Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Liefde, lust en linguine (2)

'Ci piacerebbe l'antipasto all'Italiano per due, e per me le linguine alle vongole', de Italiaanse woorden rollen heerlijk van haar tong. Ze heeft iets bijzonders. Iets waar ik mijn vinger niet op kan leggen. Ik voel me opgelaten als ze in mijn buurt is. 'Eva?', 'oh, eh, de spaghetti bolognese, alstublieft', ik sla het menu dicht en friemel wat aan mijn armbanden. 'Zijt ge zeker dat u geen wijn wilt?', met een schuin hoofd houdt ze de fles omhoog. 'Nee, ik drink niet', 'bijzonder', ze haalt beide wenkbrauwen op, 'dat hoort ge niet vaak'. 'Ik heb zo m'n redenen', schouderophalend laat ik mijn spa blauw door het glas rollen. 'Oh? Vertel?', 'beter van niet', ik probeer te glimlachen, maar het gaat moeizaam. Nog steeds doet de gedachte aan mijn vader pijn. Zeker nu ik het er zo nu en dan met David over heb. 'Ik zie dat ge ergens mee zit, Eva', ze leunt over de tafel en legt haar hand op de mijne, 'ik weet dat we elkaar pas net kennen, maar ik wil dat ge weet dat u altijd met mij kunt praten. Over alles'. Ik bijt op mijn lip. Het is raar wat haar aanraking met me doet. Het is bijna te vergelijken met wat er met mijn lichaam gebeurt als Wolfs mij aanraakt. Al is dat een stuk intenser. Zit dat een stuk dieper. Ik schrik als ze zachtjes in mijn hand knijpt, 'praat met iemand, Eva, dat helpt'. Als haar ogen de mijne vangen voel ik het bloed naar mijn hoofd stijgen. Haar diepbruine ogen zijn niet te ontwijken, de intensiteit waarmee ze me aankijkt lijkt de temperatuur in het restaurant te doen stijgen. Op het moment dat de spanning een hoogtepunt lijkt te bereiken, komt gelukkig ons eten.

***

'Hé, daar ben je eindelijk', zijn stem doet me uit m'n gedachten ontwaken. 'Oh, hé', ik loop naar de koelkast, pak een flesje water en ga bij hem aan tafel zitten. 'Hoe was het?', 'ja, wel gezellig', ik sluit mijn ogen en draai een paar keer met m'n nek. 'Nog illegale hammen en kazen ontdekt?', 'nee, ik geloof het niet', zuchtend breng ik mijn handen naar mijn slaap. 'Gaat het wel?', hij schuift zijn stoel naar achter en komt achter me staan. Al snel voel ik zijn grote, warme handen op mijn schouders. 'Mmm', genietend leun ik wat naar achter. 'Je zou eens wat rustiger aan moeten doen, soms', hij kneedt mijn schouders en laat zijn duimen over de gespannen pezen in mijn nek gaan, 'wat liever voor jezelf zijn'. 'Liever voor mezelf?', 'Ja, je bent altijd zo hard voor jezelf, Eva', 'hmm', brommend buig ik m'n hoofd wat naar voren zodat hij er nog beter bij kan. 'Wanneer moet je weer naar Boesmeer?', 'Jezus, Wolfs', met een zucht gooi ik mijn hoofd naar achter zodat ik hem aan kan kijken. 'Wat? Ik maak me zorgen om je, Eef', ik sluit mijn ogen en tel tot 10. Waarom moet hij dit soort fijne momentjes toch altijd verpesten? 'Dat hoeft niet, Wolfs', ik haal het elastiekje uit mijn haar, 'het gaat prima met mij, zeker als jij nog even doorgaat met masseren'. Hij schuift mijn shirtje wat opzij en drukt zijn lippen op mijn schouderblad, 'voor jou altijd, lieve Eef'.