Sil Gözünün Yalnızlıklarını

35.Bölüm

Nisa ile eve geldiğimizde derin bir nefes aldım. O da benden önce mutfağa ilerlemişti. "Barış kim vardı burada?" Sıkıntıyla bir nefes verip Nisa'nın yanına ilerledim. "Aslı." "Kim bu..." Derin bir nefes alıp bana bakmıştı. "Babamın eşi işte." Gözlerini büyütüp bana bakarken bakışlarımı kaçırmıştım ondan. Yanıma gelip yüzümü sarmış ve ona bakmamı sağlamıştı. "Bu bahsettiğin..." "Aynen o." Omzuma sertçe vururken Nisa'ya baktım. "Biz ayrılınca o... Her neyse o niye buraya geliyor acaba?" 

"Ben dün içip içip efkarlanınca kafa gitmiş ben de tabii. Cemal beni eve getirince sızmışım ben. Bu salak da Aslı gelince açmış kapıyı. Bir de babası gönderdi deyince almış eve. Sabah almış ama. Gece değil. Ben zaten uyandığımda..." Nisa bana bakarken masum masum baktım ona. "Kahveleri de içmişiz. Bugün içeceğini paylaşan yarın başka bir şeylerini..." Nisa'yı öptüğümde cümlesi yarım kalmıştı. Ondan uzaklaştığımda memnun bir gülümseme yayılmıştı yüzüne. "Aman Allah korusun. İkimizin adını aynı cümlede bile kullanma. Yüzsüz bu ben sadece kendime kahve yaptım. Bu da Cemal'le kendine yapmış."

Nisa bana sert bakışlar atarken onu kendime çekip dudağına minik ama oldukça etkileyici bir öpücük kondurdum. "Sen harbi harbi kıskanıyorsun beni." "Kıskançlık değil bu. Şuan aldatılmadığımdan emin oldum." "Ha bir saniye... Ben senin için sarhoş olup babamın eşiyle... Ne? Bunu düşündüysen eğer gerçekten konuşmadan bitirelim, kalp kırmaya gerek yok." Nisa dudağıma uzun bir öpücük bıraktığında kolları da bedenimi sarmıştı. "Öyle düşünmedim kızma hemen. Tamam birazcık kıskandım... Hatta tamam ya kıskandım işte. Sadece bana dokun istiyorum. Sadece bana gül istiyorum oldu mu?"

"Sana aşığım ben fena aşığım." Dudağına uzunca bir öpücük kondurduğumda ikimiz de gülümsemiştik. "O zaman bize kahve yap hadi sevgilim." Ben kahveleri hazırlarken o da belimi sıkıca sarmıştı. Eli tişörtümden içeri girip kaslarımı okşarken derin bir nefes aldım. "Yemin ediyorum Barış mükemmel bir vücudun var." Kahveler hazır olunca ona döndüm. "Babam seni duyarsa..." "Bir halt yapamaz bana kimse. Ben kendimi korurum. Mafya değil ya bu adam." "Korkağın tekidir o. Parayla halleder her işini. Şu aralar bana muhtaç ya zarar vermesinden korkuyorum." "Korurum ben ikimizi de Barış korkma sevgilim."

Ben gülerek başımı iki yana sallarken elimdeki kahveyi de ona uzatmıştım. Beraber koltuğa otururuz diye beklesem de beni yatak odasına sürükleyip yatağa oturmuştu. Yanına oturduğumda dudağıma uzun bir öpücük kondurmuştu. "Burası daha güzel, daha sıcak. Alev alev... Öyle işte." Ona bakıp derin bir iç çektiğimde gülmüştü. "Noldu?" "Hiç..." Elleri yine tişörtümden içeri girip tenimi okşarken derin bir nefes aldım. "Bir sıcak bastı sanırım." "Hıhı. Kahve içiyoruz ya bir sıcak oldu." "O yüzden demek. Soğutayım mı seni?" "Konuşalım da önce sonra yakarsın da söndürürsün de... Küllerimi içine de çekersin."

"Seni seviyorum ben be adam... Ayrıca kahven de çok güzel olmuş. Seni istemeye gelince de yaparsın." İçtiğim kahve boğazımda kalırken sırtıma yavaşça vurup bana bakıyordu bir yandan da kahkaha atarken. "Tamam. Korkma, sakin ol. İyi misin?" Kendimi toparlarken başımla onayladım Nisa'yı. "Niye bu kadar yükseldin ki şimdi?" "Bir anda isteme deyince... Korktum Nisa." Beni başıyla onaylarken gülümsemesini silmişti. "Hayatımızın sonuna kadar böyle mi gidecek yani ilişkimiz." "Hayatımızın sonuna kadar gideceğini bilemediğim için korkuyorum ya zaten."

Kahvelerimizi bitirene kadar ikimiz de konuşmadık. Bir yandan da düşünüyordum tabii. Nisa'nın düşen modunu, dün o gidince hissettiklerimi... Bana kırgın olmasına rağmen bu sabah beni merak edip gelişini... Ben ona adım atmazken bile onun bana koşuşunu... Derin bir nefes aldım. Nisa elimdeki boş bardağı alıp mutfağa geçerken karşımdaki aynaya baktım. Ben onunla mutluydum işte. Yani mutsuz değildim en azından... Onun yanına giderken kapıda durup ona baktım bir süre. Bardakları yıkarken derin bir nefes almıştı. Yanına gidip bedenini sıkıca sardım.