Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Vier woorden

'Het was weer heerlijk, Floris', er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als ik haar armen om mijn middel voel sluiten. 'Gelukkig', ik draai me om en neem haar gezicht in mijn handen, 'wil je nog iets na?'. Ze schudt haar hoofd en drukt zachtjes haar lippen op de mijne. 'Ik wil lekker in bad', met haar duim gaat ze over mijn kaaklijn, 'samen met jou'. 'Ga de kraan maar opendraaien dan', ik neem haar kin tussen duim en wijsvinger en druk een klein kusje op haar mond, 'ik hou van je, Eva'. Ze glimlacht flauwtjes en kust me snel. Een diepe zucht kan ik niet onderdrukken. 'Sorry', mompelt ze. 'Waarom, Eef?', ze bijt op haar lip, 'waarom kun je het niet zeggen?'. Ze haalt haar schouders op en wendt haar blik af. 'Hou je niet van me?', mijn stem klinkt een stuk breekbaarder dan ik zou willen. 'Jawel!', geschrokken kijkt ze op, 'natuurlijk wel. Twijfel daar nooit aan, alsjeblieft'. 'Hoe kan ik daar nou niet aan twijfelen, Eva?', ik pak haar handen beet en knijp er zachtjes in, 'we zijn bijna een halfjaar samen en nog steeds heb je die vier woorden niet gezegd'. 'Waarom is het zo belangrijk? We hebben het toch goed samen? Je weet toch dat ik... Dat ik...', 'zeg het dan, Eef', smekend kijk ik haar aan. 'Waarom moet ik het zeggen? Ik laat het je toch zien? Ik laat het je toch voelen?', de radeloosheid in haar ogen raakt me tot diep in mijn ziel. 'Dat doe je ook, lieverd', ik streel een pluk haar uit haar gezicht en zie een laagje water in haar ogen verschijnen, 'daarom snap ik het ook niet'. 'Het spijt me, Wolfs...', gefrustreerd veegt ze een traan van haar wang. 'Wil je me alsjeblieft vertellen wat je dwars zit, lief?', ze sluit haar ogen en zucht diep, maar haalt uiteindelijk haar schouders op. 'In bad?', probeer ik. 'Oké...', mompelt ze. 'Kom op dan', ik druk een kusje op haar voorhoofd en leid haar naar boven.

'Zo', zachtjes masseer ik haar schouders, 'ontspan, schatje'. Ze laat haar hoofd naar achter vallen en ik voel hoe de spanning langzaam maar zeker uit haar lichaam glijdt. Heel even lijkt het of ze in slaap dreigt te vallen, maar plots spant ze al haar spieren weer aan. 'Het is oké, Eva', mijn lippen vinden haar hals, 'jij bent oké. Alles wat je vertelt is veilig bij me, je kunt me vertrouwen, lief'. 'Dat weet ik, Floris', ze reikt naar mijn hand die op haar schouder rust en pakt hem stevig vast. 'Ik kan het niet zeggen omdat...', ze haalt diep adem, 'omdat het het laatste is wat ik tegen haar heb gezegd'. Haar gefluisterde woorden komen er haperend uit. 'Oh, Eva...', ik sla mijn armen stevig om haar heen en kus elk plekje waar ik bij kan. 'Ik zei dat ik van haar hield en het volgende moment was ze weg. Dood', ze slaat haar handen voor haar gezicht en barst in tranen uit. 'Kom, Eef', ik sta op en help haar overeind, 'kom maar hier'. Ik draai haar om en ze laat zich in mijn armen vallen. 'Ik... ik...', stamelt ze. 'Sssh', ik laat mijn hand door haar lange, natte haren glijden, 'ik heb je lieverd. Het is oké. Laat het maar gaan'. 'Ik wil het zo graag tegen je zeggen, Flo', snikkend laat ze me haar tegen mijn borst drukken, 'maar ik ben zo bang om je te verliezen'. 'Ik ga nergens heen, lieverd', ik druk mijn lippen op de hare, 'ik hou van je. En ik weet dat jij van mij houdt. Het is goed zo'. 'Nee, dat is het niet', ze neemt mijn gezicht in haar handen, 'ik kan het nu niet zeggen, Wolfs, maar geeft me tijd...'. 'Alle tijd die je nodig hebt, liefje', zachtjes streel ik over haar wang. 'Je bent lief en tot die tijd...', ze glimlacht kleintjes en drukt haar lippen teder op de mijne, 'zal ik het je laten zien'.