Korte verhaaltjes - Flikken Maastricht

Partner

Omdat aflevering 10 nog niet vooruit te kijken is, ben ik maar een oude aflevering gaan kijken: Kogelvis (seizoen 1, afl. 4). Ik zag toen ook dat Eva's knokkels waren beschadigd na het incident bij de reclasseringsambtenaar. En toen rolde dit verhaaltje van mijn toetsenbord....

'Nou, komt er nog wat van?', ongeduldig draait ze haar hoofd in zijn richting. Haar paardenstaart zwiept driftig mee, en haar heldere ogen staan op scherp. Hij zucht diep, stopt de sleutel in het contact, maar draait hem niet om. 'Hallo-o?', ze rolt met haar ogen. Ze ergert zich dood aan haar nieuwe partner. Aan zijn arrogante blik. Zijn nonchalante houding. Zijn Hollandse maniertjes. Maar bovenal ergert ze zich aan wat hij met haar doet. Aan de gevoelens die hij bij haar losmaakt. Zo ook nu weer. Nu hij dwars door haar heen lijkt te kijken met zijn zee blauwe ogen. 'Wat is dit, Eva?', hij neemt haar hand in de hare. 'Wat?', verward kijkt ze hem aan. 'Dit', zachtjes laat hij zijn duim over haar beschadigde knokkels gaan. 'Hoe kom je hieraan? Wat is er aan de hand?', in eerste instantie slaat de jonge vrouw haar ogen neer, maar al snel rukt ze haar hand uit de zijne. 'Jezus, man', beschermend slaat ze haar armen over elkaar, 'waar bemoei jij je mee'. 'Je bent m'n partner', hij bekijkt haar aandachtig, haar gesloten houding schrikt hem niet meer af, 'ik moet toch weten wat er in jouw hoofd omgaat, ik moet op je kunnen rekenen'. 'En dat kun je niet?', fel kijkt ze hem aan. 'Nee, ik moest net ook ingrijpen', het feit dat hij zijn rust kan bewaren in dit soort situaties haalt het bloed onder haar nagels vandaan. Ze snuift minachtend, 'jij hoefde helemaal niet in te grijpen'. 'Je werd emotioneel, Eva', ze sluit haar ogen en wendt haar blik af als ze terugdenkt aan het moment waarop hij beschermend voor haar was gestaan. Het was een moment van zwakte, haar onvaste stem had haar verraden. Het verhaal van Nita raakt haar. Zeker op een dag als vandaag. 'Eva...', hij legt zijn hand op haar schouder, maar die schudt ze gelijk weer van zich af. 'Ik wil het er niet over hebben', ze bijt op haar lip terwijl ze hard tegen haar tranen vecht. Soms lijkt haar verleden een eeuwigheid geleden, maar vandaag is het alsof het gisteren was dat zij en haar broer elke dag werden blootgesteld aan de grillen van de man die zich hun vader durfde te noemen. 'Oké', hoofdschuddend legt hij zijn handen op het stuur, 'prima. Dan praat je niet met mij, maar praat met iemand, Eva. Ik werk liever alleen dan met een getraumatiseerde partner'. Woest draait ze zich om, 'waar heb jij het over, man!? Waar haal je het gore lef vandaan om mij te...'. 'Ik zie toch aan je dat er iets is!', onderbreekt hij haar, 'ik merk het aan alles. Misschien lukt het jou om anderen om de tuin te leiden, maar ik prik dwars door dat masker heen. Ik wéét dat er iets is'. 'Jij weet helemaal niets, Floris Wolfs', kort ontmoet ze zijn doordringende blik, 'echt helemaal niets'. Plots barst ze in tranen uit. Heel even verstijft de Amsterdamse rechercheur, maar al snel komt hij in actie. Hij stapt de auto uit en loopt eromheen. Hij trekt het portier open, hurkt neer en legt zijn hand voorzichtig op haar been, 'Eva...'. 'Nee, niet doen', ze probeert zijn hand weg te duwen, maar daar maakt hij handig gebruik van door de hare in de zijne te nemen. 'Je bent veilig, Eva', hij streelt zachtjes over haar vingers, 'het is voorbij'. 'Dat is het niet... Dat is het nooit...', snikt ze, voor ze zich in zijn armen laat vallen. 'Ach meisje toch...', er vormt zich een brok in zijn keel als hij het schokkende lichaam van zijn partner tegen zijn borst voelt drukken. 'Meisje, meisje, meisje toch', hij haalt een hand door haar paardenstaart en wrijft met de ander over haar rug. 'Het is oké', voorzichtig drukt hij een kus in haar haren, 'je bent veilig nu'. Snotterend drukt ze zich van hem af, 'sorry, ik...'. Hij schudt zijn hoofd en veegt zachtjes een traan van haar wang, 'geen sorry, Eva'. Doordringend kijkt hij haar aan, 'toen ik hier kwam had ik niet durven dromen van zo'n geweldige partner als jij. Laat me alsjeblieft ook zo'n partner zijn voor jou'. 'Ik ga het proberen', met een waterige glimlach drukt ze een kus op zijn wang, 'dank je wel, Wolfs'.