Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Betrapt

'Fijn dat jullie er zijn', Wolfs zet zijn collega's een kop koffie voor, 'ik weet van gekkigheid niet waar ik moet beginnen'. 'Dat snap ik', Romeo kijkt om zich heen, 'het is écht een bende'. Wolfs knikt bedachtzaam, alle kamers van de De Ponti zijn helemaal overhoopgehaald. 'Waar is Eva?', Marion kijkt hem vragend aan. De mannelijke rechercheur slikt, 'die heb ik een uurtje geleden naar bed gestuurd, ik hoop dat ze wat kan slapen'. Zijn partner heeft het stevig te verduren gehad de afgelopen twee nachten. Eerst tijdens de overval, waarbij ze is vastgebonden, geslagen en een mes op haar keel heeft gehad en vannacht in het hotel, toen ze om de haverklap wakker schrok van nachtmerries. 'Eva kennende staat ze zo weer beneden', mompelt de vrouw. Wolfs glimlacht flauw, 'ik heb haar Chinees beloofd als ze minstens 3 uurtjes zou slapen'. 'Oh, dan zien we haar de komende uren zeker niet!', grijnst Romeo. 'Dat hoop ik ook', met een tevreden blik neemt hij een slok van zijn koffie.

Terwijl de mannen druk bezig zijn met puin ruimen, piept Marion er even tussenuit. Ze klimt de trappen van het oude pension op en komt bij de slaapvertrekken. 'Eva?', zachtjes klopt ze op de deur die op een kiertje staart, 'Eef, ben je wakker?'. Ze duwt de deur open en stapt haar collega's slaapkamer in. 'Mm', ze humt zachtjes, 'da's gek'. Op het moment dat ze Eva's slaapkamer uitstapt, gaat er ook een andere deur open. 'Eef?', verbaasd kijkt ze haar collega aan. 'Oh, Marion', haar wangen kleuren rood en ze slaat haar armen beschermend om haar lichaam, 'hey'. 'Kom jij nou uit Wolfs' kamer?', 'ja, ehm...', ze kijkt even om, glimlacht verlegen, en wijst met haar duim naar de kamer waar ze net uit komt lopen, 'met m'n slaperige hoofd de verkeerde kamer ingelopen'. 'Ja, ja', Marion knort zachtjes, 'en ook per ongeluk een van zijn overhemden aangetrokken, zeker?'. Eva wendt haar blik af en bijt ietwat ongemakkelijk op haar lip. 'Tja...', Marion loopt naar haar toe en legt een hand op haar schouder. 'Betrapt', fluistert de brunette. 'Betrapt', grinnikt haar collega. Eva laat beschaamd haar hoofd hangen. 'Hé, voorzichtig tilt ze haar kin een stukje op, 'wat is er nou? Dit is toch geweldig nieuws? Jullie zijn eindelijk samen!'. De rechercheur haalt haar schouders op, 'we zouden het geheim houden'. 'Ik hou m'n lippen stijf op elkaar', met een glimlach legt ze haar hand op haar wang, 'maak je geen zorgen Eva'. De jonge vrouw glimlacht kleintjes, 'ik ben zo bang dat we uit elkaar worden gehaald. Net nu we weer partners zijn'. 'Je kunt me vertrouwen, dat weet je toch?', Marion kijkt haar met een geruststellende blik aan. 'Ja dat weet ik ook wel', eindelijk ontspant ze een beetje, 'sorry, we doen al weken zo stiekem, dat levert nogal wat spanning op'. 'Dat snap ik, maar Eva', ze pakt haar schouders vast, 'probeer ook een beetje te genieten. Dat verdienen jullie'. Haar ogen worden vochtig en met een emotionele glimlach om haar mond knikt ze voorzichtig, 'genieten doen we zeker'. 'Goed zo', er verschijnt een brede lach op het gezicht van Marion, 'nou kom hier'. Ze slaat haar armen om haar collega heen, 'oh, ik vind het toch zo leuk voor jullie, Eef'. 'Eef?', met twee treden tegelijk komt Wolfs de trap opgelopen, 'Ev- oh'. Als hij zijn vriendin en collega in de gang ziet staan klikt hij met z'n tong, 'betrapt?'. Eva maakt zich los uit de omhelzing en glimlacht geruststellend, 'betrapt'.