. Want ik hou ongelooflijk veel van jou. Bij jou zijn is alles wat ik wil, maar een klein stukje van mijn hart zal altijd hier liggen'. 'Eva', ik kniel bij haar neer en leg mijn handen op haar knieën, 'ik weet toch hoe belangrijk De Ponti is voor jou'. 'Ja?', met haar rooddoorlopen ogen kijkt ze me onzeker aan. 'Ja, liefje', zachtjes streel ik over haar wang, 'daarom blijven we ook lekker hier wonen'. 'Echt?', ik zie het ongeloof in haar ogen. 'Echt', glimlachend haal ik een hand door haar pony, 'als je me nog wilt nadat ik je dit heb aangedaan, tenminste'. Ze knikt heftig, 'natuurlijk'. Ik neem haar hand in de mijne en trek haar tegen me aan, 'vind je het mooi?'. 'Heel mooi', ze legt haar hoofd tegen mijn borst, 'dank je wel, Wolfs'. 'Niet te vroeg juichen, we zijn nog niet boven geweest', 'is het boven ook verbouwd?', haar ogen zijn groot van verbazing. 'Ja', ik kus haar prachtige lippen en glimlach gelukkig, 'zullen we gaan kijken?'.

***

'Wauw', met een zucht laat ze haar hoofd op mijn borst vallen, 'dit ligt héérlijk'. 'Het is gewoon mijn oude matras hoor', grinnik ik. 'Maar wel in een superdeluxe nieuwe boxspring', ze kriebelt wat door mijn borsthaar, 'en in onze kamer'. Er zijn twee muren doorgebroken waardoor we nu een gigantische slaapkamer hebben met een hele ruime badkamer en suite, inclusief luxe whirlpool en stortdouche. Allemaal overbodige luxe volgens Eva, maar toch kon ze er wel van genieten toen we net heerlijk samen konden douchen zonder dat een van ons tegen de muur gedrukt stond. 'Goedgekeurd dus?', 'ja, absoluut', ze drukt haar lippen op mijn borst en sluit dan tevreden haar ogen. Met een glimlach op mijn gezicht trek ik haar nog iets dichter tegen me aan. Net als ik een beetje lig in te dommelen, veert ze weer op. 'En die kamer hiernaast, waar ik kan sporten...', ik hoor de emotie in haar stem. Als ze het nachtlampje aanknipt zie ik de tranen in haar ogen staan, 'je hebt echt overal aan gedacht, Wolfs'. 'Ik heb een beetje hulp gehad', met mijn duim streel ik zachtjes over haar wang. Fleur en Marion hebben van de week alles in goede banen geleid en zich op de inrichting gestort, terwijl Romeo en Maurice hard hebben geklust samen met de ingehuurde krachten. 'We moeten ze allemaal maar uitnodigen voor een etentje', verzucht ze. 'Doen we', ik druk een kus op haar slaap, 'kom je dan nu lekker slapen?'. Ze knikt en drukt nog een laatste kus op mijn lippen, 'ik vind het echt heel lief, Floris. Ik weet hoe graag je wilde verhuizen en hoe lastig ik het je heb gemaakt de laatste tijd'. 'Het geeft niet, schatje, ik wist waar ik aan begon', grinnikend trek ik haar weer dicht tegen me aan, 'dit is jouw thuis, Eef. En het maakt me niet uit waar we wonen, zolang ik aan het eind van de dag maar met jou in mijn armen lig. Want mijn thuis, dat ben jij'.

Einde