Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Samen (1)

'Eef?', ze trekt haar wenkbrauw op, 'wat doe jij nou hier?'. 'Oh, hoi Fleur', ze kijkt wat ongemakkelijk naar het doosje in haar handen, 'ik, eh... Ik moest even iets halen'. De dochter van haar vriend pakt het voorwerp uit haar handen en zet het terug in het schap. 'Fleur...', wat ongemakkelijk frunnikt ze aan haar jas, 'het spijt me'. 'Het was niet de bedoeling dat je er zo achter zou komen', ratelt ze verder, 'ik snap het best, als je het niets vindt...'. 'Rustig maar', grinnikt de iets jongere vrouw, 'ik ben niet boos. Het werd wel eens tijd'. Ze laat haar ogen even over het schap gaan en vindt al snel waar ze naar op zoek is. 'Je kunt beter deze nemen', ze duwt haar een ander merk in de handen. 'Oké', mompelt ze. Vluchtig bekijkt ze het doosje, als ze ziet dat de blondine er nog een pakt. 'Aan deze heb ik genoeg, hoor. Er zitten er hier al twee in', Fleur glimlacht flauwtjes, 'weet ik toch, het is ook niet voor jou'. 'Wat?', met grote ogen kijkt ze haar aan. 'Ik weet het niet zeker, hoor', knipoogt ze, 'het is vast niks'. 'Ik wist helemaal niet dat jullie nog een kindje willen', 'ik wist ook niet dat jij en pap een kindje willen', ze kijkt haar vragend aan. 'Heel graag', haar wangen kleuren rood. 'Hé', ze kijkt haar onderzoekend aan, 'wat is er nou?'. Ze haalt haar schouders op, 'dat is toch raar, als wij tegelijkertijd zwanger zijn'. Nu is het Fleurs beurt om haar schouders op te halen, 'wat maakt dat nou uit, we zijn sowieso niet echt een doorsnee familie, of wel dan?'. 'Nee, dat weet ik ook wel...', 'nou dan', ze trekt de vrouw tegen zich aan, 'maak je niet zo druk, gek'. 'Zeg je niks tegen je vader? Ik ben pas een paar dagen over tijd en...', 'ik zeg niets, Eva', ze glimlacht geruststellend, 'jij ook niet, hè?'. Ze schudt haar hoofd, opgelucht dat ze elkaar begrijpen. 'Nou ik ga maar', ze houdt de test in de lucht, 'ik ben stik zenuwachtig'. 'Het komt wel goed, Eef', ze drukt nog snel een kus op haar wang, 'ik bel je vanavond'.