Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Liefde, lust en linguine (7)

Hij draait zich om en loopt naar zijn bureau. 'Wolfs, alsjeblieft...', ik voel Sophia's ogen in mijn rug branden als ik naar hem toe loop. 'Floris...', zacht fluisterend pak ik zijn hand. 'Is het waar, Eva?', hij zet zijn koffiekop neer en laat zijn vingers met de mijne vervlechten. Ik sla mijn ogen neer, maar al snel voel ik zijn vingers onder mijn kin. 'Eef...', hij tilt mijn gezicht op, en al snel ontmoeten mijn ogen de zijne. Ik bijt op mijn lip en knik kleintjes, 'ik hou van je'. Hij brengt zijn hand naar mijn wang en laat zijn duim zachtjes over mijn kaak glijden, 'ik hou ook van jou'. Net voor ik zijn lippen op de mijne voel, zie ik zijn ogen oplichten zoals ze in tijden niet gedaan hebben. Hij neemt mijn gezicht in beide handen en als vanzelf gaat onze kus over in een zoen. Heel even voel ik me alsof in de zevende hemel, maar al snel sta ik weer met beide voeten op aarde. 'Uhum', het luide gekuch van onze chef onderbreekt dit heerlijke moment en mijn wangen kleuren nog roder dan ze al waren. 'Relax', fluistert Wolfs tegen mijn lippen, voor hij mijn hand stevig vast pakt en beschermend voor me gaat staan. 'Wat heeft dit te betekenen?', met haar armen over elkaar geslagen kijkt ze ons met opgetrokken wenkbrauw aan. Als ik Sophia zie grijnzen voel ik de woede weer in mijn onderbuik opborrelen. 'Dit komt ervan als je je mensen afluistert', zegt Wolfs. 'En het hen vervolgens vertelt', lispelt de Italiaanse arrogant. 'Je hebt Eva op de hoogte gesteld?', hij knikt kordaat. 'Goed', Mechels zucht diep en kijkt op haar horloge, 'het is bijna 5 uur, gaan jullie maar naar huis, dan hebben we het hier na het weekend wel over'. 'Maar mevrouw Mech...', 'en jou zie ik graag in mijn kantoor, mevrouw Arletti', de verbijsterde blik op Sophia's gezicht zorgt voor een glimlach op de mijne.

***

'Dus...', mompelt Wolfs als we na een stille autorit in de keuken van De Ponti staan, 'wat nu?'. Ik neem een slok uit mijn flesje water en haal mijn schouders op. De zoveelste ongemakkelijke stilte zorgt voor een paniekerig gevoel dat op m'n borst drukt. Mijn hoofd slaat op hol en ik zoek naar woorden die dit moment luchtiger kunnen maken. 'Ik heb Sophia gekust', wat!? Waarom zeg ik dit in godsnaam? Niet de woorden waar ik naar opzoek was. 'Eh... Wat?', 'sorry', ik voel de tranen achter m'n ogen branden, 'sorry, het flapte eruit'. 'Eva', grinnikend stapt hij op me af, 'je hebt met Sophia gezoend?'. 'Nee! Of nou ja... Zij kuste mij...', mijn wangen zijn vuurrood en ik moet hopeloos hard vechten om te voorkomen dat ik in tranen uitbarst. 'Eef', ik schud mijn hoofd en wil weglopen. 'Lieverd', het horen van dit woord uit zijn mond geeft me kippenvel over mijn hele lichaam, en doet het radeloze gevoel in mijn onderbuik vervangen door een zwerm aan wild fladderende vlinders. Hij legt zijn warme hand op mijn wang en met zijn andere wrijft hij geruststellend over mijn middel, 'ik ben zo verliefd op jou, Eva'. Mijn ogen schieten van het kleine sproetje op zijn wang, naar zijn uitnodigende lippen, om uiteindelijk te eindigen bij zijn schitterende ogen. Hij is mooier dan ooit. 'Ik ook op jou', ik kan me niet langer inhouden, sla mijn armen om zijn nek en trek hem naar me toe om mijn lippen op de zijne te drukken. Als we de zoen afsluiten, trekt hij me zachtjes tegen zich aan. 'Help me herinneren Sophia te bedanken', mompel ik als hij een kus op mijn voorhoofd drukt. Verbaasd kijkt hij me aan, 'als zij me niet had afgeluisterd, had je nooit geweten dat ik van je hou'. 'Dat weet ik toch al lang, lief', hij haalt een hand door mijn paardenstaart, 'maar je hebt gelijk. Ik ben blij dat we het eindelijk tegen elkaar hebben gezegd'. Ik glimlach breed en plaats nogmaals een kus op zijn mond. 'Ik hou van je, Eef', fluistert hij tegen mijn lippen, 'dit is het begin van de rest van ons leven'. Gelukkiger dan ooit sluit ik mijn ogen als zijn lippen mijn hals vinden, 'ik hou ook van jou, Floris Wolfs, oneindig veel'.

The End!