Sil Gözünün Yalnızlıklarını

98.Bölüm

Barış uyurken çıplak göğsüne bıraktığım öpücüklere huysuzca mırıldanmıştı. "Bebeğim... Çok yorgunum. Gerçekten çok..." Gözlerini açmadan öylece konuşurken göğsüne sığındım. "Barış... Sence babam beni bir an için bile olsa sevmiş midir?" Titreyen sesimi ne kadar kısık tutsam da Barış gözlerini açıp beni kendine çekmişti. Yorgun olmasına rağmen açık tutmaya çabaladığı gözlerine baktığımda sıcacık gülümsemişti. "Öyle birisinin sevgisine muhtaç değilsin, ihtiyacın da yok miniğim... Ama emin ol ki dünya üzerinde hisleri olan bir canlının seni sevmeme ihtimali yok." "Bizim bebeklerimiz çok şanslı olacaklar." "Kesinlikle öyle olacaklar."

Barış yüzümü okşarken gülümsemişti. Ona sarıldığımda ise saçlarıma uzun bir öpücük kondurmuştu. "Oh... Serseri seni..." Elimle gözlerini kapatıp gülümsedim. "Uyu hadi. Yorgundun zaten." Elimi tutup çektiğinde avuç içime uzun öpücükler bırakmıştı. "Sen kendini iyi hissetmeden gözümü kırpmam bile." "Beni sevdiğini hatırlatırsan beraber uyuyabiliriz o zaman." "Sana olan sevgim sözcüklerin ötesinde. Saçının bir teli için dünyanın bir ucundan diğerine koşarım da şikayetim olmaz. Seni çok seviyorum. Anlatamam. Ama umarım hissettirebilirim. Ve sonsuza dek seni seveceğim." "Ben de sen ölene kadar."

Ben gülerken dudaklarını yanaklarıma bastırmıştı usulca. "Barış..." "Serserim..." "Uyuyabiliriz artık. Sayende bu gece de dünyanın en mutlu kızı benim." "Benim dünyam sensin." Dudağına uzun bir öpücük kondurdum ve başımı göğsüne yaslayıp sımsıkı sarıldım bedenine. Kısa sürede yeniden uykuya dalsa da uyuyana kadar saçlarımı okşamıştı. Ben ise uyuyana kadar onu izleyip onunla uğraştım. Her gece yaptığım gibi ona minik öpücükler hediye ettim. O uyurken daha rahat hareket edebiliyordum. Hislerimi gizli yaşardım ben... Şimdi ona daha çok belli etsem de o uyurken daha rahattım. Uykum geldiğinde ise kollarının arasına girmemle her gece yaptığı gibi beni iyice kendisine çektiğinde neredeyse dudak dudağa uyumuştuk.

...

"Ben de beraber alışveriş yaparız diye düşünmüştüm tatil için. Nereden çıktı bu prova meselesi ya..?" "Serserim... Benim için bir havlu getirebilir misin? Ben unutmuşum da..." Barış sabah erkenden spor yapmış ve üzerine duş alırken ben yataktan kalktığım halimle ona söyleniyordum. "Hemen geliyor bebeğim. Üşüme hemen..." Hızlı adımlarla gidip havlu aldığımda hızlıca banyoya ilerledim. Kapıyı açıp havluyu uzatmamla kendimi Barış'ın kolları arasında bulmam bir olmuştu. "Günaydın serseri." Ben derin nefesler alırken bana yaklaşmasıyla vücudumu büyük bir alev sarmıştı bile. Yüzümü okşamıştı o beni deli etmeye tek başına bile yetebilen parmakları...

"Sabahları bu hafif şişmiş dudaklar, gözler... Bu kızarık yüzün... Bu dağınık saçlarla daha mı güzelsin acaba sen? Sana bu kadar güzel olmayı yasaklamam gerek galiba. Kendi sağlığım için..." Sessizce ona baktığımda gülmüştü. "Serserim..?" Göğsünü okşadım ve gülümsedim. Dudakları dudaklarıma dokununca huysuzca geri çekildim. "Kahvaltı zamanı." "Ee? Ben de kahvaltı da sabah serserisi istiyorum." "Ama aşkım... Antrenmana gideceksin. Zaten bir şey yemiyorsun. Üzme beni." Büzdüğüm dudaklarıma baktığında itaatkâr halini almıştı bile. Bedenini süzüp derin bir nefes aldım ve dudaklarımı ıslatıp kendimi toparladım. "Üzerini giymen gerek önce."

...

"Dünyanın en güzel kızı bensem bu lokmayı da yiyerek bana ispatla." Barış gözlerini devirip dudaklarını aralarken onu ellerimle besleyip kıkırdadım. "Çok seviyorum seni koca bebeğim." Elimi tutup yüzüğüme baktığında gülümsemişti. "Ben de seni çok seviyorum. Ama artık gitmem gerek." "Gitmek zorunda mısın gerçekten? Seni özlüyorum böyle olunca." "Serserim ne yazık ki zorundayım. Uzun bir ara vermiştim biliyorsun ki... Tatil öncesi..." Sakallarını okşarken derin bir nefes aldım ve onayladım onu. "Her şey değişiyor... Her şey değişiyor ve ben korkuyorum." Barış yüzümü okşarken avuç içlerine uzun öpücükler kondurdum.