Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Schuldig (2)

'Sem', hij legt zijn handen op die van de jongen tegenover zich, 'heb jij dat meisje aangerand?'. De tiener slaat zijn ogen neer en knikt kleintjes. 'Sem, lieg niet', hij verheft zijn stem en knijpt in de knokige handen onder de zijne. 'Ik lieg niet', fluistert hij, allesbehalve overtuigend. 'Dat doe je wel. Ik ken je toch. Wie heeft het gedaan? En waarom neem je hem in bescherming?', hij haalt zijn schouders op. 'Wie heeft het gedaan, Sem?', woest slaat hij met zijn handen op de tafel. 'Roel! Het was Roel, oké!?', hij slaat zijn handen voor zijn gezicht. 'Roel? Jouw Roel?', Wolfs kan zijn oren niet geloven. 'Mijn Roel, ja...', mompelt hij, met tranen in zijn ogen. Wolfs heeft het halfbroertje van de jongen, de zoon van Frank en zijn tweede vrouw, nooit heel sympathiek gevonden, maar dit had hij niet achter hem gezocht. 'Jeetje, Sem', hij neemt het gezicht van de jongen in zijn handen, 'waarom heb je dat niet eerder gezegd?'. 'Ik wilde hem gewoon beschermen', snikt hij nu. 'Beschermen?', hij kijkt zijn stiefzoon doordringend aan, 'hij heeft een meisje aangerand, Sem!'. 'Ik weet het', snikt hij nu, 'maar... Maar...'. 'Maar wat?', hij heeft het gezicht van de zoon van zijn vriendin nog steeds in zijn handen, 'hij zei dat... Puck en Bo...'. 'Wat?', geschrokken kijkt hij hem aan. 'Heeft hij...', Wolfs kan het niet uit zijn strot krijgen. Hij moet er niet aan denken dat zijn dochters iets is overkomen. 'Nee, nee', paniekerig schudt Sem zijn hoofd, 'hij dreigde hetzelfde met hen te doen als met dat meisje als ik niet zou zeggen dat ik het gedaan had...'. 'Jij ongelooflijke sukkel', hij staat op en trekt de jongen dicht tegen zich aan, 'jezus, Sem, wat heb jij ons laten schrikken, man'. 'Het spijt me, Wolfs', de slungelige tiener pakt zijn stiefvader stevig vast, 'ik wist niet wat ik moest doen, ik wilde Puck en Bo beschermen en m'n broertje niet in de problemen brengen...'. 'Dat heeft hij zelf gedaan, jongen', hij drukt een kus in zijn haren, 'maar poeh, gozer, wat ben ik blij dat je me de waarheid hebt verteld'.

***

'En?', ze staat snel op als ze haar vriend de kantoortuin in ziet lopen. Hij glimlacht geruststellend, 'vraag het hem zelf maar'. Hij kijkt om en knikt in de richting van de jongen die wat verlegen achter hem aansloft. 'Hij heeft het niet gedaan?', met grote ogen kijkt ze Wolfs aan. 'Sem?', de jongen kijkt even op, maar slaat snel zijn ogen weer neer als hij zijn moeders blik ontmoet. Vragend kijkt ze Wolfs aan. 'Het was Roel', vertelt hij haar, terwijl hij een kus op haar voorhoofd drukt. 'Oh Sem...', ze vliegt op de jongen af en slaat haar armen om hem heen. 'Sorry, mam', hij slaat zijn lange armen om zijn moeder heen en verstopt zijn neus in haar nek, 'het spijt me zo erg, ik wilde je geen pijn doen, echt niet'. 'Dat weet ik toch', ze neemt het gezicht van de jongen in haar handen en moet op haar tenen staan om een kus op zijn voorhoofd te drukken, 'ik had kunnen weten dat je zoiets nooit zou doen...'. 'Gelukkig had Wolfs me door...', grinnikt de tiener wat ongemakkelijk. 'Ja, gelukkig wel', ze glimlacht naar haar grote liefde. 'Je kan net zo slecht liegen als je moeder, vent', hij haalt een hand door het warrige haar van de jongen en slaat een arm om zijn vriendin heen, 'daarbij komt dat ik weet hoe geweldig goed ze je heeft opgevoed'. 'Slijmbal', ze laat haar hoofd tegen zijn borst vallen en trekt glimlachend het bloesje van haar zoon recht, 'naar huis dan maar? Je zult wel moe zijn'. 'Ja, die bedden zijn keihard hier. Maar ik heb vooral honger', grijnst de jongen. 'Bami zeker?', moppert Wolfs. 'Als je dat voor ons wilt doen, graag', grinnikend drukt Eva een kus op zijn mond, voor ze haar zoon mee richting de uitgang van het bureau trekt. Glimlachend loopt hij achter ze aan, 'voor jullie doe ik alles'.

Ietwat vreemde brainfart dit, maar ja... 🤷‍♀️